o kadar sık yasiyorum ki bu duyguyu artık nereye kaçacagimi bilmiyorum insanların serefsizliklerini,vicdansizliklarini bir yalandan ibaret oluslarini çıkarları için herşeyi yapacak hale gelmelerine insani insan yapan değerlerini kaybettiklerini gördükçe sıkılmayı bırak tamamiyle soyutlaniyorum insanlardan.
1
+
-entiri.verilen_downvote
bıktım hayattan, bıktım sizden
anlamsız bakan gözlerinizden*
(bkz: no.1)
0
+
-entiri.verilen_downvote
onlarlada olmuyor onlarsızda ne yapsam bilmiyorum
3
+
-entiri.verilen_downvote
Şu an içinde bulunduğum durum. Arladaşlarım mesaj atıyor, sürekli konuştuğum 2 arkadaşım falan vardı ama onlarla bile konuşmak istemiyorum,ayıp olmasın diye cevap veriyorum. Seviyorum orası ayrı ama nedense bir hevessizlik var. Bugün eski okulumdan birisiyle karşılaştım 20 dakika falan sohbet ettik. Gayet de keyif aldım ama gidip de buluşma falan ayarlansa yine gidip de kimseyle buluşmam. Sanırım “insanlarla iletişim kurma” düşüncesi beni yoruyor, eylemi değil, tuhaf.
1
+
-entiri.verilen_downvote
Genel olarak insan sevmem, tanıma ve bağ kurma gibi bi amacım olmaz. Hayatımda var olan insanlarla mutluyumdur. Bu yüzden normal şartlarda bile çok fazla ve özellikle samimiyetsiz insan olan yerlerden hoşlanmam. İnsanlardan sıkılırım. Ama zaman zaman gerçekten herkesten sıkılır ve tek kalmak isterim. Yapmacık bencil ve saygısız bazen en yakının bile, çekemiyorum