sakar olmak

arkadaşlarla kafeye çıkmıştık asansör doluydu merdivenden inelim dediler yok dedim düşecem dedim dinlemediler 3 basamak yukarıdan uçtum hemde secde eder gibi allhuekber dediler arkamdan sonra ne mi oldu (bkz: ayağımı burktum)

sürekli ya duvara ya kapıya ya da dolaplara çarpıyorum, hoş değil! :(

dün yıkarken kırdığım kahve fincanını kendi kendime olsun ya nazar çıktı diyerek geçiştirdiğim durum.

masanın yanına düşen şeyi almak için eğilirken, boynumu masanın kenarına geçirdim, gülmekten acısını hissetmedim önce :/ cidden bunu yapabilmek büyük salaklık ister...

Neyse bi'şey demiyorum.

ben buraya ne zaman kendi sakarlığımdan bahsedecek bir şeyler yazmaya çalışsam ya kabloya dolandım koptu, ya kucağımdan bilgisayarı düşürdüm bozuldu, ya da elimden cep telefonunu dü

kitabını bile yazarım. dün parmaklarımı dolap kapağının arasına sıkıştırdım. neredeyse kırılıyordu. bugün de ayak parmağımı kalorifere çarptım. nasıl becerdim bilmiyorum ama çaat diye bir ses geldi. şimdiyse bileğime kadar acısını çekiyorum. ulan inşallah kırılmamıştır. zamanında ayak serçe parmağımı masaya çarparak kırmıştım ve bir ay boyunca alçıya dolaşmıştım. bi keresinde de sol yüzük parmağımı kırdım, parmak patladı dikiş attılar. bi ay daha alçı. gecenlerde de cay döktüm üzerime öyle bi yandım ki kalbimin üzerinde hala izi var :( (bkz: cenabet yazarlar)

annem her seferinden der ki bakalım bi gün kendini öldürebilecek misin, e artık canına yetti ya şu yaşıma kadar 12 kez sağ 11 kez sol bileğim altı yedi kere de ayağım çıktı ve ya kırıldı napsın kadın

Sabah kahvaltıda oturduğum yerden düşüyordum, dengemi sağlayabilmek için toparlanırken diz kapağımı sofraya geçirdim. Sonra odama gelip biraz oturduktan sonra kalkarken kafamı dolaba çarptım. Sonra odadan çıkarken kolum kapı koluna takılmış, haberim yok. Habersiz bir şekilde adım atarken ne yaşadığımı tahmin edebilirsiniz. Bunların hepsi 30 dk içinde gerçekleşiyor. Ben nasıl hala hayattayım acaba.

sakarlığımla bilinirim. doğrulurken kafamı pencerenin suluğuna çarptım tepki olarak tekrar yere eğildim kalkarken bir kez daha çarptım kendime kızdım ve dedim ki bir daha çarparmışım. tekrar çarptım :d

5-6 yaşındayım. her akşam ablalarımla falan mahalledeki parka gider oyunlar oynardık. yine bir gün yakalanbaç oyunu oynarken bir kız geldi. " ben de oynayabilir miyim?" dedi. kabul ettik tabi. kız onu koşturuyor bunu koşturuyor ben kıza baka baka koşuyorum. tam beni kovalamaya başladı, daha da hızlanıp önüme dönmemle ışık direğine çarpıp kafamı yarmam bir oldu. ağrı sızı hissetmedim sıcaklığıyla ama sonradan baya acımıştı. oradaki kadınlar parkın lavabosuna götürüp yarayı yıkayarak kanı durdurmaya çalışmıştı djwndjsnd o hengamede hiç yanımdan ayırmadığım küçük, içi boş cüzdanımı da lavaboda unutmuştum. arabaya bindirdiklerinde unuttuğumu söyledim "alırlar şimdi" diyip hastaneye götürmüşlerdi. almadılar..

