haklarını savunamayan insan

hayata karşı dik bir duruşu kalmamış, pasif içine bastırılmış sünepe ve mazlum insandır. kimisi çevresindekilerinin uyarısına rağmen bir eyleme geçmez, geçemez. aklım almaz böyle insanları. muazzam bir haksızlığa uğramışlık duygusunu dibine kadar yaşamalarına rağmen iyice o karanlıklarına batarlar.

hem kendi hakkını savunmaz hem de senin kendi hakkını savunmana musade etmez.

(bkz: acizlik) çoğu zaman bu durumda ses çıkarmayanlara kızsamda zaman zaman öyle bir anda öyle şeyler içerisinde kalıyor ki insan eli kolu bağlı kalıyor o yüzden empati kuruyorum ve kızamıyorum.

tam aksine her zaman çok savunduğum daha doğrusu savunabildiğim hatta bir tek kendimin değil çevremde haksızlığa maruz kalan herkesin hakkını savunduğum için başım çok defa derde girdi..

2 sene sabretsin, sonra beni bulsun.