asosyal sözlük şiir köşesi

oturmuşsun sahile serin bi sonbahar akşamı ; mehtabı seyredalmışsın tam . hafiften bir meltem gelir ; biraz tuzlu , biraz serin ... hoş bi iz bırakır yüzünde, ellerinde, saçlarında . sonra gider geldiği gibi martıların son çığlıklarında , sert kanat çırpışlarında ... buda öyle bişeydi sanırım ... esti ... hissettim ... hoş bi izi kaldı ... sonra gitti .

yok oluşu yaşadın mı hiç ? tüm benliğini kaybederken çığlıklar eşliğinde son kalan umut kırıntılarını birkaç şiirden bozma birkaç cümleyle anlatmaya çalışırken ya da yaşadın mı son raddenin çaresizliğini ? düşünmeden yaptığın hatalar için hiç cezalandırdın mı duygularını giyotinle ? lakin geçelim bunları … şöyle yapalım … sen anlat gelip geçenleri ben dinler gibi yapar . gözlerini izlerim gizliden utanarak … dudağının her kıvrılışında . biraz daha sert çarpar kalbim . sonra sen gülümsersin işte hafiften dünya başıma geçer usulca . ama olsun taşırım , sen varsın ya karşımda .

her şeye katlanırdım .. evet , ucunda sen olsan her şeye .. ölüm , açlık , yoksunluk .. her şeye çare olurdum .. evet , ucunda sen olsan her şeye .. belki bi ölüm kalırdı boyun eğeceğim .. ama sen yoksun ya artık .. dünya benim olsa da katlanamam kimseye .. çare olamam kendime bile ..

abi bak almayın nolur. bunlar hiç gelmeyecek birine yazılmış şiirler. ben birini paylaşacam sadece. zaten alınacak kadar güzel değil de siz yine de almayın sevgili !! gecenin bi yarısı uyanıyorum. susuzum, dilim damağım kuru... ve tuhaf olan, hâlâ uykusuzum. dinmiyor sol yanımdaki derin sızım. bir sancı saplanıyor göğsüme... kaçıp gitsem ardıma bakmadan kurtulacakmışım gibi aslında "gelseydin eğer" diye hayallere dalıyorum sonraa... sonra "gelmedi, gelmeyecek." diyip daldığım hayallerde boğarak uyandırıyorum kendimi. bir sigara yakıyorum sonra... biliyor musun? bu meredin ki hiçbir şey, senin yoksunluğunun yanında. unut onu artık diyip başımı yastığa koyuyorum biraz kızarak. "ulan önce hatırlaması lazım unutması için" diye mırıldanırken, tuhaf bir tebessüm beliriyor yüzümde. sana yemin ederim her şeyimi verirdim, uyuyabilmek için bir an göğsünde.. elimde bir demet çiçek, beklerdim seni mesela. geldiğini görünce de utancımdan saklamaya çalışırdım çiçekleri. sende daha fazla utanmamam için, adeta siper ederdin kendini "gelde sevme be !!" diyip sarardım seni neyse, sanırım bitirmem gerek isyanımı aaahh ah! doldu yine gözlerimin pınarları... ama unutma!! bekleyecek bu can seni, son kez atana dek şah damarı...

karanlık çökmüş havaya . hafiften bi sis var dışarıda . uzaklara dalıyorum yine . yak yak bi sigara daha . düşünüyorum nerdesin acaba . daha önemlisi . kimlesin ? neler yapıyorsun ? ama en kötüsünü biliyorum . sen ... beni düşünmüyorsun ...

ağlarken sessizce bir sahil kenarında dermanı ararken o dipsiz kuyularda sensiz geçen o ıssız gecelerin karanlığında evet evet sahil kenarlarında, dipsiz kuyularda ve ıssız gecelerin karanlığında ve yine evet ağlarken de derman ararken de hatta sensizken de ben seninleydim, bilmem hissetirebildim mi sana kendimi sana dokunamadığım her an dertlerimle savrulup kül oldum bir umut diyorum evet bir umut. küllerinden doğan anka kuşu misali diyorum ya bir umut yersen işte...

i̇kimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar şu aranıp duran korkak ellerimi tut bu evleri atla bu evleri de bunları da göğe bakalım falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım i̇necek var deriz otobüs durur ineriz bu karanlık böyle iyi afferin tanrıya herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum hırsızlar polisler açlar toklar uyusun herkes uyusun bir seni uyutmam birde ben uyumam herkes yokken biz oluruz biz uyumıyalım nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda beni bırak göğe bakalım senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım tuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorum bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor seni aldım bu sunturlu yere getirdim sayısız penceren vardı bir bir kapattım bana dönesin diye bir bir kapattım şimdi otobüs gelir biner gideriz dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat durma kendini hatırlat durma göğe bakalım

hayzenberg istanbul'da yaşıyor. 23 yaşında. amatör olarak 23 senedir hiç şiir yazmıyor. --- miranda kerr --- masmavi gözlerin i̇ncecik belin tövbestağfirullah yüz hattın sen nesin miranda kerr biraz tuz biraz sirke biraz kara biber amına koyayım miranda kerr --- miranda kerr ---

sana bir şiirler olmuş sevgilim. yüzün-gözün söz içinde. hangi imla kitabına baksam, “ben” den ayrı yazılıyorsun. [özdemir asaf]

son güneş batarken gelirsin aklıma. hasat yapamamış rahatsız bir çiftçi; gibi olurum. ellerim titrer, gözlerim kararır. düşünürüm uzun uzun. kafamın içi bir hengame. ya gelmezsen bir daha. o zaman kaybolur tüm anlam. ne hasat kalır, ne rızık. ne hesap kalır, ne aşık. bilirim içten içe... gelmeyecek, bir kez olsun; geri bakıp dönmeyecek. ama hayat işte. ne umut keserim; eşref cismimde hallice. ne umut ederim; biteviye, gönlümce, özümde...

güzel miydi düşlerimiz? yoksa biz mi güzeldik? son defa çırpınan günün son nefesini veren gecenin i̇lk heyacanını yaşayan acemi aşıkların dökülen son yaprağın ve bunlar gibi binlerce on binlerce metaforun içinde güzel miydi düşlerimiz? yoksa biz mi güzeldik?

hoş geldin kadınım benim hoş geldin yorulmuşsundur; nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını ne gül suyum ne gümüş leğenim var, susamışsındır; buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim acıkmışsındır; beyaz ketenli örtülü sofralar kuramam memleket gibi yoksuldur odam. hoş geldin kadınım benim hoş geldin ayağını bastın odama kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde ağladın, avuçlarıma döküldü inciler gönlüm gibi zengin hürriyet gibi aydınlık oldu odam... hoş geldin kadınım benim hoş geldin... (bkz: nazım hikmet ran)