Sakarlığın vücut bulmuş haliyim. düz yolda düşerim, yaptığım yemeği bir anlık dalgınlıkla döker,hem ortamı mahveder hem de kendime zarar vermiş olurum.garsonluk yaptığım dönem o kadar çok bardak kırmıştım ki bir süre sonra maaşımdan kesmek zorunda kaldılar.kahve makinesinde elimi yakmayı bile başardım. Özellikle bir ara kebapçıda çalıştığım dönemlerde başıma gelen bir olayı izninizle anlatıyorum. malum kebapçılar da yemek arkası çay ücretsiz olur.benim çalıştığım yer de çayları tek tek götürmek yerine semaver veriyordu.bardakları da semaverle birlikte görüyorduk.ilk zamanlar bana vermeseler de sonralardan ben de götürmeye başladım.başlarda gayet güzel dengeli,sorunsuz götürüyordum ki buna ben de şaşırıyordum.bir gün çıkış saatim de yaklaşmış,yorgunluktan ölüyorum.boş masadan semaveri alıp yerine koyacam.temizlikci ablanın da çıkışı yaklaştığı için son kez yerleri silmişti.ben elimde semaverle bir anda kendimi yerde buldum.o sırada donup kaldım ne yapacağımı şaşırdım, herkesin bakışını üzerimde hissediyordum.çok fazla yanmadım çünkü çay soğumuş,közü de sönmüştü.o olaydan sonra bana bir daha semaver vermediler ama başka bir şey de demediler.ben kızmalarını beklerken hiçbir şey söylemediler.sonrasında çok düştüm ama diğerlerinde elim hep boş olduğu için pek bir zarara uğratmadım.

Kardeşlerim bana Hayim der, Hayim'i hatırlamak isteyenler için, insafsızca da dalga geçerler bal böceklerim. Sakatlıklarım yüzünden çocukken her yaz kolum alçıda geçirirdim, liseye başlarken apartman boşluğundan halı çırpacaktım, terlikle inerken basamakla mabadım arasında ayağımı bırakınca ayağımın üstündeki bağları kopardım. Annemin rızasını almadan gittiğim bir seyahat dönüşünde diz patelamı kırdım, yürürken takılmalarımı, düşmelerimi saymıyorum bile Acıyor ama geçiyor. Sakarlık beni bırakmıyor.

Koluma ütü yapıştırmam, düz duvara bisikletle çarpmam, dümdüz yolda ayaklarımın birbirine dolanması ve iki seksen yere uzanmam, yemek yaparken elimi kesmem diye uzar gider bu liste, bu arada artık kapılardan da özür diliyorum çünkü bu kadar çarpılmayı haketmiyorlar.

Götüyle dağları deviren cinsten...

Birisi tarafından izlenirken normal zamands yaptığım işi elime yüzüme bulastirmam buna dahil işte

Bi salaklığı bir kere yaparsın iki kere yaparsın, hadi üç kere yap, dördüncüde en azından öğrenirsin be kızım. Elime geçen şeyi ya kaybediyorum ya da kırıyorum. Elime aldığım üç şeyin birini mutlaka yere düşürürüm bakın ben 22 yaşına geldim hala yanlışlıkla sakız yutuyorum, sağıma dönecekken sağıma düşüyorum ben bazen kendim kendime katlanamıyorum bazen yerlere yatmalı gülüyorum kendime. Kulaklığı ararken telefonu kaybediyorum kimseye de gördünüz mü diye soramıyorum, çünkü artık kendi sakarlığımdan ve dikkatsizliğimden utanıyorum.

Dün gece yatağımda yatıyorum. Annem bir bardak kızılcık hoşafı getirdi bana ben de masaya koymak yerine yatağımda içerim diye yere koydum hoşafı. Sonra babam geldi biraz konuştuk bu bardağı buradan al dökersin dedi. Dökmeeeem içiyorum dedim. Kapı çaldı kargo bekliyordum bir sevinçle kalktım yataktan bardağa bir tekme attım ki sözlük ben bunu nasıl yaptım dedim kendime tüm oda duvarlar kıyafetlerim halılar yatağım her yer hoşaf oldu. Bütün gece ağlayarak ve babamın yakınmalarını dinleyerek odamı temizledim.

Sakar olmak/ Kendi nefesinle boğulmak/ Kendi kendine çelme takabilmek/ Kaldırımdan aşağı adım atarken ayağını kırmak Bunlar hep benzer işler

Özellikle eşyalarına titiz insanların evinde elim ayağıma dolaşır bir şeyleri yıkarım dökerim şaşmaz.

