yaşlıların konuşmak için konuşması

bazen öyle abartıyorlar ki, acaba şimdi ne saçmalayacak diye beklemeye başlıyorsunuz. tamam yaşlısın bu yaşa gelmişsin saygımız var. susuyoruz dinliyoruz da, arada bir dur düşün, bunun dili yok mu cevap verse verir, bu kadar gaza basmam doğru değil, göz görmüyor akıl gitmiş kaza yaparım suçlu ben olurum desene. boş boş konuşup insanın canını sıkmaktan başka bir işe yaramayacaksanız mümkünse susun, tontiş nineler ve dedeler olarak görünmeye devam edin. yaşlı dediğin destek olur, her şey güzel olur sabret der. boş çenenize meraklı değiliz. belki bunu yaşlı insanlar okumayacak ama, bizlerde yaşlanacağız. böyle insanlar olmamaya özen gösterelim. (bkz: saygısızlık yapıp saygı beklemek)

haklıdır, yaşamıştır bırakın anlatsın belki iki gün sonra konuşamayacak bile

bilmiyorum ben mi duygusalım, ben yaşlılara çok değer veririm kendi ailemdeki yaşlı büyüklerim için öncelikle. anneannem, dedem ve anneannemin kardeşi olan büyük teyzem büyüttü beni. anneanneme anne, dedeme baba dedim yıllarca. kendi annem ve babama adıyla hitap ediyordum, 7 yaşına gelininceye kadar falan. küçükken en ufak şeyde bağırırdım onlara hatırlıyorum ama şimdi sokakta yaşlı birini görünce bile gözlerim doluyor. onlar benim hayatımın anlamları. yaşlılara değer verin, yarın bir gün göçüp gidecekler. benimkiler 77 yaşındalar. bana kalsa onlar ölene kadar onların yanında bir gün olsun ayrılmak istemiyorum. hatta öleceksem onlardan önce öleyim benim ömrümden alıp versinler onların ömrüne diyorum. böyle küçük şeylerini mazur görün. ben öyle yapıyorum, sadece kendi ailemdekileri değil diğer bütün yaşlıların konuşmalarını da sabaha kadar dinleyebilirim. hiç bir şeyin garantisi yok belkide çok yalnızlar. onlar bizde olabiliriz. sadece empati.

normal karşılanması gereken olay. belirli bir yaştan sonra onlar artık aile büyüğünden çok, evin küçük yaramaz çocuklarına dönüyorlar. laf olsun torba dolsun diye konuşmaya başlıyorlar işte. kırmadan, çok önemli bir şey anlatıyorlarmışçasına sözlerine kulak verin. hatta söyledikleri muhtemelen saçma sapan olan şeylere, büyük bir ciddiyetle cevap verin. mutlu olduklarını göreceksiniz. yarın öbür gün göçüp gittiklerinde, arkalarından gülümseyerek hatırlayacağınız anılarınız olsun :)

yaşlılar ayaklı roman gibiler bazılarının türünü, üslubunu, anlatılanını beğenmeyiz, zevk meselesi ama bazılarını açıp yeniden okumak isteriz hep anlatsa sonsuza kadar dinleriz..

anneannem hep ağlamaklı şekilde bir şeyler anlatır. ama hep derbeder şeylerdir. acaba hep böyle miydi yoksa yaşlandıkça mı böyle ağlamaklı çok konuşur oldu bilemiyorum