ayrılmak kalana mı daha çok koyar yoksa gidene mi

bir soru. gidene koyar cunku sen gittikce kalanin kuculdugunu gorursun demisti sair

bir soru. haksız olana koyar. vicdanı varsa. edit: koymak hoş olmadı aslında.

hâlâ sevene.

anlaşmalı ayrılıklar sevdaya dahil değil. ayrılmak istemeyene koyar. hep sevene. ayrılmak isteyen zaten sevmediğinden mikinde bile değildir.

önce bi ne yaşadıklarını bilmek gerek. değişiklik gösterir.

kalana koyar. gidenin hatıralari vardır hala şehirde beraber yurudukleri sokaklarin köşe başında

kalana koyar. kalan beraber yürüdükleri yolda yalnız yürür , beraber oturdukları bankta yalnız oturur en güzel anları yaşadıkları yerler ona kalır giden sadece hatırlar

her seyiyle terk edildigin kisiyi hatirlatan bir sehirde mi yasamak isterdiniz yoksa hep hatirlamak isteyip de hatirlatacak bir seyin olmadigi bir sehirde mi? yani koymasi icin sevmek gerekir ama iki tarafi da degerlendirecek olsak kalana koyar. giden yasar, kalan anilara gomulur.

kalana koyar. giden eğer basit sebeplerden dolayı gidiyosa zaten kafasında bitirmiştir ne koycak ona, ama kalan öyle mi? yarıda bırakılmışlık hissi, yalnızlık hissi, boşluk hissi, aldatılmışlık hissi bütün hisler kalandadır. peki kalan neden gidemez? gidemez çünkü, gidenin bıraktığı hatıralar kalbine, beynine ve ayağına takılır kalır hep işte bu yüzden gidemez kalan.

Eskiden bu soruya "sevene zor" olarak cevap verirdim. Çünkü hayatımda hiç kalan olmamıştım. Giden sevse de aşkından ölse de bu tercihi kendisi yapıyor nihayetinde, yaşayacaklarını kendisi seçiyor, her şeyi göze alıyor ve çekeceği acı gözünü korkutmuyor ola ki gidiyor. Kalan öyle mi? Pazarda annesini kaybeden çocuk gibi kalıveriyorsun bir başına. O yarıyolda bırakılmışlık hissi, neden diye sorgulamalar, boşluğa dalıp dalıp gitmeler, güzel anılar, kurulan hayaller bir türlü peşini bırakmıyor.

kankalarına koyar bence. ağlar, zırlar; başa sarıp sarıp anlatırlar. ben anlamak istemedim, anlamadılar!

Gidene bence. Sonuçta ilişkiyi bitirmenin yükünü o yüklenmiş. Haliyle kalana kıyasla pişman olacağı daha çok şey vardır. “Belki bitirmek yerine kalsaydım düzelebilirdi” düşüncesiyle vicdan azabı çekebilir sonuçta. Ama tabii genellememek lazım, kişiler ve yaşananlara göre değişebilir. Kalan kişi giden kişiyi zamanında çok zorlamışsa onun da canına tak etmiştir, haliyle haklı da görür kendini ve gittiği için vicdan azabı duymaz, kurtuluş olarak görür bunu. Bu senaryoda kalanın vicdan azabı çekmesi daha olasıdır.

Sevipte ayrılana zor...

Bazı günler özellikle geceleri kendi kendime diyorum ki keşke az daha sabretseydim, ani karar vermeseydim ve işimden ayrılmasaydım diyorum ama yaşadığım şeyleri düşündükçe aynı döngünün içerisinde tıkanıp kalacağımı çok iyi biliyorum. Ayrılmak benim için en doğru karardı. Hani diyorlar ya gidene mi zor kalana mı diye bu soruyu filmlerde ve kitaplarda çok görmüştüm sözlük fakat kendi başıma gelene kadar bir türlü cevaplayamamıştım. Artık cevabı biliyorum sözlük. Kalana değil; gidene her şey zor çünkü kalan herhangi bir seçim yapmıyor, sadece olanı kabullenmek durumunda kalıyor. Giden kişi ise bütün anılarını, kalbini ve emeklerini bırakıp tüm hayatını etkileyecek o zor seçimi yapıyor.

Gitmesini istememesine rağmen bir şekilde s*ktiri çekmek zorunda kalana daha çok koyar.. maalesef git(me)

Kim çok sevdiyse, ayrılık en çok ona zor. Nereden biliyorsunuz diye sormayın.

