kendi kendine eziyet eden insan

uğraşacak başka bir şey kalmamış gibi.

şu an susadım. ama kalkıp su içmeye üşeniyorum mesela.

“kendine eziyet etmekten başka bir şey değil şu yaptığın” etrafımda bulunan herkes, bir kere de olsa, değiştirerek bu cümleyi bana kurmuştur.

ufak şeylerle mutlu olan biz ne ara bu hale geldik?

bi haber bekliyorum ama haberi vericek kişi uyudu biliyorum ama ya uyanıp haber verirse diyerek uyuyamıyorum. sabah da uykusuzluktan dolayı uyanamayıp haberi geç alıcam ya da alamıcam. şu an uyumayarak kendime eziyet ediyorum farkındayım ama kendimi bundan alıkoyamıyorum.

kendi kendine konuşarak mümkün olandır. Gerçekten ruhum sıkılıyor bazen bunu yaparken. Başlarda çok heyecanlı başlıyor. Oturduğum yerde duramıyorum. Telefonla konuşurken evin her yerine yürüyen insanlar var ya hani, ben onu kendi kendime konuşurken yapıyorum. Bir çeşit trans hali. tam olarak 1 saat 22 dakikadır bu haldeyim. İnsan kendiyle bu kadar ne konuşabilir lan? Sonra konu çok kötü yerlere geliyor, kabıma sığamaz haldeyken birden küçüldükçe küçülüyorum. Eziyet yönünün ruhsal tarafı olduğu gibi bir de fiziksel durumu var. Felç oluyorum resmen. Elim hiçbir şeye gitmiyor. 1 saat 22 dakikadır hiçbir şey yapmadan, mırıldanmadan kendi kendime yayın yapıyorum. Bakın bu ayıptır. Evin içinde 1 saat 22 dakika boyunca biri kameraya çekse adeta bir sanat filmi olurdu. Hiçbir replik yok, amaçsız hareketler var, uzun uzun bakınmalar var, dalıp dalıp gitmeler var. Buzdolabını açıp açıp kapatmalar var. Bok gibi sigara dumanı var. Arada uçuşan sineklere zoom yapmalar var. Pencereden gelen ürpertici rüzgarla insanı geren bir perde dalgalanması var ve evet dışarıdan bakan bir insan için çok sıkıcı. Yardım et anne Nuri Bilge Ceylan film sekansı oldum. 1 saat 22 dakikalık eziyet!

Tuna Tavus hayvanının yemek videolarını izliyorum şu an.

Burda burda ＼⁠(⁠^⁠o⁠^⁠)⁠／

Beden bulmuş haliyim.

adıma başlık açılmış yes bee