giyecek hiçbir şeyim yok

şuan mırıldandığım söz. yaklaşık yarım saat önce dolabımın önüne oturdum ve yarın ne giyeceğim diye düşünüyorum, düşünmekteyim. (bkz: pijama moda olsun)

hepi topu 4 tane kazağım var seçemiyorum be (bkz: dolabının önünde ölü bulundu)

anneme sorarsan dolap taşıyor lakin ben giyecek birşey bulamıyorum

kız sorunu :d biz erkekler dolaba elimizi atıp ne çıkarsa onu giyiyoruz.

(bkz: bizene) (bkz: silinmesi gereken başlıklar vol 3483953)

+9 dolabında binbir çeşit kıyafet bulunmasına rağmen kıyafet bulamadığını iddia eden bayan cümlesi.biz erkeklerin 3 gömleği 5 tişörtü 1 ay içinde 50 kere kombin edip giyebilmemiz en güzel özelliğimiz galiba bayanların yanında.

bir kız atasözü derki (bkz: giyecek hiçbir şeyim yok)

alışverişten gram zevk almıyorum. her yıl düğünü olan kişiler sayesinde gidip birkaç parça kıyafet alıyorum sonra giyecek hiçbir şeyim yok diye dışarı çıkmıyorum.

çok şükür erkeğim aldığım kazağı rahat 2 sene giyiyorum

bir daha asla söylememek için özen göstereceğim cümle. kendi dolabım tıklım tıklım dolu, tişört atsan yere düşmez. annemin devasa gardolabının iki kapılı tarafı benim ve maalesef orada da çorap atsan yere düşmez. farkında olmadan abimin dolabını da sahiplenmişim, annem az önce kıyafetlerimi yatağıma yığınca fark ettim. ben bu kıyafetleri nereye koyacağım?! kıyafet koyacak hiç yerim yok:/

sokakta sizin beğenip yüzüne bakmadığınız yok saydığnız onca elibeseye kıyafete ihtiyacı olan çok insan var nankörlük etmeyin.

sıkılınca dile getirilen cümle dolabı açıp boş boş bakıp yiyecek birşey bulamamakla eş değerdir gözümde

nasıl bi göz varsa bende kendimden 3 beden büyük kıyafetlerle dolu dolabım, denemeye de üşeniyorum. neyse seneye giyerim dediğim kıyafetler kokeksiyonum var fakat hiçbirini seneye giyemiyorum

giyecek birşey var ama onu bugün giyemem kendimi güzel hissetmiyorum,bunu yeni giydim,bundan kurstaki kızda vardı şimdi aynısını almış gibi olur, bu bugün için çok kadınsı,bu ise çok spor veeee sonuç:ben ne giyicem?

istisnasız her gün kurduğum cümledir ve her seferinde kardeşim ''abla dolabın 500t'den daha sıkışık'' der ve beni susturur

dolabı açıp karşısında oturup yarım saat boyunca dolabi izlerken tekrar edilen cümle (bkz: giyecek hiçbir şeyim yok )

o kadar insan var dışarda, giyecek bir kıyafeti bile yok, bazıları karda yağmurda yırtık ayakkabılarla gitmek zorunda kalıyor. önemli olan vicdan, şu sözü bir kere daha duymak istemiyorum, ulan ne kadar şükürsüzsünüz be. biri yazmış o kadar kıyafetim var nereye koyacağım diye, ne diyim gözünüz doysun, yardım kuruluşlarına verebilirsiniz. şu başlığı görünce çok sinirlendim. küfürlerin en güzelini ederdim ama değmezsiniz.

tarihteki ilk kadinin,o zamanlar kiyafetin azinligi dolayisi ile soyledigi söz. günumuze kadar gelmistir

aslında çok kıyafeti olup seçemeyen kızların "giyecek hic bir şeyim yok" demesi. aslında var ama seçemiyolar. haksiz miyim?

aslında bir sürü var ama hiç biri hiç birine uymuyo ya deseni uymuyo ya rengi

aynı kıyafetlerden sıkıldığımızda, alışveriş yapmak istediğimizde söylediğimiz cümle

her akşam bir sonraki gün giymek için giyecek bir şeyler almaya itecek cümle

yarım saattir tarlam yanmış gibi dolabımın karşısında oturuyorum, haftaya birlikte hastaneye gideceğiz ne giyeceğini erkenden seçeyim dedim demez olaydım yok valla yok

gözün doysun zalimin kızı.

