okul beni öldürüyor

ölmek sadece gözlerini kapatmak ve bir daha açmamak değildir. ölmek istediğini yapamamak, bir tabuta sıkışmış gibi hayata sıkışmaktır. sevemedim okulu her çocuk gibi. hocalar ve dersler olmasa güzel yer diye düşündüm hep. sonra liseyi sevdim ama. 4 sene boyunca bir kız ile birlikte okulu da sevdim. okul da beni sevdi 4 sene. ama kız sevmedi, konu bu değildi. ben hep yazdım. çizdim. düşündüğüm kadar güzel dökemedim ama attım hep dışıma. alt yapıda top oynayan bir çocuk gibi keşfedilmeyi bekledim hep. güzel sanatlara gidecek kadar iyi olamadım ama. üniversiteye geçtim. yazdıklarım daha yoğun olmaya başladı. daha güzel yazmaya başladım. resim çizmek ise dersin geçmesi için zaman öldüren bi hobi olarak yer etti. ders bitince eve gidip yazdım. uyumadım yazdım. çoğu zaman bir kez bile okumadan sildim attım. bir sigara yaktım, sonra sigaraya şiirler yazdım. insanlar beni anlamadı, yalnızlığa yazdı. etrafım insan doldu, kalabalığa yazdım. bu kadar yazacağıma ders notu yazıp çalışsaydın diyenler oldu. haklılar. yukarda allah var haklılar. ama gelmiyor içimden. anatomi öğrenmek istemiyorum ki ben. fizyoloji öğrenmek istemiyorum ki. ben gezip insanlarla tanışıp, aç kalıp, uykusuz kalıp, dayak yiyip yazmak istiyorum. ama para için okumam gerek. en azından okuduğum özel okulun parasını çıkarana kadar çalışmam gerek. insanların vücuduna bişeyler enjekte etmem gerek. bense insanların kulaklarına bişeyler fısıldamak istiyorum. kalplerine dokunmak istiyorum. fakat o yolu seçersem geleceğim yok. siktir lan diyip okulu bırakamam. babam var. benim için her şeyi yapacak bir baba. babam için her şeyi yaparım. onunsa tek istediği okulumu bitirmem. ama okul beni bitiriyor baba. sana söyleyemiyorum. bana göre değil özür dilerim. bazen intiharı bile düşünüyorum. bilgisayar takılınca reset atmak misali. olmaz. bu kadar kolaya kaçamam. daha şaşalı bir ölümü hakediyorum. gecenin köründe yazıyorum bak yine. sabahın köründe okulum var. bu kör saatlerin arasındayım. tabuttayım. çıkamıyorum. sadece dışarı bi kaç kelime yolluyorum insanlar okusun diye.

sabah altıda kalkıp bin bir türlü işgenceyle okula gidiyorum. yaşıyor gibi hissetmiyorum kendimi

müzikle bile renklenmeyen bir şeyi yaşama olarak algılayamayız.

her gün okulun merdivenlerinden çıkarken aynı bu cümleyi kuruyorum 6 kat her katta 16 basamak gün içinde iç çık derken ömrüm merdivenlerde geçiyor.. ve dersler onları zaten bir intihar sebebi..

sabah derslerine gidebilmek için, daha sabah olmadan hazırlanmaya başlamam gerekiyor. evet, kesinlikle bu durum beni öldürüyor.

gün geçtikçe eriyorum...

970lerde yaşamak vardı şimdi okulda yoktu ne güzel.gerizekalı insan sayısıda az.sabah akşam yatardım ahhh ah

çile bülbülüm çile amk