rutin

değişkenlik göstermeme durumu. monotonluk. öldürücü bir şey. mesela günlerim rutine bindi benim de. insanlarin uyanık olduğu saatlerde uyuyup uyuyor olduğu saatlerde kalkıyorum 3-4 gündür. daha az konuşuyor daha az düşünüyorum böylece. saat 9 gibi çıkıp bir paket cips alıyor ve uyuyana kadar dizi izliyorum. augustus hill repliği var bi tane de, "kimi mahkûmlar yüzleşebileceğimiz en kötü şeyin şiddet olduğunu söylerler. bence büyük bir esnemedir. sıkıcı tek düze günleri nasıl geçirebilirsiniz? hayatımıza anlam ve düzen katması gereken bu rutinlerimiz vardır; ama arkamdan şişlenmek rutinden daha az korkutucudur çünkü rutin, rutin sizi öldürür."

gündem mevzusunda - son zamanlarda putin

belli vakitlerde tekrar eden seyler, bunlarin yarattigi his, monotonluk, aliskanlik. beynimiz bunu daha az calisip farkli seylere odaklanmak icin kullaniyor. en uc noktalarda yasayan insanlarin, en eglenceli insanlarin ve en cilginlarin dahi aslinda hayatlari tamamen rutinden olusuyor.

biraz rutin yaşıyoruz güzelim

her zaman yapılan, alışkanlık durumuna gelen iş.

kisaca monotonluk. işe gidiyorum aksam eve donuyorum. annem açar genellikle kapiyi.gider babami öper banyoda islerimi hallederim. mutfaga gelir dolabi acarim tatli bulmak umidiyle ama -tek degismeyen sey keske tatli olsa-, hicbir zaman olmaz. bir seyler atistirip balkonda prizin yaninda oturur,once instagram sonra burda takiliyorum. uyku bastirinca yuzumu yikar alarmi ayarlar yatağa atarim kendimi. simdi oturmus her seyin ayni sekilde tekrar etmesini izliyorum. nokta kadar degisiklik yok,renk yok,insan hiç yok. arada araba carpsada bi degisiklik olsun diye bakmiyorum değil.

alışılagelen, sıradan, sıradanlık, çeşitlilik göstermeyen, alışılagelmiş düzen içinde yapılan

Sabahın köründe uyan; çalış, antrenmana in, yarım saat içinde jilet gibi hazırlanıp okula git, bitti mi? Asla. Çalış, şanslıysan kafede çalış; antrenmana yetiş, bitir. Yemek ye, yemek gibi değil ama beslen. Vitaminlerini al, şu lanet suyu da bitir artık! Zorundasın çünkü bir yerlerde bayılsan da hastaneye yetiştirecek kimsen yok. Bitti mi? Su bitti. Zaman bir su gibi akmaya başladı, onu içemezsin fakat kitapları yalayıp yutabilirsin ama okuduğun her cümlede kustuğun bir hissini temizlercesine boğazını temizle. Takın ciddiyetini ve romantik bir kelimede bir yazım yanlışı ara! Bir insanda bulamadığın hataları kitaplarda bulduğunda insanlardan da zevk alamayacağını anla! Her halta ciddi bak, her halta ama. Sonra, sonrası yok; müzik çalış, dillere çalış, oyunculuğa çalış… …alkol alamaz, gezip tozamazsın. Saat gece 2, aptal! Uyumalıydın. Sekiz saat en az çünkü zorundasın. Bir şeyler karalarken notalarda kaybol. Sessizliği dinle o saatlerde; şarkılara çalış. Müzik dinlemeyi dahi unuttun mu? Tıpkı bir teni bir kitap gibi okumayı unuttuğun gibi! Hobilerin profesyonel alanlara mı dönüştü? Doğru yoldasın. Elin para tutar belki ama gözlerin bir kalbin aynası olmadan atar artık. Ve insanlar sadece konuşsun hep konuştukları gibi, hatırlıyor musun? “Ruhsuz, bencil, tepkisiz…” Ağızları poşet değil bükemezsin fakat seksenli boylarda yarma bir herif olup ağızlarını kırmayı dilersin. Her şeyde bir sınır var. Yemekte sınır yok, bu da senin tek şımarıklığın olsun. Belki birkaç gece bir taraflarını dağıtır içer dans edersin ama sızmak senin aptallığın, uyuma dişlerini fırçala! Bakımını aksatacak kadar yozlaşma vücuduna. Neden biliyor musun? Çünkü zorundasın. İnsan değilsin ki sen. Kendinde kal. Gün geçtikçe duygusuzlaşsan da kendinde kal, geriye bir sen kalmasa da zekanı kaybetme. Bir yudum bira içip yüzünü ekşilt ve sonlandır bir insanla sohbet ettiğin geceyi; ama buna da hırslanıp bir şişe şarabı bitirip antrenman yapmaya çalışacak kadar manyaklaşırsın şimdi. Anı yaşamayı bilmiyorsun ki sen, hem boşversene; zaten ancak yarını kurtarmak zorundasın. Bütün bunları da günü geldiğinde altındaki arabada intihar etmeyi düşünürken kutlarsın, denize mi yoksa direğe mi çarpmalısın? Hangi şarkı çalsın mesela? Sessizliği mi dinlemelisin yoksa? Evine sür. Evin yok ki senin; tek oda. Çalışmana yeter! Dişi bir kuş da olmaz senden; yuva nedir bilmiyorsun! Anca bir karga gibi labirent kurar, orada da kaybolmayı dilerken yollarını bildiğin tüm sokaklarda bedenini savurup; ruhunu yok ettiğin gibi sıra düşüncelerinle birlikte zihinin dehlizlerinde yok olmaya gelir, yok olursun! Kendi kurduğun oyunların kurbanı olursun ama kanın da akmaz senin. Zaten gözyaşların da akmamıştı o sokaklarda. Hıncını çıkarmadığın her bir saç telinin uğruna insanları gözden çıkardın; seni kim gözden çıkaracaktı? Bedeninle gözden çıkardığın tüm o insanların hesabını Tanrı senin ruhunu senden çalarak sordu. Şeytan’ın bahşettiği o ateş ise o sokaklarda zamanla buz tuttu. Kötü biri olmayı da becerememiştim. Soğuk, demişti, Soğuğu hissediyor musun? Elbette hissediyordum. Ta kendisiydim ama soğuk yanığı dedikleri şeyi yaşıyordum. Yaşayamıyordum. En azından ruhen. Eriyip buharlaşmıştım belki de, ama düşüncelerimle nefes alıyordum. Yalnızca beynim susmuyordu, onun dışında her şey sonsuz bir uykuya uğursuz bir şekilde uğurluydu artık. Uğradıkları her yerde intikam alacaklardı. Biliyordum, doğaya güveniyordum. Çünkü güneş geceleri bizim için doğardı; benim için hiç batmazdı.

“Rutin rahmettir.” diye bir cümle duymuştum izlediğim videoda. Okul, ev, iş vs. diyerek aynılığından yakındığımız şeylerin arasına bir hastane bir mahkeme bir mezarlık girdiğini düşünelim. O zaman o sıkıcı bulduğumuz rutin öyle bir bozulur ki… Rutinin bir nimet olduğunu onu yitirdiğimizde anlarız ancak. Bu yüzden rutinin de şükredilecek bir şey olduğunu unutmamak lazım.

rutin rahmet değildir. Hazreti Muhammed (s.a.v.) “iki günü bir olan zarardadır.” buyurmuştur. rutinlere takılı kalmayın, gelişmeye çalışın.