günlük tutan sözlük yazarları

ses kaydı alıyorum sayılır mı?

tutuyorum. ve ölene kadar da tutucam. bazen üzüldüğüm sevindiğim günleri tekrar açıp tekrar okuyorum. her ne kadar bi gun yakmayı düşünsem de.

günlüğüme bile açıklamaya korktuğum sırlarım var. sürekli yazmayı denedim ama biri bulur da okur diye korktum ve yaktım yazdıklarımı

lise çağlarımda staj günlüğünü bile kızlara doldurtmuştum.

8.sınıftan beri her gün tutarım, bazen aksamalar oluyor tabi olmuyor değil ama ileride çok mutlu olacağım bir olaydır bu günlük olayı (bkz: ben)

başkalarının okumasıyla bıraktığım ve ardından denemelere geçtiğim şey.

bu bendim. nereye saklasam annem buluyordu. en son kilitli çantada dolabın üstüne saklamıştım,bulmuş.eve bir geldim annemle babam gözleri kıpkırmızı,bana demek öyleymiş ha bakışı atıyorlar,ağladı ağlayacaklar.ya bari belli etmeyin tamam okudunuz. iyi ki aşk falan karıştırmamışım araya yoksa çok daha farklı olabilirdi her şey. mesela babam hapiste,o şanslı çocuk toprakta...

bir ara tutmuştum. sonra yaktım. küllerini hatıra olsun diye ayırdım ama. 7 senedir saklıyorum.

sadece hatırlamak istediğim günleri yazarım, yoksa her günüm aynı geçiyor zaten yazmanın bir anlamı yok

hep merakım vardi yazmaya, sacma sapan cumlelerle başladım 4. sınıfta, şuan universite birinci sınıfım ve hala yazıyorum. tabi liseye kadar olaylara yonelik yazarken ordan sonrasinda duygulara yonelik yazdim hep. o kadar rahatlaticı bir sey ki hislerini yazmak şiddetle öneririm yazmayan sözlük yazarlarına eğer yazarak rahatlayabileceklerse. kağıt ve kalemle başbaşa kalmak, benliğini dinleyip bir şeyler ortaya koymak herkesin farkında olmadığı bir ihtiyacıdır bana göre.

4. defterim bitmek üzere çoook uzun zamandır yazıyorum ve eskileri okudukça '' ahsdgashgdah ne malmışm la ben'' diyorum anı biriktirmek için birebir

lise 1 ve 4te yazmistim eylulde yine baslicam insh ) bu kez death note not defterini alcam ) o kdr ugrascam barixhavali biseyler olsun ama sonradan okuyup hic uzulmicem bunlari nasil yaptim diye. cunku bi hareketi yaptiginiz an sizi mutu ediyorsa sonradan hatirlayip uzulmene degmez der sair (=

sadece yazları bisikletimle bir kaç haftalık turlara çıktığımda tutarım. o anıları canlı tutmak için.. inşallah birgün bu güzelim ülkenin her yerini karış karış gezmiş olacağım

günlük değilde anlık tutuyorum ben.çantamda her zaman bir defter bir kalem olur. yazmak istediğim an, mutlu olduğumda mutsuz olduğumda, unutmak istemediklerimi, okuduğum duyduğum hoşuma giden cümleleri yazar tekrar yerine koyarım

gözüm mutsuzlarinkizi ni aradı

aslında 14 yaşından beridir tutuyorum, geçen açtım biraz okudum her anlamda ne kadar çok şeyin değiştiğini gördüm. birkaç gün önce psikologum yazdığım günlükleri incelemek istediğini söyledi. verdim bakalım ne diyecek.

6. sınıfa kadar tuttum. annem sadece günlüğüme yazdığım bir olayı ağzından kaçırınca okuduğunu anlayıp bıraktım. ileride kendi evime çıkınca tekrar deneyebilirim umarım.

4 yıldır günlük tutuyorum ilginç yanlarını alıp kitap yapmayı düşünüyorum satın alacaklar şimdiden artılasın ona göre ciro belirleyelim shshd

birkaç yıl öncesine kadar ikili şifreleme sistemiyle 4-5 tane günlük bitirmiştim. aslında pek günlük denilemez. içimdeki seslerle olan kavgalarımı not ediyordum. ama kimseler anlamasın diye, şifreleyerek yazıyordum. sonra o şifreleri de not ediyordum başka şifrelerle. sonuçta: birileri okusa bile çok zor anlayacaktı ve bu şifreler sayesinde zihnim sürekli zinde kalacaktı. sonraları alışkanlığımı kaybettim yavaştan...

okunmayacağına emin olan yazmalı bence. annemin lisede tuttuğum günlüğü okuduğunu farkettiğimden itibaren bıraktım yazmayı. liselinin günlüğü okunur mu ya?

bir ara yazıyordum ama biri okur diye bile içimi rahat dökemedim bi anlamı yok

benim günlüğüm burası birgün yazdığım tüm entryleri baştan sona okuyacağım

her yıl karar alıp ilk iki gün tutar sonra tuttuğum defteri bile bulamam

Her gün değil de böyle çok bunaldığım, ağır şeyler yaşadığım ya da çok mutlu olduğum zamanlarda yazıyorum ki ders çıkarabileyim ya da mutlu olabileyim. Beklenmeyen bir zamanda rastlanınca da “Vay be neler yaşamışım” demek de güzel.

Ben tamamen dertleşmek için yazıyorum. Yalnızlığımı , anlaşılmamalarımı , isteklerimi ve ruh durumumu bir bir akıtıyorum. Mutlu olduğum olayları çok nadir yazarım. Benim için arkadaş gibi o defter

geçen senenin son aylarından bu yana iki sayfa dolu olması dışında bi sorun yok

küçükken ilkokul öğretmenimiz zorla yazdırdı. ben de sırf sayfa dolsun diye 'bugün domates doğradım' 'market poşetini ben taşıdım' gibi şeyler yazardım. günlük anlayışım bundan ibaret olduğu için günlüğe iç dökmek falan hiç bana göre değil mis gibi asosyal var işte daha ne olsun en azından güvenli

İnsanın hayatında iz etmiş anlara dönüp tekrar bakmasını, büyüdüğüne şahit olmasını çok kıymetli buluyorum. Anlar yaşarken ne kadar parlak olursa olsun, üzerinden zaman geçtikçe bir şekilde soluyor. Bi yerlere yazmak bu yüzden çok güzel. Pek beceremiyorum düzenli yazma işini ama bazen bi şeyler çiziktiriyorum arada da dönüp bakıyorum. Neler geçmez sanmışım da geçmiş, aklımı neler yerinden almış da şimdi hatırıma bile gelmez olmuş. O 1 sayfacık yazı bana yaşadığımı hatırlatıyor. Yaşarken yaşadığımı unutmamak için yazıyorum. Burası da günlük sayılır bir bakıma. 10.03.2021, yorgunum ama halledeceğim.