Kuzenlerim yazın haşat ediyor ortalığı ve beni, elimde kalcaklar bir gün. Annesine açtım konuyu evet şapşal o biraz fizik tedaviye göndercem dedi.

Parasını ödediğim yumurta ile eve getirdiğim yumurta sayısı daima farklıdır.

Evet ben kabul ettim artık bu durumu (sakarlıktan daha kötü bi şey varsa o da kabullenilmiş sakarlık olabilir. Bilemedim). Sakarlık bi yerden sonra mahcup edici bi durum oluyor bence (yani kendi salaklığımdan dolayı mahcup hissediyorum). “Bu burada dökülür, alıp başka yere koyayım” diye düşündüğüm şeyi alırken dökebilirim, buna alıştım. Beni zemine çarpıp dünyanın katmanlarında yolculuğa uğurlayan şey şu, birinin “dökülmesin şunu şurdan alır mısın” ricasını yerine getirirken dökülmemesi planlanan (ve rica edilen) o şeyi dökmek. Ne diyebilirim ki kendime.

Normalde çok dikkatli ve kontrollü bir insanımdır ama sakarlığım tuttuğu zaman combo yapıyorum resmen. Üst üste 3 tane geliyor Polat Alemdar hapşırığı gibi.

Daha demin kardeşimle mutfakta pankek yaparken plastik kabı kırdım. Konuştuğumuz komik bir olaya gülerken aldığım plastiği masaya biraz sert koymuşum galiba plastik ortadan ikiye ayrıldı. Hayır nasıl olduğunu da anlamadım. Elimi attığım şey elimde kalıyor. Plastik ufak bir vurmayla nasıl yarılır ya

Daha enteresanı sakar olduğumu fark etmemek.. bacaklarım sürekli mosmor kim bilir nerelere çarpıyorum sanırım bende bayağı sakarım :)

şu; (#4697385) entrye şu yorumu yapmak istedim; "genel konsantrasyonunu yükseltmen lazım. onun için de hem zihinsel, hem sportif antrenman yapmak mümkün. resim eşleme oyununu zihinsel, masa tenisini de sportif antrenmana örnek verebilirim. sakarlık ne kadar yok edilir bilmiyorum ama azaltmak mümkün." yapamadım... engel yemiş olmam sorun değil de böylesi anlarda garip bir iletişimsizlik açığa çıkıyor. her neyse. maksadım şu üstteki paragrafımın entry sahibine ulaşması zaten. bu yazdıklarımı görür diye tahmin ediyorum. görmezse de canı sağ olsun.

bir sakarlık yaparım ve babannemin sesi duyulur “kuru derelerde boğulacak bu kız” ve kapanış.

öyle miyim değil miyim emin olamadığım konu. yine de bazen peşi sıra sakarlık yaptığım için bu konuda kendimle çok dalga geçip yanımdakileri güldürürüm. genellikle çok acele ettiğim ve heyecanlandığım anlarda bir dizi gösteri sunuyorum insanlara. çoğu kendime zarar verme temalı. başkası benden nasibini almadığı için mutluyum yine de. :) ağlasam mı gülsem mi bilemediğim bir sürü sakarlık -veya salaklık da diyebiliriz- yaptım bu hayatta. her şeye rağmen sakince hareket ettiğimde benden profesyoneli yokmuş gibi işlerimi güzelce hallediyorum çok şükür. :)

Beni ve etrafımdakileri en şok eden sakarlığımı anlatıyorum buyrun; Günlerden bir gün kapımızın önüne bir akrabamız oturmaya gelmiş. Annem de bana kahve yapmamı söylemiş. Evimiz girişin bir üst katı. Kahvemi yapmışım tepsiye sunumumu da özene özene hazırlamışım. Merdivenden indim, son basamağı da indim ve düzlüğe bastığım an ayağımın kayıp totoyu yere çakmam bir oldu. Elimdeki tepsiyi o şok anıyla bırakmamışım bıraksaydım işte o zaman her yer şenliğe dönerdi aldşqkrpqkdlwk şok olmuş şekilde 1 dk filan yerde oturdum sonra da başlarım kahve keyfinize diye içimden geçirip eve çıktım.