Şimdi şöyle bir durum var kalan kişi anıların geçtiği olay yerinde kalıyorsa (ev gibi mesela) bu sefer hayalet gibi anılar içinde savaşması gerekiyor. Her dokunduğu her gördüğü yerde o kişiyle olan anıları canlanır. Giden kişinin anıları ise yanında taşıdığıdır. Yakar atar vs gider. Aklından ve gönlünden de zamanla unutabilir. Ki bence bu ilişkinin bitmesine büyük ihtimal giden karar vermiştir. O yüzden giden pişmanlık yaşamadıkça çabuk toparlar. Ama giden kişi kovularak kapı dışarı edildiyse yani ayrılığa mecbur edildiyse işte o zaman giden kafada kurmalarla vs zor toparlar kalanda anılara vs s*ktiri çeker umursamaz. Yani kim ayrıldı ise ona kolay çünkü ayrılan kişi ani karar vermez birikmiştir planını yapmıştır. Gönlünden de aklından da o kişiyi kapı dışarı etmiştir zaten. Ayrılığa maruz kalan kişi ise plana sonradan dahil olmuş dımdızlak duyguyla başa çıkmak zorunda kalmıştır.

Bence bunun giden ya da kalan gibi net bir cevabı yok ayrılık mecbur kalan tarafa koyar bazen ilişki öyle bir hal alır ki siz istediğiniz kadar sevin gitmeye mecbur kalırsınız bazen de tüm umutlarınız taze çiçekler açmışken yolun ortasında bırakılırsınız o yüzden ayrılık gidene ya da kalana değil duruma mecbur bırakılana koyar ...

Ama bunu daha önce defalarca anlattık öyle değil mi? Bu konuya ne kadar geniş bir açıyla bakarsanız bakın, aklınıza gelebilecek ne kadar ihtimal varsa değerlendirin ama sonuç değişmeyecektir. Giden, ne olursa olsun hatta sevdiği halde gitmek zorunda olsa bile bu durumun kendisinde oluşturacaklarını az çok tahayyül etmiş ve hepsini bir şekilde kabullenerek bu kararı almıştır. Karar alan kendisi olduğu için asla bu ilişkinin mazlumu olamaz. En nihayetinde bu kararı almadan önce kafasında durumu değerlendirmiş, ölçüp biçmiş ve kendisi için en doğrusunun ayrılmak olduğuna karar vermiştir. Vermiş olduğu kararın doğru ya da yanlış olduğunu ise zaman belirleyecektir. Belki o da acı çeker, o da üzülür ama en nihayetinde vermiş olduğu karar bir vazgeçiştir ve vazgeçen taraf bu durumdan tamamen habersiz ve hazırlıksız olan tarafın birdenbire kendisini içinde bulduğu hâli yaşamaz. Çünkü giden öyle ya da böyle kendi isteği ile bir karar almışken kalan onun tarafından alınmış olan ve kendince kabul görmeyen bu kararın sonucunu yaşamaya zorlanmıştır. Zaten bu yüzden kalanın mevcut durumu kabullenişi daha zor olur ve buna bağlı olarak yaşadığı acı ve bu acılı halin süreci gidene göre daha fazladır. Gidenin mutlaka bir ön hazırlığı vardır. Bakın bunu hemen başka birisi olarak algılamayın. Ön hazırlıktan kastım kendisini bu ilişkiyi bitirmeye fikren hazır olarak hissediyor oluşudur. Bu yüzden mevcut ilişkiyi bitirmeye hazır olan ve bu yönde karar alan birisi ne olursa olsun mevcut ilişkiyi sürdürmek isteyen kişinin yaşadığı acıyı yaşayamaz. Giden zaten kafasında bu ilişkiyi bitirmiş ve gitmiştir ancak kalan hâlâ ilişkinin bitmemesi gerektiği düşüncesiyle durumu kabullenmek için çırpınır bir vaziyettedir. Kafasında sonsuz soru ve keşkelerle kalan olmuştur. Bu yüzden her ne şartta olursa olsun, giden olmak kalan olmaktan evladır...

gidenin gidişiyle kalanın duruşu bağdaşmazmış kardeşim

(#4692384) çok haklı bir yorum. İlaveten Giden her ne sebepten giderse gitsin tercih ettiği yeni durumda siz yoksunuz.Demek ki sizsizlik katlanılabilir.Mecburiyeten gitmelere bir türlü anlam veremiyorum, seven gitmez değil gidemez.Belki de yaşamadığım için anlayamıyorumdur ya da karşı tarafı bağımlılık geliştirerek sevdiğimden hiçbir zaman gidemem gibi geliyordur bilemem.İki tarafta gerçekten sevdikten ve istedikten sonra her şey aşılabilir geliyor.Zamansa zaman,iş,maddiyat, uzak mesafe,aileler, farklılıklar şu bu bahane olarak gözüküyor. Konuşmak varken gitmeler niyedir? Ya da belki de ortada ne kalan ne de giden vardır.Size "evim sensin" diye geldiğini zannettirenler,kapıların zilini çalıp kaçmayı seven bir çocuktan ibarettir. En zoru da yola çıkmaya gücünüz ,hevesiniz yokken birinin çabayla sizi yola çıkarıp sonra da bir başınıza yolun ortasında koymasıdır. Bu yol elbet tekrardan bir araya getirecek bizi, umarım karşılaştığın ahım olmaz.

Kalana... giden bir seçim yapmıştır kalan ona dayatılanı yaşamıştır

gitmek zorunda bırakıldıysa hem kalana hem gidene zordur çünkü aynı anda hem giden hem kalan olmak zor bi şey olsa gerek