nedensiz yere gelen mutsuzluk hissi

birden bire içime öküz oturdu, sanki karadeniz'de gemilerim battı, sanki otuz yaşıma geldiğimde evlatlık olduğumu öğrendim falan. o kadar saçma ve anlamsız bir mutsuzluk. sebebi de yok hani, olsa adam gibi acısını çeksek... neyse ben kola falan içeyim sayın sözlük yazarları, belki mutlu olurum...

haftada iki üç kere kendini hissettiren, ben burdayım gitmedim diyen his, duygu. bu hisse neyin iyi geldiğini bulduğum gün level atlamış olacağım.

rahatlık batmasıdır başka bi acıklaması yoktur felsefik açıklama yapmaya gerek yoktur

o hissin allah belasını versin

bir mutfak masasında oturmuş ve yahut bir parktaki kuşları izlemeye başlamışsındır. yağmurun yağmasını beklemiş fakat bir türlü o damlalar düşmemiştir. sanki yağsa o damlalarla beraber üstündeki tüm yükler gidecek sadece damlaların yüzüne vurduğu anı hissedeceksindir. mutlu olduğun günleri düşünecek ve aslında o günlerin çokta geride kalmadığını kendine inandırmaya çalışacaksındır. sonra yağmayan o yağmuru bekleyip bir sigara daha yakacak ve içinden geçireceksin elbet bir gün..

aslında nedensiz değildir sadece nedenin farkına varamamışsındır

nedensiz değildir işte. itiraf etmek yada anlatmak istemediğin bir nedeni mutlaka vardır. belki kafanın içinde cevaplayamadığın sorular birikmiştir yada 2 gün önce gülüp geçtiğin bir mevzu bugün hissettirmiştir kederini. vardır bir şey, mutlaka vardır.

şu an mesela çıldırma derecesine geldim acilen kendimi antalyaya atmalıyım

mutsuzluğun hiç gitmemesinden iyidir.

sıkıntıdan da olabilir bak.

içine böyle kötü bi his gelir falan, küçükken her pazar gelirdi o his artık gelmiyor alıştım ya da geldiğini anlamıyorum..

bazen de en mutlu anında çökmez mi içten sandığın bir kahkaha ortasında yada keyifle yudumladığın çayının ortasın da çöker orta yerine yaşamaktan sıkıldığımız ama her seferinde yaşadığımız bi olaydır kendisi

nedensiz değil onlarca neden arasından "hangisi yüzünden lan acaba" diye düşünmeden nedensiz olduğu düşünülür. bana öyle oluyor..

nedensiz değildir aslında..eve gidip yalnız kaldığında bilinç sana mutsuz olduğunu fısıldar

sormayın aga insanı yaşamaktan alıkoyan böyle pencere önünde yağ tenekesinden dönme saksıda yarı kuru bi çiçeğe çeviren lanet bi şey sigaraya başlamak üzereyim ulan

bende var ama hikayesi garip. ilk gördüğüm günden beri bi seyler hissettiğim ve zamanla aşık olduğum kişiye açıldım bana karşı benzer duygular beslemediginden tamamen emin bi şekilde, "ben seni arkadas olarak görüyorum" diyeceginden aşırı emin bir şekilde, hakli da çıkarttı beni ama yine de içimde öyle bir üzüntü var ki.. biliyodum halbuki böyle olacağını ama niyeyse çok üzüldüm ve şu an icim adeta kan ağlıyo garip.. zamanla gecer umarım. .

nedensiz gelen mutluluk hissi diye bi şey yok

vardır icerlerde bi şeyler sizin farkında olmadığınız içinizi kemiren

bu aralar ne yaparsam yapayım bir türlü uzaklakştıramadığım duygu. çok üzerime geliyor. :/

allah belasını versin o duygunun. yine geldi.

bu sıralar çok sık oluyor. kafama buzdolabına sokup çığlık atmak istiyorum

nedensiz değildir, farkında olamadığımız bir şey vardır.mesela mutlu olduğunuzda bile bunu paylaşacak biri yoksa hüzünlenirsiniz.

boyle bi sarki dinleyim dersin sonra depresyona girecegini bile bile yildiz tilbe dinlersin sonra aklina yaptigin her hata basarisizlik eski sevgili vs. gelir sonra oturur bi okuz icine agla agla cik cikabilirsen isin icinden

şu saatlerde zirve oluyor. evet, yine geldi. bu sefer kafamı klozete sokucam, yeteeer

evet şu an nedenini bildiğim bir mutsuzluk yaşadığım için çok rahatım. çünkü en azından çözüm yolunu düşünüyorum.

osurunca geçiyor test edildi onaylandı

sabahtan beri beni içine alan halet-i ruhiye. sebebini bilsem değiştirmeye ya da çözüm üretmeye çalışacağım ama böyle olunca çaresiz hissediyorum. ne kadar anlamsız bir çaresizlik, gerçekten çaresiz olan insanlar var dünyada sana rahat mı batıyor diye kendimi fırçalayarak üzerine tuz biber serpiyorum bu durumun ayrıca.

şarkılarla dindirilmeye çalışılandır.. "ne yapsam, ne yapsam? bir hamak alıp sallansam? kurtulur muyum bunalımdan, hamakta sallansam? ne kadar enteresan.." link

başlığı yarım saattir nedensiz yere gelen mutluluk hissi diye okuyorum, bilinçaltımın artık mutluluğa ne kadar ihtiyacı varsa. Neyse hiçbir şey nedensiz olmaz, vardır bir nedenide ya bilmek istemiyorsundur ya da dolu dolu hissetmek.

Yoksa sözlük tarafından dinleniyor muyuz? Daha demin somurtarak sol kanada bakıyordum, bu başlığın karşıma çıkması hayra alamet değil.

Bana genelde gece geliyor, o zaman aklıma düşüyor demek ki diyorum nsndndd sonra niye kimse beni sevmiyor (genel) diye üzülüyorum :(

Kendimizi nedensiz olduğuna inandırmak istediğimiz mutsuzluk hissidir. Hatırlayıp canımızı sıkmak istemediğimiz tip mutsuzluktan. (bkz: nasıl da kandırdım ama kendimi çaresizliği)

nedensiz olması zor her şey bunun için bir neden olablir etrafı görüyor olman yeterli üzülmek için

mutsuzluk da değil de herkese ve her şeye aykırı takılma hissi çok oluyor bende. istemsiz de böyle davranarak herkesi kırıyorum ve gram umrumda olmuyo. 7 günden 5'inde bu hissiyat var bende. düzeltsem düzeltemiyorum açıkçası hoşuma da gitmiyo değil

Sorunu hala çözmüş değilim bende'de sürekli oluyor.

oyunlarda büyük bir boss ile savaşmadan önce bir yığın cephanelik veya eşya verir genellike. kendini otomatik olarak save alır falan oyun. çünkü başınız belaya girecek ve cebelleşeceksiniz demektir. bu da aynı. kötü bir boklar olacak ama önce gel bi yüzün gülsün diyo hayat.

Nedensiz değildir o. İçinde yer etmiştir, sen kendine söylemek istemiyorsundur..

bana ara ara oluyo. genelde bazı şeylere geç kalmışlık hissi vuku bulduğunda hissediyorum bunu.

Her mutsuz olduğumda bardak bardak çay içesim gelir