(#708708)
evet ne demiştik "şiirler şaire kalır". peki yaser, ne yapar şair bu şiirleri ? okur efendim. bugün okur, yarın okur, haftaya okur, ondan sonraki hafta yine okur. ezberler bu şiiri tabii ki ama yine yazdığı kağıt parçasından okur. çünkü yazılan şiirde duygular mürekkebe akar, mürekkep ise kağıda. zaten şiiri şiir yapan insanın gitmesiyle anlamsızlaşan şiirler, kağıdın ve mürekkebin kokusu olmadan iyice tahammül edilemez bir hal alır.
peki yaser, bu şiirler şair için cidden bu kadar değerli midir ? değerlidir. değerlisine ithaf edilmiştir çünkü. onunla adı geçen her şey değerlidir şairin gözünde. ona özeldir o.
tam kafasına uyan bir kız bulsa, şiiri ona verir mi ? vermez.
dünyalar güzeli bir kız görse, şiiri ona verir mi ? vermez.
şairi çok seven bir kız gelse, şiiri ona verir mi ? verir. şair sevilmeyi belki bilmez ama sevmeyi çok iyi bilir, sevenin halinden iyi anlar. seven insan her şeyin en iyisini, en güzelini hakeder. hz. ali ne demiş "bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum." seven kız aynı zamanda şairin öğretmenidir. sevilmeyi öğretir şaire. her öğretmenin bıraktığı gibi bir de soru işareti bırakır şairin kafasına;
"sevilmek bu kadar güzelse, neden bırakıp gitti be ?"