istemsizce yapılan şeyler

boş bkz görünce entiri girmek.

(bkz: derste uyumak ) gönül ister ki ders dinleyeyim ama yapacak bir şey yok istemsizce oluyor

ayak sallamak. öyle abarttığım oluyor ki bazen arkadaşlarımdan kesmem konusunda uyarı alıyorum. ve yaparken farkında olmuyorum çoğunlukla. dışarıdan çok rahatsız edici ama özellikle stres anlarında beni çokk rahatlatıyor.

basit bir hareketi öğrenene kadar canım çıkmıştı ama öğrendikten sonra istemsizce yapmaya başladım (bkz: kalem çevirmek)

uyuya kalmak

bazen dalıp gidince, hüzünlenince küllükte yanan sigarayı unutup ikinci bir sigarayı yakmaya yelteniyorum. neyse ki daha yakıpta ziyan etmedim.

çöydürüğün sonundaki titreme

gerektiğinden fazla değer vermek

cüzdan telefon gözlük kulaklık ve sigara yanımda mı? kontrolü

kapiyı kitledikten sonra acaba bişey unuttummu endişesi

çok basit bir olaydan insanlara ders verebiliyorum. en sevmediğim huy

saçlarımla oynarken arada koparıyorum,ayağımı titretiyorum.

göz kırpmak

ses tonumu ayarlayamadığım için insanlar sinirli sanıyor

eski sevgiliye laf sokmak

kendi kendime konuşmaya başlıyorum ve bunu muhabbetin sonunda farkediyorum

dız 😀 (tabi hiçbiriniz anlamıyckasınız bu ney diyceksiniz 😛 peikolojik bir hastalığım)

uyuyamayınca ayağımla kendimi sallıyorum.

şu an kütüphanede karşımda oturan çocuğu kesmek. önümde kitap açık salak gibi oturuyorum sabahtan beri. "mal" dercesine bakışlar atıyor bana,haksız da değil hani bu arada huku kokuyor. kalkacağım ama dikkati dağılmasın diye toparlanamıyorum. yok canım tabi ki onu seyretmek için değil ne bahanesi.

her hangi bir yere dalıp saniyede 6384737 tane şey düşünmek ve daldığın yeri görmemek.