çünkü her şeyime annem çöküyor .

varlık içinde yokluk çekmek

var da o güne giyilecek şey bulamıyoruz

hiç olmazsa senin giyecek kıyafetin yok, e bazılarının bunu giyecek vücudu veya uzuvları yok derdini dert sanıp üzülme ,başkasının derdini görüp tövbe eder ona ağlarsın amannn sakınnn hee..

tebrikler pelinsu oldunuz.

ya dolap ağzına kadar dolu ama vallahi yok hiçbir şeyim

Kızların en efsane sözlerinden biri. Kirliler makinada.

Bu sözü ilk defa iliklerime kadar hissediyorum. İki pantolon iki tişörtle 2 haftalık ana evine geldim sanıyordum sonrası malum, dımdızlak ortada kaldım.

Yurttan yalnızca 3 haftalığına geliyorum diye yanımda getirdiklerim dışında cidden hiç bir şeyim yok.. Kışlıkları kapıp geldim, aylardan haziran..

Tişörtlerden sıkıldım yıllardır aynı modeller. Farklı üstler de alsam onları da giyesim gelmiyor alışkın değilim. Bir tane bluzum var her yere onu giyesim geliyor. Dolapta neyin var deseler bir onu söyleyebilirim.

Önümüzü görebilsek alışveriş yapacaz da göremiyoruz ki. Bu yılı komple evde geçireceksek gerek yok pijamayla idare ederim ama bitiyorsa hakikaten giyecek hiçbir şeyim yok.

30 yıllık derdim. 5 kamyon kıyafet alsam da "giyecek hiçbir şeyim yok" hissinden kurtulamıyorum.

ciddi anlamda şu an bu durumdayım, kıyafetlerimi ayıkladım. bir sürü tişörtü bir daha giymem diye verdim, bir sürü pantolonu da aynı şekilde. bazı tişörtleri de pijama üstü yaptım. dolabımda birkaç tane tişört, 3 pantolon, 1 şort var tam olarak. iki hafta içinde cebimde 1 lira bile kalmayacak şekilde alışveriş yapacağım why god why denen şahısı esir alıp.

Ya aslında var, lakin ben beğenmiyorum. Mesela; 1o'dan fazla kot pantolonum var. Ben sadece siyah olanları giyiyorum. Üç yıldır aldığım tek renk siyah. Ayrıca, polo yaka tişörtleri çok seviyorum, beğendiğimin üç beş rengini alıp, sadece beyaz olanlarını giyiyorum. Yaz kış fark etmiyor pek. Birbirine çok yakın şeyleri giydiğimden annem sürekli bana şu cümleyi kuruyor: "İnsanlar yok sanacak. Hep aynı şeyleri giyme."

Şöyle; Choosing paradoks var bende. Değişik bir şeye alışık değilim. Mesela; mağazaya alışveriş için girsem, beğendiğim bir şeyin üç rengini alır öyle çıkarım. Her mağazadan, her an alışveriş yapamam mesela. Vitrinler üstüme üstüme gelir. Başım döner, ağrır, gözüm yorulur, midem bulanır. Fazla vakit geçiremem. Işıklar ve renkler çok ama çok yorar beni. Öyle kolay beğenemem. Mesela; Giydiğim tüm pantolonlar elim yahut skinny olmalı. Kumaşta siyah, gri, lacivert falan olur da; kot siyah, bot klasik ve siyah olmalı. En fazla kahverengi. Deri aksesuarlar da genelde ayakkabıyla uyumlu olur. Öyle gözüme kestirdiğim şeyleri giyerim. Giydiğim bir şey de büyük ihtimal alacağım bir şeydir. Ayrıca uzun süreler benzer şeyleri giydiğimden, insanlar sürekli aynı şeyleri giydiğimi düşünür. Mesela; şubat gibi bir mağazadan bir miktar alışveriş yaptım. İki ay boyunca aynı şeyleri giydim. Çünkü, ne bileyim. Aynen öyle oldu.