down sendromlu çocuklar

en güzel gülen çocuklardır. dünyalar tatlısıdırlar. kesinlikle hasta değildirler. demin markete su almaya gittim, ders verdiğim okulun az aşşağısında özel bir rehabilitasyon merkezi var. önünden geçerken yanımdan bi kız çocuğu ve annesi geçti. kızın saçlar arka taraftan ikiye ayrılmış ve çocuk inanılmaz tatlıydı. yüzüne baktım gülümsedim. o da bana güldü annesinin elini bıratı koştu bana sarıldı. sabahın 10nda daha güzel bir şey yaşayamazdım herhalde.

her çocuk tatli ve özeldir ama down sendromlular çok baska tatli ve özel içinin guzelliği dışına vurmus sozunun hakkini dibine kadar yaşatan çocuklar gülusleri bile çok ayrı güzel kısaca değerli çocuklar

normal çocuklarda vicdan duygusu belli bir yaşa kadar gelişmez, kötü kalpliyse bunu hissedersiniz. down sendromlularda durum farklıdır. onlar her şeyi ve herkesi istisnasız severler. onların fazladan kromozomuna sendrom diyeceğimize onları örnek almamız lazım.

o kadar tatlılarki kalpleri o kadar sevgi dolu ki onların yanında ben kendimi hasta hissediyorum

annemin kurduğu vakıfın açılışında diğer kurucu bir üyenin kızı down sendromuydu. çok güzel gülüyordu bildiğiniz gibi zaten hepsi çok güzel gülüyor. sorun şu ki herkes kalkmış dans felan ediyor bende dedim bu kızı dansa kaldırayım gittim yanına benimle dans eder misin ? diye sordum hayır dedi. bütün salon bakıyor felan peki dedim gülümsedim arkamı dönüp yürümeye başladım. arkadan bir el elimi tuttu şaka şaka dedi gülümseyerek. dans etmeye başladık, herkes oturmuş bizi izliyordu. dans ederken bana neden reddettiğini açıkladı o kadar güzel konuşuyordu ki. ''annemden izin almam gerekiyordu.''

valla benden birkaç adım uzak durmaları gerek. neden? ya ben bu şapşikleri severken ıstırabilirim, hırpalayabilirim bi sürü şey yapabilirim .d .d dengesiz bir sevme biçimimin olduğunun farkındayım; koalaları kulaklarından tutarak sevme isteği, rakunları tartaklayarak sevme isteği, köpekleri "napiyin lan enik" diye seslenerek sevmek, elmacık kemiği ıstırmak...

normalde çocukları çok sevmem ama onlar çok tatlılar yaa çekik gözleri güpgüzel gülmeleri felan acayip tatlılar

kalplerinde ve içlerinde en küçük kötü niyet yoktur. o fazla olan bir kromozom kötü niyeti engeller. edit: sadece çocuklarda değil down sendromlu bütün insanlarda böyledir bu.

her çocuğun gülüşü güzeldir elbette ama onların ki çok daha içten, çok daha masum ve çok daha sevgi dolu geliyor bana.

kötü düşünmeyi bilmeyen kardeşlerimizdir. ilkokulda vardı bir arkadaşım. çocuk 2. sınıfta 4 haneli rakamları kafadan çarpabiliyordu. kimseye bir zararı dokunmaz onların. ilerde çocuğum down sendromlu doğarsa seve seve babalık yaparım ona. en azından vatana millete saygılı bir evlat yetismis olur. hor görmeyelim onları. bizim ihtiyacımız var buna onların değil.

melektirler. insani olan hiçbir hırsı kendilerinde bulamazsınız.

Çok güzeller, çok tatlılar, çok masumlar. Edit: rvp, sen adamsın adam. Sen allahııın bir lütfusuuun, gözlerimiiin nuruusuun.

yiğit adında bir öğrencimiz vardı tüm yemekhane oturup onu izlerdik, öyle masum öyle tatlı

hayata +1 farkla başlamış,sürekli gülümseyen sevimli mi sevimli çocuklardır (:

belki bizim konuştuklarımızı pek anlamıyorlar ama sevgi ile kurulan her cümleye bir tebessüm aldığımız özel insanlar. bazıları çok güzel resim çiziyor,bazıları birşeyler mırıldanıyor. bakışları masumluğun resmiyet kazanmış hali. kısa kalın parmakları bir piyano veya gitarla birleşince harikalar çıkarabiliyor bazen. ve bu mükemmel evlada sahip olan anne/babalar, sizler bu dünyada cennete bakıyorsunuz. ne şanslısınız. ne güzel insanlarsınız öyle.

Madem konusu açılmış şöyle bir yönlendirmede bulunayım. İstanbul şişli tarafında çalışan, okuyan veya ikamet eden arkadaşlar, profilo alışveriş merkezine çok yakın bir yerde down cafe adında bir mekan var. Yanılmıyorsam şişli belediyesi öncülüğünde kurulan, down sendromlu gençleri sosyal hayata uyum sağlamalarını amaçlayan bir proje. Cafe'de çalışanların çoğu down sendromlu gençlerden oluşuyor. Herhangi bir sponsorları yok. Fırsatınız varsa gidin, yemeklerini tadın, en önemlisi onlarla sohbet edin, arkadaş olun. Onları çok mutlu edebilirsiniz. Cafe'nin detaylarını şurada bulabilirsiniz.

