kendini 5 yıl sonra nerede görüyorsun

bir soru. (bkz: yatağımda)

mütahit ofisimde

mezarının başında.

aklıma gelen yerlerin hiçbirinde olmam umarım jsjdjdndjnd

2021 yılında. bu nasıl soru amk nerede olacağımı bilsem yaşar mıyım? yaşayıp görücez.

bi bok göremiyorum ölmezsek sıkıntı yok

art nargilede istemsizce çalışan adam olarak görüyorum.

kısmet olursa ofiste proje çizerken

5 yıl sonra 1 yıl bile ilerleyememiş bir halde görüyorum

şöminenin karşısında kendime boyun masajı yaptırırken.

i̇tü mimarlık son sınıf

masamın başında oturup gözlüğümü çıkarıp saçlarımı arkaya atarken. böyle kitaplara gömülmüş,bir konu hakkında araştırırken falan çok iyi olur. yani tanrım umarım biliyorsun.

masa başında okulun bitmesi için günleri sayarken.

bölüm kapılarında kütüphanelerde sabahlarken

yaptığım planlamalar şu,gün giderse 5 sene sonra kendi iş yerimi açıp paramı kazanıyor olarak hesaplıyorum ama nasip işte.

görmüyorum

seronu akmayan hastalarla birlikte serviste nöbette görüyorum

ertesi gün için planladığımız şeylerin bile gerçekleşeceği muallaktayken beş yıl sonrasına kafa yormuyorum.

yuksek lisansta tez hazırlarken. gumbur gumbur tez konusu buldum vaziyeti alin ortalik fena karışacak.

akıl hastanesinde

bilgisayarımın başında mount & blade bannerlord oynuyorum. sonunda çıkardılar şu oyunu diyorum

hotelin mutfağında küfür ede ede turistlere akşam yemeği hazırlıyorum

görmüyorum.

Sahil kenarında yeşillikler içinde bir yerde, ege ya da batı karadeniz olabilir shhshs Kucağımda yeni doğmuş çocuğum, keyif çatıyorum, istanbulun keşmekeşinden kurtulmuşum falan...

8. kere üniversite sınavına girerken :Ddd

geçen yıllarda nedenini hatırlamıyorum ama bu konuyu çok düşünüyordum, hatta bir şey okumuştum bi beş yıl sonra her şey farklı olacak tarzında. o zaman alarm kurdum 5 sene sonrasına.. hâlâ 2 senem var, her şey farklı ama iyi anlamda değil.. neyse (bkz: hedef 2023)

nerede göreceğim değil de nasıl göreceğim önemli. umarım mutsuz olmam.

Dağ başında, küçük bir evim ve atölyemle birlikte görüyorum, Ufak tefek babamdan arakladığım ağaçlarıyla masa sehpa yapıp İnternet üzerinden satıyorum, İneklerim var, bahçem var, günümü orda geçiriyorum. Kimsenin bana ihtiyaç duymadığı muazzam bir yalnızlıkla yaşlanmak istiyorum ama sikindirik dünya düzeni buna izin vermiyor, bunlar 5 sene sonra yine hayal olarak kalıyor. Büyük ihtimalle aptal saptal bir şehirde sikindirik bir şeyler yapıyor ve hayatta kalmaya çalışıyor olurum

Büyükşehir belediyesinde encümen olarak. 10-15 yıl sonra da inşallah milletvekili... Bağımsız hür milleti için çalışan Atatürkçü bir vekil olmak ümidiyle. Güzel yarınlar için. Not: Lütfen bağımsız aday olduğumda bana oy verin. Benim için kütük taşıyın. Teşekkürler.

İtalya ardından Katar derken bulunduğum ülkenin en iyi iç mimarı olmaya çalışıp, her sabah keyifli bir şekilde filtre kahvemi yudumlayacağım.

Bunu hiç düşünmüyorum. Korkuyorum galiba. Bazı coğrafyalarda dalından kopmuş yaprak gibi oluyor insan, ancak savruluyor oradan oraya...

Evde

okulu bitirmişim, küçük bir şehirde özel hastanede çalışmaya başlamışım. (atanmak zor olduğu için hayalimde devlet hastanesini düşünmüyorum) çatı katı 2+1 evim var hafta içi işe gidip pazar gününü evde tek başıma geçiriyorum bazen kardeşlerim yanıma geliyor hep beraber gezmeye falan gidiyoruz me bilim böyle şeyler 26 yaşında oluyormuşum acaba bir tutam koca eklesemiydim hayalime

nasipse mezarda

Atanmışım, bugün tamamım dediğim dostlarım hala yanımda, güzel bir iş hayatım var. Tabi biri girmiş hayatıma ideal evlenme yaşım dediğim zamanlardayım, nişanlamışım belki de yeni adım atmışım. Havası, suyu, insanı güzel şehirlerden birindeyim. Hatta elimde kahvem, çiçekli balkonumda bunları okuyorum. 5 yıl sonra tam da bugün. Mutluyum. Her şey bunları yazdığım ya da yazamadıklarım gibi. Seviyorum her şeyi ve herkesi. Keyfim yerinde, şükrediyorum ve hakettiğimi düşündüğüm hayatı yaşamanın haklı gururunu yaşıyorum. Yaşım 26. Ama hâlâ büyüyememişim. Heyecanım, umudum bugünki kadar taze, yeni hayaller kuruyorum.

Şu soruyu kendime sorunda hiç bir cevap veremiyorum maalesef ve bu beni inanılmaz geriyor. Bir kaç yıl öncesi olsa üniversitede olurum hala en kötü derdim ama artık o da bitmek üzere. Önümü göremiyorum ve bu beni gerçekten çok korkutuyor.

Görmüyorum

Üniversiteden yeni mezun olmuş bir işsiz...

Çok iyi yerlerde, belki evli olarak. Allah'ım lütfen.

göremiyorum. vay amk (bkz: kör oldum kör oldum)

5 yıla ölüyorum helvamı yersiniz artık (bkz: kişilerin kendi distopyaları)

Ben 1 hafta sonrasını göremiyorum bu ülkede ne 5 yılı

Böyle giderse akıl hastanesinde yatan bir hasta...

5 seneye kalmadan ölürüm inşallah da mezarda olurum.

Evli, mutlu, kariyerli

Kendimi hala sınavlara çalışırken görüyorum ne zaman bitecek bu çile :)

mümkünse mutlu

Üniversitem biteli dört yıl olmuş, mezun olduktan sonra hemen atanmışım misler gibi çalışıyorum paramı kazanıyorum, bir kaç hobi edinmişim mutlu mesut geçinip gidiyorum. Gönül işlerine gelecek olursak Allah Kerim, kim bilir belki sadece manitam olur belki evlenmişimdir bu konu hakkında net bi karar veremedim..

İlaç kullanıp Ali Rıza bey gibi etrafa baktığımı görüyorum

kendimi göremiyorum