alıp başını gitmek

habersizce veya izin almadan ansızın çekip gitmek. şu sıralar o kadar çok yapmak istiyorum ki şunu... geçmişle bütün bağımı kesip hiç tanımadığım ülke/şehir vs. bir yere gidip sıfırdan bir hayata başlamak istiyorum. her şeyiniz sahte.. gülüşleriniz, sevinçleriniz, üzüntüleriniz, dostluklarınız, arkadaşlıklarınız, söylemleriniz, davranışlarınız... samimi değilsiniz, içten değilsiniz, olamıyorsunuz.. riyakarsınız... çirkinsiniz ve bu fiziksel değil.

başını alıp gidersen başını alıp dönersin

(bkz: iyi aferin sen git o da gitsin öbürü de gitsin bütün parlak beyinler ülkeyi terk etsin) (bkz: şaka şaka siktir git)

çok isterdim ama babam izin vermez

alıp başımı gidicek oluyorum sonra bir bakıyorum pakette son bir sigara kalmış gidemiyorum gidemiyorsakta bizim ayıbımız değil ya albayım

ah bi param olsa da ülkeyi terkedip amerikaya yada avrupaya yerlessem

sen de basini alip gitme ne olur, ne olur tut ellerimii

gittiğin yere kendini de götürmek zorunda olduğun gerçeğinin seni engellediği durum

keşke aksi mümkün olsa ve kafamı yani içindeki tüm acılarımı, anılarımı, huzursuzluklarımı bırakıp gidebilmek mümkün olsa. olamadığı için bunaldığım her an anneme bu şekliyle söylemel zorunda kalıyorum " en sonunda başımı alıp gidicem bak, yapmayın."

para yok

sorarlar adama beni bırakıp nereye gidiyorsun diye. şayet soracak kimsen yoksa yolun açık olsun.

şu aralar herşeyden bıkmışken baya istediğim bişeydir farklı şehirde kesmez yurt dışına çıkmam gerekiyo

en geç ocak 2018'de gidicem.

düșünüldüğü kadar kolay değil

kişinin bir işe en çok yoğunlaştığı zamanlarda aklından geçiyor bu durum. benimse aklımdan sezen aksu’nun sesi geçiyor; alırım başımı giderim efeler gibi.