sevilen kişi uğrunda yapılabilecekler

onu kendimden uzak tutardım.

3 yıl önce sevdiğim bey için galatasaraydan fenere dönmüştüm. fanatik olmamak, olamamak.

uzaktan onun mutlu olmasını izlerim

şair olmak.

amuda kalkip ters takla atmadigimiz kaldı daha naapak ?

uğruna çoğu şeyi göze aldığım halde o almıyo. daha ne yapayım ben ?

şimdi sen ne salak adamsın diyenler olur illaki ama yine olsa yine yapardım hocam. ben sevdiğim için sevdiğimi söyleyemedim. bunun birinci nedeni şu; çok yakın arkadaştık. yani bana çok yakın arkadaşı gibi davranırdı. bilmiyodu hislerimi falan zaten nasıl bilsin söylemedim ki amına koyim. ikinci nedeni de çok kötü bir deneyimi vardı. inanılmaz temkinli davranırdı ve kafaya çok takardı. söylesem ne olacaktı, yaklaşık 2 hafta okulu asardı. benle muhtemelen daha göz teması kurmazdi. sırf şu küçücük riski alamadığımdan ona olan duygularımı söyleyemedim. ulan bazen düşünüyorum ben de ne aptallıkmış diye. ama yaşıma veriyorum. ünideki ilk yılımdı. ve o zamanlar onu hiç görememektense yanında olurum sevdiğimi söyleyemem ama gülüşünü o eğlenceli anlarını görürüm diyodum. öyle don değiştirir gibi kız değiştiren bi tip değilim ve az da anneden gelen bi duygusal yapı var ondan dolayı hala daha bazen düşünürüm ulan ne güzel sevmişim be diye. ha eğer şu an görüşüyor musunuz derseniz 2.yıl kız okulu bıraktı aydın mersin falan baya dolaştı. ara sıra favlaşırız likelaşırız.

Hayatımdan vazgeçtim ama hala ondan vazgeçemedim.

Milyonlarca insan içinden onu sevmeyi seçerek en büyük fedakarlığı yapmış oluyoruz zaten, şova gerek yok.

Her şeyi yaparım belki enayiyim. Ama, sevildiğimi hiçbir şüphe olmadan hissedeyim.

Bu zamana kadar hiç ders çalışmadım memur olmayı düşünmedim 24 yaşındayım ama sevip sevdildigim kız arkadaşımın babası maddi gücü elinde bir damat istediği için kpss kasmaya başlıyorum.

Aşk aptallıktır o yüzden gerçekten sevilen insanın uğruna her şey yapılır. Yaptığınız o fedakarlıklar umarım yerini buluyordur. Eğer yaptığınız onca şeye rağmen karşınızdaki değer bilmiyorsa o fedakarlıklar onun götüne girsin ve siz hayata kaldığınız yerden devam edin hiç bir şey sizden kıymetli değil:)

Hayat değiştirilebilir mesela. Uğruna yaşanabilir.

hiçbir zaman bilmedi, bilmeyecek de. bu zamana kadar nasıl sakladıysam öyle gidecek. sadece şunu bilsin isterdim etrafım "enayi misin sen, o senin için bunları yapmazken sen neden böyle yapıyorsun?" derlerdi

önemli olan hak edip hak etmemesi. sen uğruna hayatını değiştirirsin, zerre hak etmez mesela. insanlara o kadar kapılıp gitmeyin, çıktığınız yolda yalnız kalabilir sonra ben ne ettim diyebilirsiniz. önceliğimiz kendiniz olsun. bu bencillik değil.

Güzel sevmek başka ne yapılır ki zaten. Eğer sevgi yoksa başka bir şeyin anlamı kalmıyor bence.

yaşam, ziyadesiyle mühim bir mücadeledir, ölüm ise kolaya kaçmaktır. bu nedenle cevabım meşhur polat alemdar sözüdür: "ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm? ben senin için yaşamayı göze almışım..."

Her şeyi yapabilecek konuma gelmek o kadar kötü ki. İnsan kendine olan saygısını bile yitiriyor. Çok güzel bir şeymiş gibi görünür ama asla öyle değil. Psikolojiniz bozulur, yıpranırsınız. Yapmayın.

aman kim için yaptığınıza dikkat edin, sonra hevesiniz kursağınızda kalmasın ve nerden biliyorsun diye sormayın

Kendine olan saygını yok saymak...

Yapılabilecek şeyler çok fazla ama ben yapılmaması gereken şeyi söylemek istiyorum.Galaksimizde tek Güneş var oraya başkasını koymayın,kendi yerinizden olmayın

aga her şey yapılabilir, hiçbir şey de..

bu saatten sonra kimse için kılımı bile kıpırdatmayacağım durumdur. Zira yeterince yorgun ve yaralıyım.

(bkz: büyük konuşma) (bkz: büyük lokma ye büyük laf söyleme)

(bkz: saynur sığdıramayanlar synr yazabilir) saynur ablamız daha ne yapsın ne yapsın.. sevecekseniz saynur abla gibi sevin. sevginin boyutu değil işlevi önemli sonuçta. (bkz: lol)

Akli dengenizi kaybetmeniz ve yakın arkadaşlarınızın tedirgin olması zaten bunlar olana kadar gençliğinizi çoktan bırakmanız

anılara sahip çıkmak ve beraberinde harcanılan zaman... o kişiyi halen seviyorsam onunla olan anılarım servet değerindedir. sürekli anıları yad ederim. bunun önemsiz bir şey olduğu düşünülebilir. fakat bugündeyken geçmişe zaman ayırmak, belli bir süre geçmişte yaşamak çoğu zaman kolay olmuyor. yine aynı şekilde eğer o kişiyi sevmiyorsam da bunun tam tersini yaparım. Mevlana -bu durum için sanırım- şunları demiş zamanında: geçmişi unut koy bir kenara yeni bir sayfa aç kurtar benliğini dünden bugünün çocuğu ol bütün bilgeliği ve gülümseyişiyle gençliğin şu anı hiç terk etme ne olur sonsuza uzanan şu günü,terk etme

Sevilen kisinin bu ugurda yapilacak seylerin aile bireylerinden birine olmasi ve yine o aile evinde mental sagliktan vazgecmek.

Bence birinin sevdiği insan için yapabileceği en büyük fedakarlık asla tahammül edemeyeceği kadar gerizekalıya sırf onun hayatında oldukları için tahammül etmesidir. Şey gibi düşünün 0 sermaye ile bi futbol takımı kuracaksınız ve Messi’yi takım kaptanı olarak oynamaya ikna etmişsiniz ama tek şartı takım arkadaşlarının tamamını kendi seçmesi, o da gidip yalnız ve sadece kendi kalesine gol atabilme skilli gelişmiş herkesi takıma topluyor… başlarımböylefedakarlığa