üniversiteden mezun olmak

üniversiteden mezun olmak alttan almadan mezun olmak demek kisa ve net.

durun bir kazanalım.

bir umutla ilk hafta itibaren iş aramaya başlarsın başta her gün bir şirkette gidersin gün geçtikçe umudun kaybolur haftada bir iş aramaya başlarsın ama bi süre sonra bir bakıyorsun inşaatta amelesin...

an itibariyle mezunum amk. yemin etmiştim geçersem ders notlarını bölümün önünde yakacam diye yaktım. hocalar perde arkasından izliyordu beni. şuan karakoldan yazıyorum arkadaşlar .d

ve bölümle alakası olmayan işlerde çalışmak.

ama adam olamamak..

hiç bir boka yaramayan birşey. mezun olduğunuz da çalışmak istediğinizde sizden deneyim isteyecekler. atanmak için sıra bekleyeceksiniz. kpss için yırtınacaksınız. benden söylemesi

şuan tek istediğim şey.

mezun olursun ve çoğunlukla işsizler ordusuna katılırsın sonra evlenirsin çoluk çocuk falan filan asdfgh..

zor kirvem zor

4 senede mezun olan herkesin amına koyayım orospu çocukları sizi

i̇ş garantisi olan bazı bölümler dışında bir bölüm bitirildiyse 'ee ben ne oldum şimdi' dedirten durum.

diplomalı işsiz.

üniversiteden mezun olana kadar önünüzde hep hedef olur. önce ilkokulda liseyi kazanma hedefi, lisede üniversite kazanma hedefi, üniversitede dersleri geçip mezun olma hededi, bunlar kendi içinde çatallansa da az çok nasıl bir yol izlenmesi gerektiği bellidir. ama üniversiteden mezun olduktan sonra önüne sonsuz seçenek açılır ve bunlardan birini tercih etmen gerekir. hiçbiri senin aklındaki o muhteşem hayat değildir ve hayal kırıklığına uğrama ihtimalin çok yüksektir. şöyle düşün, üniversite yemekhanesinde 3 tane ana yemekten birini seçerken zorlanmazsın ama üniversiteden çıkınca ne yesem diye düşündüğünde mevzu uzaaaar gider.

bitirmediyseniz uzatın. tünelin ucu bombok .

şu okul bir bitsin deyip hayaller kurarsınız,okul bitince de keşke bitmeseydi okumak daha kolaymış dersiniz.iş hayatına atılmak iğrenç bir şey aldığınız maaş dışında tabi.

amin!

belki kıskanacaksınız ama kıskanın. şans değil, torpil değil emeğimin sonucudur. 4 yılda bitirdim üniversiteyi. 2 ay sonra da işe başladım. daha doğrusu öğretmenlik bitirdim ve bitirir bitirmez atandım. ama bu kendi kendine gerçekleşmedi. sağlam ve düzenli bir çalışma ritmi yakaladım. üniversitenin son 1 senesinde kpssden önemli bir işim olmadı. hatta üniversite hayatım boyunca yaptığım organizasyon işlerimi - konser, gezi, tanıtım - bile dönem ortasında bıraktım.

lan bu bildiğin dünyanın en bok duygularından biriymiş ya. niye söylemiyorsunuz olum. bilsem üniye gitmezdim. rahatlığın sona ermesi, keyfe keder kararların bitişi, geleceğin bulanıklığı, aileye adapte olma sıkıntısı, arkadaşlarından ayrılmanın verdiği hüzün, alıştığın şehire elveda etmenin zorluğu gibi tomarla can sıkan şeyler. en kötüsü de sahiplendiğin evinden ayrılmak herhalde. işin kötüsü şehri terkederken artık o ışıklı şehirde bir evin ışığının eksik olduğunu ya da söndürülmüş olduğunu, sen ve ev arkadaşından başka kimsenin farketmeyecek oluşu. bu kadar yükü taşır mı lan bu sırt. hiçbir şeyin planını yapamam bu kafayla ben. nasıl geçer bilen varsa yeşillendirsin lütfen.

olamadık, olamıyoruz, olamayacağız. cinsini cibilliyetini silktiğimin hocaları.

üniversite döneminde çalışmayanlar mezun olduktan sonra sudan çıkmış balığa dönüyorlar

önümüzdeki hafta kader niteliğindeki sınavımdan geçersem olacağım ama hiç olmak istemiyorum. 7 yaşından beri içinde bulunduğum öğrencilik hayatının bitmesi bayağı acı bir durum olacak gibi

1 yıl önce bugün mezun olmuştum epi topu 2 dersim varken 1 inde büte kaldığımı öğrenmiştim o gün rezillik :d

şu an bu eylem benim için aşırı ütopik. hayırlısı

ben mezun olmayı hiç istemiyorum, gelecek kaygısı varken mezuniyet hiç hoş gelmiyor

sabah 10 ve öğlen 14:00da sınavlarım var. sabah olan sınav kolay ama öğlenden sonra olanı kader niteliğinde. eğer sınavı verirsem 16 yıllık büyük maraton sonucunda mezun olmuş olacağım. sonrası ise meçhul, muhtemelen büyük bir boşlukta olacağım. neyse 14:00daki sınav için dualarınızı beklerim. hayırlı geceler

ay olabilir mi öyle bir şey lütfen olsun çünkü

16 sene okuduk. Elimize ne geçti. sadece bir kağıt parçası. Artık diplomalı işsizim 😂

