kendi kendine konuşurken yakalanmak

sokakta teyzelere evde arkadaşıma hep yakanıyorum ben yanıma gelip senin bir sorunu falan mı var diyorlar sonunda deliliğim kanıtlanıyor

kendi kendine konuşurken yine kendine yakalanmak diye bir şey daha vardır, çok acıdır. çünkü size " ne yapıyorsun lan mal? " diyecek biri bile yoktur.

değişik bir durumdur. bunun bir de kendi kendine espri yapıp, gülerken yakalanma hali var.

bir (bkz: perihan teyzeyi çağırırken yakalanmak) değildir

şuan bir başlarsam konu konuyu açacağı için yapamayacağım eylemdir kendi kendime konuşmak. kesin biri görüp sonunda delirdi der bana. belki de delirmem, benim sınavım da budur belki bunca şeyi görüp hala aklımı yitirmemek..

çevremdeki herkes alıştı artık sorun değil benim için :d

işin işine bir de el kol hareketleri jestler mimikler girince tam deli oluyoruz

bazen saatlerce önce veya günler önce yapılan espriyi tekrar yapıp sadece siz gülersiniz. kendine konuşurken bir de kendi kendinize gülmüş olursunuz. ah ne acıdır o

ben iş yerinde iş olmadığı bir an kendi kendime halay çekerken müşteriye yakalandım. bu olaydan sonra konuşurken yakalanınca da pek koymamaya başladı.

hemen şarkı söyler gibi yapıp çaktırmamaya çalışmak.

ne var diye tersleyip dikkatini dağıtırım.

genel olarak hep yaptığım şey ki özellikle durakta tek başıma otobüs beklerken. hatta bazen kendime sinirlenirim falan bide mimiklerimi çok kullanan bi insanım mesela kaç kere ağzımı gözümü yamultmuşken başkalarının "vah yavrum genç yaşta delirmiş galiba kendi kendine konuşuyo" bakışlarına maruz kaldım 😁

bende içe doğru bi gülümseye neden oluyor. bazen umursamıyorum ama bazen de harbiden utanıyorum.

i̇fşalanmışım hissi veriyor bana

(bkz: kendi uzuvları ve eşyalarıyla konuşan manyak) larda var..

kendi kendime konuşurken kendime yakalanıyorum ben. tam muhabbet sarmış, çenem açılmış konuşuyorum; sonra diyorum kı "lan gerizekalı napıyorsun, sorunlu musun?" sonra cevabımın evet olduğunu fark edince kendi kendime gülüyorum, malım galiba.

artık o detayı aştım ya yakaladığımda bide kendi bilincimle sohbete dahil oluyorum

bende utanma hissi olusturmayacak kadar sikca yasadigim hadisedir. yakin arkadaslarim konustugumuz (ben ve digerlerim) konuyla ilgili kimin hakli oldugunu tartisacak kadar alismis haldeler bu duruma. muhabbetimize kucuk tatli bi heyecan da katmiyor degil.

(bkz: ders tekrarı yapıyorum) (bkz: replik ezberliyorum annecim)

yalnız olduğum için sıkça kendi kendime konuşurum ama utanmam niye utanıyım ki beni bu hale getirenler utansın

bugün otobüsten indim yanımda iki üç kişi var. neyse ben kendime kendime konuşurken birden konu uçak anonsu moduna bağlandı. ama nasıl güzel gidiyor ben eğleniyorum falan. birden önümde ki kız durdu arkasını döndü bana baktı böyle ama direk yani. sonra tebessüm ile dönüp devam etti. aklından geçeni tahmin edebildim. ne yapıyor bu amına kodumun delisi bunlar hep 3 4 dakika içinde oldu ama ben devam ettim çokta eğlendim. (bkz: teşekkürler ben )

(bkz: utanç verici şeyler ) kendi kendime bir arkadaşımın dedikodusunu yapıyordum. ve yakalandım.

deli miyim acaba? diye düşünmeme neden olan olay. böyle mesela birden bir şey düşünüp konuşmaya başlıyorum. sonra annemin dehşet geçirmiş gözlerine ilişiyor gözlerim. "ulan yine mi yakalandık bee" diye düşünüp hafif bir gülümseme çakıyorum anneme. "bir şey düşünüyordum da" diyip çıkıyorum odadan. daha kötüsü, durakta otobüs beklerken (hele bir de sinirlendiğin bir şeyler aklıma geldiyse) hunharca lafın lafı açması ve 4-5 endişeli gözün beni izlediğini farketmek :(

tek degilizzzz di mi rifki? aynen tek degiliz heyoooooooo (bkz: kafayi peynir ekmekle yemek )

olmamış ve muhtemelen olmayacak olaylara haretli bir şekilde mütüşlü cevap verirken buluyorum kendimi