en yakın arkadaşımla lisede tanıştık, paso kalbiyle düşünmesini hesaba katmazsak
adam gibi adamdır. lisede herkesi de sevmezdim, iki elin parmaklarını geçmeyecek kadar arkadaşım ve bir tane de 'dostum' vardı. üniversitede 1. sınıfı bitirdim, yine arkadaşlarım var birkaç tane. ortam daha elit, barzovari tipler pek yok gibi (200 küsür kişi arasında 1-2 barzo çıkıyo elbet) ama güven genel olarak 0. ben zaten kimseye güvenmem, dostuma bile güvenmem ben. fakat üniversite ortamında gruplaşmalar, yukarıya tırmanma çabası, hırs görüyorum. millet rekabet halinde, kimileri yükselişe geçiyor (genelde gruplaşmalar vasıtasıyla) kimileri sıçızlıyor. gıybet olmazsa olmazlardan zaten... fakat çevredeki insanların seviyesine bakarak, üniversite ortamının, dolayısıyla arkadaşlığının daha iyi olduğunu söyleyebilirim. belki de ortamın iyi olmasını üniversiteme ve bölümüme borçluyum,
bilemiyorum altan.