hayatın sorgulandığı anlar

galiba bu dakikalar oluyor, müzik eşliğinde tanrıyı falan düşünüyorum. dünyayı, evreni falan. boş saatler bu saatler:(

en son bir abimin kolundaki (bkz: hayat herşeye rağmen çok güzel ) dövmesinin anlamını paylaştığı dakikalar.

güzel bir aileniz yoksa sürekli sorgularsınız. gün boyunca yarın bayram olduğu halde diğer günlerimden hiç bir farkının olmadığını düşündüm durdum mesela

ne zaman mesaj atacak diye bekledigin ve taze ayrıldığın eski sevgilinin, vatsap profiline senden bi önceki sevgilisiyle yiyistigi fotoğrafı koyduğunu gördüğün an

duş alırken

sana ölüp biten insanın bir sabah her yerden engelleyip çekip gitti zaman geceleri yaşanan içinin karmaşıklığının ortaya çıktığı anlar

ben sıçarken hep sorguluyorum

tam olarak şu an. evet, evet tamda bu an sorguluyorum hayatı. boru değil dun art arda iki tane sınava girdim. bu gün ise dilekolay yerimden bile kalkmadan üç tane sınava girdim. son sınavdan çıktıktan sonra gazapizm'in mualla şarkıda gecen sözler aklıma geldi şöyle diyordu; "kendine bile inanmayan bir adamım ben artık mualla! tanrı var mı? yok mu? nerdedir derdi nedir? " ve ekledim bu sınav programını yapan hocanın benimle derdi nedir???

boş vakitlerinde dışarıda yapacak bir şey bulamadığım zamanlar

vizeler başlamadan önce ve sonra

son 2 senedir sıkça sorguluyorum. yanlışlarımdan ders çıkartmaya çalışırken yanlışlarımı birçok kez tekrar ettiğimi görüyorum. yolda yürürken kendi kendime konuşuyorum sürekli. böyle değil böyle olmalıydı diyorum. tabii ki hep sonradan akıl ediyorum bunları...

sigaranın son fırtını çektiğim an

lisede konuşmayı zar zor başarabilen arkadaşının 10 sene sonra spor arabaya bindiğini gördüğün an.

tuvalet , duş esnasında durup düşünmeye başlıyorum neden

stajda cerrahi aletleri yıkarken, ey gidi günler.

yatakta tavanı seyrederken uyuyana kadar geçen süre.

dolabımı düzeltirken ben bu saçma şeyi hangi kafayla aldım ki diye sorguladığım anlar

i̇ki bin sekiz yüz (2800) lira maaşın yattığı ilk gün bittiğinde sorgulamıştım

bari yılın ilk gününde olmasaydı dediğim

yandığınız an bunlardan biridir. az önce el bileğimin bir karış yukarısına kadar kaynar su dökerek yanmayı başardım. beş kilo krem artı avucumda buz torbası ile ciddi ciddi hayatı sorguluyorum. şöyle bir sonuca vardım : "allah yakmasın".