en korkulan anlar

11 mayıs reyhanlı patlamaları. ikisinin arasında olduğum ve ikisinin arasının 250-300 metreyi geçmeyeceğini söyleyebilirim. o gün kemer alacaktım 2. patlamanın o taraflarda satılıyordu genelde. o gün herkes ısrarla git al kemeri dedi bende tam yolu yarılamışken duraksayıp gidesim gelmedi. dershaneye geri döndüm. dershanenede sınıfa girdim daha dersin başlamasına vardı. bi 10-15 sn sonra bi patlama sesi geldi bina sallandı baya. hemen dershanenin damına çıktım noluyor falan diye derken belediye tarafından gelen dumanları gördüm silah sesi de vardı kesinlikle hatırlıyorum. herkes havaya bakıyor havadan atıldığını zannediyordu bende öyle düşünüyordum. çok geçmeden 2. bombada patladı bina gene sallandı ben kafayı yedim zaten o an. kaçsam mı yardım etsem mi diye düşünürken telefonlar elektrik su hepsi gitti zaten. babama nasıl ulaşırım diye düşünürken karşı yoldan babamı gördüm hemen indim. eve doğru giderken gariban suçsuz bir suriyelinin linç edilişini gördüm. ve eğer o gün o kemeri almaya gitseydim ilk bomba patladığında korkar bi süre dükkanda bekler sonra eve gitmeye çalışırken 2. bombaya yakalanır bende ölebilirdim. o anı hatırladıkça tüm tüylerim hala diken diken olur.

uzun yolculuktayım. otobüs şoförünün bir elinde telefon diğer eliyle burnunu karıştırıyor. allah'a emanet gidiyoruz.

herhangi bir yerde gördüğün böceğin tekrar baktığında yerinde olmaması

hani evde gizlice sigara içerken kapı çalar ya

yeni taşıdığım evde ilk geceyi yalnız geçirmek zorunda kalmıştım. kapıyı pencereleri en az beşer kez zaten kontrol etmişim. tam yatağa yattım uyumaya çalışıyorum odanın içinde flaş patlar gibi aniden bi ışık parlayıp sönüyor. gözüm kapaliyken farkediyorum açınca yok. yataga oturdum bekliyorum gözümü bile kırpmadan. bidaha olmadı beklerken de uyuyakaldim. sabah babamı arayip anlatınca söyledi meğer odadaki tasarruflu ampuller böyle şeyler yapabiliyomus. kac saat uykusuz kaldım ama daha da oyle korkmamıştım.

bi gün yurdun mescidinde namaz kıldım. kapı karanlık bir koridora açılıyor. içerideki ışığı da kapattım. kapıyı bi açtım. bi çift göz bana bakıyor. nerdeyse bayılıyodum. adamın biri namaz kılmaya gelmiş.

küçükken lavovadan çıkınca kapının önünde kucuk bir kiz cocugu var. evde herkes uyuyor. benxe böyle birini ilk defa gormustum. korkup kaçtım.

evde salonda annene selam verip mutfağa geçtiğinde annenin mutfakta olması. bunu bir gün yaşıycam diye aşırı korkuyorum.