eğitim hayatının ilk gününü hatırlayıp iç çekmek

geçen yılları düşünüp zamanın hızlı aktığına karar vermek

kızın biri götümü ellemişti travma olarak kaldı

zaman gerçekten çok çabuk geçiyor. ilk gün anneme "beklemene gerek yok ben yolu biliyorum eve tek gelebilirim" diye artistlenmiştim. yaşlandık bee 😢

birde atanamamış bir öğretmenseniz benim gibi...

ağlaya zırlaya kendimi zorla okula yazdırttım ve çok mutluyum iyiki erken başladım 😇😇 yaşıtlarımlayım aslında erken değil ama işte eylülde doğunca küçük oluyomuşsun falan olayları 😒

bedava sanıp 3 tane tost yemiştim. babamı okula çağırmışlar parayı versin diye o zaman anladım ticareti...

andımızda parmağımı arı sokmuştu

herkes ağladığı için ağladığımı anımsayıp iç çektim.

(bkz: unutkan sözlük yazarları ) Unutkanlıklarına iç çekiyorlar.

hiç korkmamıştım. diğer çocuklar anneleri yanlarından gidiyor diye korkar, ağlarken ben mutluluktan uçacaktım. yanına oturduğum sıra arkadaşım esma ile 8. sınıfa kadar yan yanaydık. geçenlerde gördüm evlenmiş bebeğini kucağına almayı bekliyor :) bunları gözümün önüne getirdikçe şimdi okulları açılması, yurt başvuruların başlaması, okullar tekrar kapanacak mı korkusunun benim için hiçbir şey anlam ifade etmemesi içimde biraz burukluk yaratıyor.

o zaman izin verselerdi, 3 yıl daha önce giderdim okula sırf merak ve heyecandan, zaman zaman yıldırsalar da hala meraklı ve heyecanlıyım ;)

Okulun ilk günü üzerime yeşil örme bir bluz ve kot şort giymiştim. Dantelli çoraplarımı ve papatyalı sandaletimi de çok severdim. Geçenlerde hala durduğunu bilmediğim o yeşil bluzu bulmuş annem evde. Nerdeyse tüm çocukluk kıyafetlerimin birilerine verilmiş olmasına karşılık, o bluzun hala duruyor olmasına o kadar sevindim ki. Hatırlayınca insan bir garip oluyor, biraz da yaşlanmış hissediyor

Ben ağlamayan tayfadanım. Cool cool ağlayan arkadaşları izleyip nedenini anlamaya çalışıyordum. Ön sıramda oturan bi delikanlı vardı. İlk veya ikinci hafta da altına kakasını yapmıştı. Üstelik tuvalete gidip geldikten sonra. Öğretmenimiz o gittikten sonra bütün sınıfa siz diğer çıkıştan çıkın diye tembihlemişti. Meğer merdivenlere de parça parça imza atmış. Paçasından sızmış sanırım.. En son hatırladığım öğretmenimiz annesine tuvalete gitmesine izin verdim ben, gitti geldi diyordu. O yaşlarda olmak ve tekrardan başlamak tabiki istemezdim fakat aynı ortamı bazen çok özlüyorum

Ben ağlayan tayfadanım. Korkudan değil ama okula gitmek istememekten. Bi de bir çocuk vardı bütün gün ayakta duruyordu ders dinlerken falan. Sebebi de yok yani öylece dikiliyordu. Onunla çok dalga geçiyorduk

Çok ağlamıştım pencereye yapışmıştım annem beni bırakmasın diye, şimdi olsam daha çok ağlardım....

İlk gün ağlamadım belki ama geri kalan her gün sessiz bir ağlayıştı benim için. Son 2 yıldır da okula gidemiyorum diye ağlıyorum.

Şu günü hatırlamayan bir benim herhalde, sadece abime de sınıf öğretmenliği yapan öğretmenimin benim de sınıf öğretmeni olduğunu öğrendiğinde benle el sıkışmaya çalışması geliyor aklıma. Çalışması dedim çünkü ters sıkmıştım elini eheh.

Birkaç gündür kumaş pantolon gömlek vs kıyafetlerle işe giderken bindiğim otobüse binen öğrencileri gördükçe geçmişe gidiyorum. Liselilere bakıyorum lisenin ilk günü , çocuklara bakıyorum ilk okula gittiğim gün gözümün önüne geliyor kalbim çıt pıt kırılıyor sanki. Hiç özlemem diyordum ama kendime itiraf ettim hayat okula giderken daha güzelmiş