ümit ettiğim olay. (bkz: mezun olamazsak sorun )

o kadar ygs'den güzel bir puan yap, üniversite hocanın tribini çek, vize finaller projeler tezler yaz, kpss den yüksek bir puan al evde otur batsın sizin adaletiniz ben asker ya da polis olacam bir onlar sahip çıkıyor bize.

bir karikatür görmüştüm şöyle diyordu : " demek iki üniversite okudun ve işsiz kaldın, şimdi anladın mı diplomayı neden rulo şeklinde verdiklerini."

arkadaşlarımın bi coğu bu sene mezun oldular hepsi sudan cıkmış balık gibi napıcakşarını düşünüyolar ben uzattım diye bi nokta rahatım ama kaçınılmaz son

98'den bu yana okuyorum. sonunda mezun oldum. ama öğrenciliği üstümden 15 sene atamam heralde öyle yapıştı ki hala eylülde okul başlayacak gibi hissediyorum.

henüz dört senem kaldığı için şu an bana uzak olan fakat bir an önce başıma gelmesini temenni ettiğim yegane şey.

universitedeyken hocam asil hayat burdan çıkınca başlar derdi o sıralar bizim tek hedefimiz okulu bitirmekti . bitti çok şükür is hayatı tamamen stres diyeceğim o ki , universitenin tadını çıkarın.

3 yıl okudum en az 3 yıl daha var. yaz tatilinde çalışıyorum ve mezun olunca da bu işi yapmaya devam edeceğim eveeet o zaman ben neden okuyorum ?

2013'te başlamış olduğum üniversite hayatıma 14 şubat'ta gireceğim tek ders sınavıyla birlikte noktayı koyacağım. kötü günleri geride bırakmak üzereyim. şimdi beni daha kötü günler bekliyor :d

bütün üniversite hayatın boyunca mezun olacağın zamanı beklersin, şu dersler bir bitsin dersin ama mezun olunca bir garip oluyor insan. böyle bir boşluğa düşüyorsun. bir de güzel arkadaşlıklar edinmişsen onları ve ortamınızı çok özlüyorsun. ayrıca iş bulamazsan da keşke hiç mezun olmasaydım diyorsun.

5-6 sene sonra inşallah.

yukarıdaki iki entry'de de yazdığı gibi mezun olan çoğu kişiden uzatabileceğimiz kadar uzatmamız gerektiğini duyuyoruz. muhtemelen mezun olup iş sahibi olduktan sonra şu an yaşadığımız günleri biz de hayli arayacağız ancak uzattığımız zaman üzerimizde oluşan baskı da unutulmamalı. bir yandan seni artık masraf olarak gören ailen, diğer taraftan bir zamanlar aynı saatte aynı dersi aldığın arkadaşlarının kep fırlatışlarını görmek bir yerden sonra çekilemez oluyor. bu da şu anki rahatımızı düşünmekten ziyade bir an önce mezun olmak istememize sebep oluyor.

6 senede bitirdim 4 yillik bölümü...uzatmayın arkadaşlar uzattikca yaşınız geciyor işveren sizi direk eliyor... o fazladan uzattığım 2 yıl uyduru boktan iki üç işte calişsaydim simdi babalar gbi mudurdum ama bilin bakalim ben neyim issiz cunlu yasim gecti! çook uniden kopmak istemiyorsaniz işe girdikten sonra 2.bir üni yada yukseklisans yapin.

2000-2001 de başladığım serüven biteli 40 gün oldu, ne değişti peki hayatımda? hala deli gibi ders çalışıyorum, hala param yok, hala öğreci kafasındayım çünkü kendimi bildim bileli öğrenciyim. değişen şeylerse evrak işleri başlıyor askerlikti atamalardı, dolmuşa artık sivil ücreti ödüyorum bir de kütüphaneye girerken öğrenci kimliği soruyolar. ama çok yoruldum yatıp günlerce uyanmamak istiyorum dinlenmek istiyorum. ölmek bile güzel, uzun uzun uyuruz ohh mis.

KYK, toplum baskısı, sorumluluklar: MERHABALAR AQ

Mezun olduk ne oldu fabrikada işçiyiz

Uzay boşluğuna ilk adım.

Ertesi gününde hastaneye gittiğimde sağlık sigortanız yok para yatıracaksınız demişlerdi .

Hazırlık ile beraber tamı tamına 5 yıl hızlıca geçip gitti resmen hayatımdan. İlk sene sanki hiç bitmeyecekmiş gibi gelen okul bir anda bitti sanki ve geriye birkaç anı kaldı. Koskoca 5 yıl, evet söylemek kolay ama yaşamak değildi. Hele ki bu son yıl o kadar zor geçti ki hem fiziksel hem psikolojik olarak. Ağlamak nedir bilmeyen ben ağlayarak geçirdim tüm seneyi. Ciddi ciddi Allah'ım dayanamıyorum, çok yoruldum cümleleri ağzımdan dökülürken ağladığım günleri hatırlayınca hala aynı yorgunluk duygusunu kalbimde hissediyorum, ağırlık veriyor. Ama bitti. Son finalimden çıktıktan sonraki o rahatlama, 5 senenin yükü altında ezilen benim için inanılmaz bir nimetti. Öğrencilik hayatım biterken öğretmenlik hayatım başlayacak artık. Allah herkese bu başarı ve gurur duygusunu yaşamayı nasip etsin...