teknolojik aletlerde şanssız olacağımın ilk örneğidir atari. birincisi silahım çalışmıyordu. bozuk alındıysa niye, biri bozduysa hangi şerefsiz hala araştırıyorum. sırf bu yüzden hiç kuş avlayamadım. büyük aşkla oynadığım, hatta tek oynadığım oyun
marioydu. a tuşum bozulmuştu, zıplama tuşu. zıplamayan mario olur muydu hiç? oyun başladıktan 3 saniye sonra ölüyordum. ne atari kolunu değiştirdi bizimkiler ne ben öleceğimi bildiğim halde oynamaktan vazgeçtim. sonra çöp oldu gitti. aradan kaç yıl geçti hala sızlanır, hala kinlenirim.