Bazen gerçekten bir sese ihtiyacı oluyor insanın. Ne oldu ne bitti bilmiyor, beyinin olduğu hakkında bi fikri yok veya ortada hiçbir şey yok ama diptesin. Bir ses ya iki kelam edecek biri. Çok derin bir sohbete gerek yok merhaba dese yeter diyorsun. Kıvranıyor kıvranıyor bi bok bulamıyor, o rehberi, zihnini defalarca gözden geçiriyorsun ama yok. Arkada açtığın müzik veya video
(bkz: ntv spor)(saygıyla anıyoruz)artık senin kafa sesinden bir farkı yok. Velhasılı aradığınla kalıyorsun. Yani bende öyle oluyor en azından. Sadece bu yüzden çalıştığım günleri seviyorum. Şimdi kalkıp sigara içmeye gideceğim. Hiç ol asa bir kaç farklı insan görüp laf atıp sohbet edecem ve kendimden uzaklaşacam.
(bkz: tırnağın varsa başını kaşı )