Dünyanın en güzel kızı ve yaser durantula kardeşinizin müstakbel sevgili adayı Yağmur Tanrısevsin'in ziyaret edip vakit geçirdiği güruhtur. Yüzü kadar kalbi de güzel sevdiceğimin. link

çok güzeller

kasiyerlik yaptigim zaman aksam 9 10 gibi geldi 20 yasindaymis sigara istedi vermek istemedigim icin sinirlendi ama kalbinde en ufak kin beslememistir emimim sadece sozlu olarak. tamam ama bu seferlik son dedim kafa salladi. cebindeki parayi gosterip parlementi isaret etti cikardim verdim. begenmedi sigarayi beyfendi cik sen cik ben alirim diye isaret yapti ciktim bende. teker teker ayni sigarayi eline alip begenmedigini dile getiriyor bir arkadakini cikariyor masanin ustu allaha emanet her yer sigara paketiyle doldu beyfendi hala sigarayi begenemedi ben hepsinin ayni oldugunu soyleyince daha da sinirlendi sus otur yerine gibisinden. rafta kalan sonuncu paketi aldi tamam bunu aliyorum dedi güldurdu ve gitti allah uzun omur versin

yalnızca onlar için değil engeli veya herhangibir sorunu olan, normal dışı görünen herkese toplumun bir bakışı var. rahatsız edici bir göz süzüşü. özellikle down sendomlular kendilerine acırcasına bakılması veya "uf bu ne ya" tarzı bakışlar yansıtılması konularında aşırı derecede hassaslar. diğer insanlara kıyasla çok daha fazla sevgi dolular. kendilerine gülümsendiğinde mutluluklarından çıldırıyorlar. bir keresinde toplu taşımada gülüşüp el sallaşmıştık mesela. inmeden önce geldi elimi öptü, sarıldı. annesinden öğrendim yaşça benden büyükmüş ama "abla seni çok sevdim." demişti. yürekleri çok temiz, çok saflar. ve karşılıksız bir sevgi barındırıyorlar içlerinde. güzel insanlar.

aramızda bir kromozomun lafının olmayacağı çok tatlı sevilesi cocuklardır

kanatsız melekler

aramızda bir kromozomun lafımı olur canım sende :)

ben de bi anımdan bahsetmek istiyorum. ilkokuldayken özel eğitim sınıfı bizim katimizdaydi ordaki çocukları teneffüslerde görüyorduk. yine bi teneffüs sınıfımıza down sendromlu bi kız geldi sınıftaki herkes kaçıyordu ben kaçmadım gelmesini bekledim geldi bana sarıldı durup dururken. hiç tanımadığı insanlara sarılacak kadar iyi insanlar <3 keske hepimiz onlar gibi temiz düşünceli iyi kalpli olabilsek belki o zaman dünya güzel bi yer olurdu. bizden fazla olan bir kromozomunuz değil iyi kalbiniz

+1 kromozoma sahip tatlı mı tatlı çocuklardır.

bursa'da tophane'nin yakınında bi ilkokul var bilen vardır cuma günü okulun çıkış saati istiklal marşı okunuyor ama cadde gürültüsü araba sesleri vs derken pek duyulmuyor kaldırımın ortasında tek bir kişi saygı duruşunda gökhanmış adı bu arada,çok da çocuk diyemeyiz 16-17 vardır i̇stiklal marşı bitene kadar hiç kıpırdamadan durdu,o an o sokaktaki herkes insanlığından utanmıştır herhalde i̇stiklal marşı bittiğinde bir kaç kişi alkışladık gökhan'ı ve o an dünya üzerindeki görüp görebileceğim en samimi gülüşü gördüm

bitmek bilmeyen bir sevgileri var. kocaman kalpleri var. ve en güzel şekilde yaşamalılar. ayrıştıran insanların yanında değil, onların gösterdiği sevgiyi gösterecek insanlar ile yaşamalılar.

gerçek manada dünyanın en pozitif, en güzel gülen ve en samimi sarılan çocuklarıdır. benim kuzenim down sendromlu. ya hayatımda böyle mükemmel bir insan görmedim. o kadar saf ve temiz kalbi var ki. geçen hafta doğum günüydü, yurtdışında oldukları için arayamadım ama dedim whatsapp'tan kutlarım doğum gününü. ablam uyardığı halde unuttum :( ve bu, şu an geldi aklıma. o kadar değerli ki benim için yıkıldım resmen..

bir amcam öyle o kadar saf ve iyi ki keşke bizde onlar gibi olabilsek diyorum bazen.

uzaktan kuzenim down sendromlu, şehir dışında olduğu için fazla göremiyorum onu. mersin'e üniversiteye gitmemin sebebi kendisiydi. günlerim hep onunla geçti ve hiçbir zaman onun bizden farklı olduğunu hissettirebilecek bir davranışta bulunmadım, aksine o benden çok daha iyi. sınavda psikolojiden sonra diğer hedefimin özel eğitim öğretmenliği okumak olmasının sebebidir kendisi. arkadaşlarımla geçirmediğim kadar güzel vakit geçiriyorum onunla. çok saf duyguları var, keşke onun kadar iyi niyetli olabilsem şu hayatta.

(bkz: what's eating gilbert grape) İzlemeye değer gördüğüm bir film.

bazen geliyor hiçbir şey demeden sarılıyor, öpüyor ve gülümsüyor bunları yaparken o kadar içime mutluluk doluyor ki anlatamam size.

Başlığı görünce direkt “hahahahsjshahhs” diye bi güldüm amaçsızca. Çünkü hep güzel anılar biriktirmişim bu arkadaşlarla. Ya ben bunları yerim yer. Kaç yıl oldu, binlerce insanla çalıştım ve çalışmakta en zorlandığım gruplardan biridir hâlâ. Çünkü bu tatlılığa kayıtsız kalamıyor insan. Sadece çocuklar değil, 40 yaşında bir downlu da bana hep aynı enerjiyi veriyor. O sempatiklik, o tatlı gülüş bazen diş gıcırdatmalara ve asabiyete dönüşse de harika bir enerjileri var.