uzun ilişki bittikten sonra yaşanan boşluk

bok çukuru gibi bir şey. bir yardım eli ararsın da her gelen daha da dibine iter seni o kuyunun.uzun ilişkim bittikten sonra tipini beğendiğim,etraftan da duyduğum kadarıyla 'iyi insan' olan herkesle konuştum.hadi bu sefer olur dedim bide hepsi birbirinden farklı tiplerdi.züppesi,düzgünü,duygusalı,ruhsuzu,basketcisi,gitaristi,yakışıklısı derken isimlerini sayamaz hale geldim ve hiçbiriyle de olmadı,olmaz da.her gelende onu aradım.hepsinde tek tük benzer özelliği vardı ama olmuyor insan "onu" özlüyo.yani siz siz olun uzun ilişki sonrası kendinize gelmeden biriyle bişeye başlamaya kalkmayın.yaşadığınız tek şey hayal kırıklığı olur başka da bir şey değil.

(bkz: o da iserdi) hayatinizin her anında aynı insani aynı anıları aradıgınız donemdir. uzun bir sure zarfında kazandiginiz aliskanliklarinizi aradiginiz donemdir. kimileri o adaptasyon surecini baskalariyla gecirir, kimisi icer, kimisi zamana birakir.. herkesin kafasinda aynı sorular olur. "hic olmasa ne olurdu, napicam simdi, gecicek mi bu bosluk.." hemen gecmesi pek muhtemel degil. hemen gectigini iddia eden arkadaslarin ya cebinde bulundurduğu baska karsi cinsleri vardir ya da kendilerini kandiriyorlardir, er geç anlarlar. en az 1 2 yıllık sürecten kimse sag salim cikmaz,cikamaz. bu yuzden o bosluk, mutlaka yasanan bi bosluktur.

ben kendimi bi boslukta hissediyom baskalariyla konusasim gelmiyoda bizim bi arkadas var baya uzun iliski yapti ayrildi falan sonra kizla falan konusuyo kiz buna seni seviyorum yazmis buda gitmis eyvallah yazmış böyle bişey oluyo iste

bir insana olan alışmışlığın hala devam etmesi ve bir yandan da boşluğu doldurma çabalarında yeni insanlar arayışında sürekli önceki insana benzer özellikleri olmasını ya da ona sima olarak benzemesini beklersin ve sonuç olarak hiçbirine alışamazsın ve bir türlü olmaz.

ilk bir iki hafta: uzun süre çişini tutarsında sonra birden yapınca müthiş bir rahatlama hissi gelir ya heh ondan işte bir iki haftadan sonra: saatlerce ıkınsanda çıkmayan bok gibi

böyle hayatınızın her yerine koyduğun için nereye baksan biten ilişkini görüyorsun ve bir türlü rahat edemiyorsun, nefes alamıyorsun sadece diyorsun ki bu da geçer...

uzun süre sanki dış dünyadan uzakta kalmış gibisinizdir, öncesinde sadece onun merkezde olduğu ve ona göre planan bir hayat vardı. birçok şey insanın ilgi alanından uzaklaşıyor uzun süreli ilişkilerde. farkında olmadan oluyor bu sürec,gayet doğal yani. bunu uzun süreli ilişkilerin hayata olumsuz etkilerinden dem bulmak için söylememek lazım. siz kendi evreninizde sevdiğiniz merkezli yaşarken, bir gün o evrenin düzenin bozulduğunu ve artık devam edemez olduğunu görüyorsunuz. istemeseniz de bir sonun eşiğindesiniz ve "merhaba" eski dünyanıza... aslında hep sizin olan bu dünyadan kopup kendi evreninizde uzun zaman geçirmenizden dolayı, size şu andaki durumunuz garip geliyor. "her şey anlamsız" evet, her şey o kadar anlamsız geliyor ki kendinizi bu yeni dünyada garip bir şekilde güçsüz hissediyorsunuz. yürümeyi unutmuş gibisiniz. arkadaşlarınızla beraberseniz, ama aklınızda hala bitiremediğiniz ama aslen bitmiş olan ilişkiniz. sokakta yürüyorsunuz, önceden çok kere sevdiğinizle yürüdüğünüz bu sokak, sizde enerji bırakmıyor. önceden beraber gittiğiniz yerlere gitmemeye çalışıp, onu hatırlatan nesneleri silmeye,çıkartmaya çalışıyorsunuz hayatınızdan. bu dönemde, normalde onun yanında davrandığınızdan çok farklı bir karaktere bürünebilirsiniz. mesela önceden saatlerce konuşup susmayan siz, artık ne konuşmak ne de fazla sayıda insan görmek istemektesinizdir. saatlerce evde oturup televizyon izlemek istebilirsiniz mesela. ayrıldığınızı bilmeyen insanlarla görüşseniz, onun hakkında bir soru sorarlarsa nasıl olur halim diye düşünürsünüz. ayrılığın ilk günlerinde geri dönüşün olacağını düşünen siz, zamanla gerçekliği görüp yavaş yavaş normal hayata adapte olacak olsanız bile bir süreyi gözden çıkartmanız gerekecek. yeniden devam etmeyi er geç öğreniyor insan mecburiyetten