üniversite hayatının hayal ettiğin gibi olmaması

hiç değil hemde bi sınıf düşünün bi yarısı küçük dağları ben yarattım havasında diğer yarısı da hala grup grup gezmeye meraklı. ben ne çok havalı biriyim ne de grupça gezmeyi seven biriyim. 2 3 arkadaşım oldu onlarla mutluydum ama zaman geçtikçe onlar da saçmaladılar. kafeteryaya gidiyorum çay almaya kızlarla aramda 50m var arkamdan geliyolar ne gerek var gelmenize diyorum başına bi iş gelmesin diyolar. gidelim bi yerde oturalım diyorum kimsenin işi gücü yok ama yine de istemiyolar. geçen gün okul tanışma partisi organize etti gitmek yerine bahçede selfie çekiniyolar üstüne ne biçim okul tanışmaya gelen yok diyolar. geçen çocuğun tekine çarptım pardon dedim sınıf pardon dediğim çocukla işi pişirmişim gibi cıkcıklıyo bana. bugün bi işim dolayısıyla arkadaşımın okuluna gittim o kadar güzeldi ki. 1 ya da 2 havalı vardır onları aralarına almıyolar. bahçede oturduk kız erkek baya sohbet ettik. daha önce tanımadığım insanlar beni bazı kararlarım konusunda desteklediler motive ettiler. hayal ettiğim üniversite hayatı ordaydı be. ben bunları gördükten sonra kendi okuluma nasıl gidicem onu düşünüyorum. ayaklarım geri geri gidiyo be sözlük :(

hani kızlar teklif ediyodu olum lan lisedeki sakallı hayriyeler burda da var sikerim ha

uzun zamandır istediğim bölüm ve üniversite için çalışıyorum bu yıl , gözümde tanrısal bişey umarım bok çıkmaz ya

ben kibrisa gittim gene bir bok çıkmadı. ha fiyatlar herşey aynı ama bi cazibesi yok sadece kahvehanelerde bira içiliyor

ya kızlar tuvaleti hiç mi kullanılmamış olur -mühendislerin kaderi-

paran olursa her şey hayal ettiğin gibi olur.

üniversiteye ne amaçla gittiğine de bağlı olan bir durum. bu konu üzerine tez bile yazılır. çok yanlış yönlendiriliyoruz kanımca. halimden memnunum çok şükür.

hep kampus gibi bir yer hayal etmistim lakin kampuslerden uzakta bir yerde farkli ilcede fakulte yasantisi surduyorum halbuki ne hayallerim vardi hayaller hayatlar

yemin ederim dünyanın en üzücü olayıdır sınıfta hala öğretmenim diyen bir embesil vardır lise 1 tavırlarını uni 1 de lise 5 diye devam ettirir

ya liseli arkadaslar icin soyle acikliyim hani 8.sinifta bir his kaplarya yeni bir okulum olacak farkli bir yasamim olacak artik daha rahat olacagim bussuru kiz arkadasim olacak vbş. hayal edip liseye geldiginizde bir hayal kirikligina maruz kaliyoruz iste onun aynisi unide de olacak hicbir sey hayal ettiginiz gibi olmucak bilin istedim.

üniversite deyince aklıma hep nedense senin yerine imza atan arkadaşlar gelir,gecen yoldayım trafik bi arkadaşa trafik var yerime imza at geliyorum ben dedim kul hakkı dedi aq dedim böyle devranın amk djdkdk

sözde hazırlık okuyoruz ama ortam bildiğin lise5 bak kısa bi örnekle neler çektiğimi anlıycaksınız ilk gün yoklama kağıdı dolaştı herkes isim soyisim imza şeklinde yürüttü kağıdı ikinci gün bak daha ikinci gün kağıt başladı dolaşmaya bana geldi bi baktım gerizekalı sınıf arkadaşlarım isimlerini tekrar yazıp imza atmış jzösmxödkcl aq hoca tarih yazmış o tarihin altına imza atmak çok mu zor listede yer kalmayınca arka sayfaya yazmışlar isimlerini abi xjmsxköxkx gel de bu ortama üniversite de

kısmen hayal kırıklığı oldu bende. millet dıgıdık yapmaya gelmiş.

üniversite hayatının olmaması:')

karşı cins arkadaşlarım olacağı ve kafede filan takılmayı hayal ediyordum bi zamanlar ama makine müh okurken öyle bi dünya yokmuş onu anladım ve umudu kestim

(bkz: üniversitenin apartman üniversitesi olması) var mı daha acısı :(

beklentimi fazla yüksek tutmamıştım ama yine de tatmin edici bi üniversitesi hayatım olmadı.zaten ön lisans,ne kadar iyi olabilirdi ki.ama şimdi o beğenmediğim okulu bile özlüyorum,imreniyorum.

nerede köpük banyoları,nerede kırmızı pet bardaklı bahçe partileri? :p

hala adaptasyon sorunları yaşıyorum (bkz: hoca geldiğinde ayağa kalkmak) jsjsjs onun dışında pek bi hayalim olmamıştı . ama şehri gezerken yanımda lisedeyken yakın olduğum hala konuştuğum canım arkadaşlarımın olmasını isterdim . güzel bir şey olduğunda keşke onlarda yanımda olsaydı şimdi nasıl eğlenirdik diyorum . üniversitede böyle bi arkadaşlık kuramayacağım sanırım

Pandemi sürecinde herkes için geçerli olan durum.

Üniversiteye girerken heyecanlıydım, yeni şeyler olacağını hissediyordum. Fakat şimdi dönüp baktığımda bir bok yapmamışım gibi hissediyorum (pandemi öncesi. Sonrası zaten hiç yaşanmamış gibi). Okula başladığım ilk zamanlarımı hatırlamıyorum bile. Okullara ara vermeden önceki son anlarım -yaklaşık 5 ay- hep aynı günmüş gibi. İstanbulda oturduğum halde istanbuldaki okuluma gidebilmek için yurtta kalıyordum. Sanki havalar hep soğuktu. Genelde sabah bokum donuyordu, yağmurda ıslanıyordum. Sabah 6:30 gibi uyandığım ve okuldan geç çıkıp yurda geç bir vakitte döndüğüm için son aylarımda güneşi hatırlamıyorum. Bir de çalışmam karşılığı almam gereken maaşı 5 ay alamamıştım. Amk üniversite hayatı diye rus roman karakteri olmuşum. İşte bu, ve zonguldakoviç.

< (bkz: üniversite hayatının olmaması)