hayal kırıklığına uğramak

istenilenin ve beklenenin olmama durumu. ne kadar minimumda da tutsan hüsrana uğruyorsun. en iyisi ya hiç beklenti içine girmemek ya da seni hayal kırıklığına uğratmayak kişilerle plan yapmak. aksi halde geriye kalan umutlarda uçup gider.

uğramamanın tek yolu hayal kurmamak.başka çözüm bulan olursa mesaj atsın

uğrayıp bir çay kahve içmek makul olan şeklidir.

hayal kurmamayı öğrenmektir

yaklaşık iki aydır dekan yardımcısına ulaşmaya çalışıyorum adam kayıp. para istiyorum diye yapıyor biliyorum. ulan ilkokul aşkıma yaptığım gibi adama not yazıp gönderdim artık. dekana sapık diye şikayet etmez umarım.

o kadar çok var ki evin içi hayal kirikligiyla dolu. yuruyemiyorum ayagima batar diye bana bi temizlikci lazim supurulmesi lazim bu kiriklar

insanı öyle bir parçalar ki saçma bir şekilde rahatlamış hissedersiniz

harpte okurken okulun kapanması ve şimdi bankacılık okumak.

bütün beklenti, umut ve hayal kırıklıklarını toplayıp çöpe atmak gerekir a dostlar. yoksa o kırıklıklar her hayal kurduğunuzda yüreğinize batar.

her gün muhakkak uğramam gerekiyor sanırım. yoksa gece uyuyamam alışkanlık yaptı bende hayatım bu şekilde devam ediyor

berbat bir şey bu. kalp merkezli bütün hücrelerinizin kırıldığını hissediyorsunuz. birileri kalbinizi sıkıyor, nefes alamayın diye göğüs kafesinize taşlar koyuyor sanki. bizi hayal kırıklığına uğratanlar, nefesimizi kesip kalbimizi acıtanlar utansın.

yaşatmayın lan bunu insanlara.

her insanın hayatı boyunca yaşadığı bir durum

güzel hayallerim vardı benim, hala yaşıyorlar mı bilmiyorum (#1215816) üç aydır bekliyorum. dil eğitimi için yurtdışına gidebilmeyi.koskoca hayaller, planlar, sınavlar, başvuru formları her şey tamam bitti derken mülakata kabul alamadığımı öğrendim. kafka'nın sözleriyle kendime geliyorum yavaş yavaş. "beni hayal kırıklığına uğratan benden başkası değil."

her gün geçerken uğruyorum.

genelde yaşadığım olaydır. hayal gücüm biraz yüksektir hep güzel şeyler düşünürdüm, iyi hoş mutlu şeyler ve ileride olacak şeyler. ama baktım olmuyor artık iyi düşünmeyi de unuttum hayal de kurmuyorum ki "kırıklığa uğramasın" mal gibi yaşıyorum.

kurulacak hayal kalmadı ki yıkılacak diye korkalım

kırk yılın başı bir şeye hevesleniyorum o da olmayınca gerçekten tuz buz oluyor hayallerim.