geçmişe götüren anlar

bir şarkı olur kimi zaman, bir koku ya da alıştığın bir zamanlar, bir bakış ya da bir kez dokunmaktır bazen güzel hissettirir bazen kalbinde bir kıpırtı oluşturur ama her şeye rağmen sadece ufak bir tebessümle karşılanır o anlar

bugün bir mağazada çocuk mankenlerin üzerinde mavi önlük gördüm. vitrinin önünde durup izledim sadece. ilkokul yıllarım, şirinler gibi gezdiğimiz günler hepsi gözlerimin önünden geçti. çok güzel günlerdi. dertsiz tasasız, mutlu çocuklardık. sonra ne oldu da bu hale geldik diye uzun uzun düşündüm o vitrinin önünde..

bi fotoğraf,bi parfüm kokusu geçtiğin yerlerde birlikte vakit geçirilen zamanlar her şey sayılabilir ama geçmişe geri dönmek adamı kahreder

fotoğraflara uzun uzun bakıp gülümsemek

geçmişe ait iz bırak eşya

esen bir rüzgar bile hiç aklımda olmayan bir ana beni götürebilme becerisine sahip.

bir şarkı,bir koku,bir mekan,bir söz bile sizi geçmişe götürebilir. hele geçmişiniz de acılar varsa değmeyin o geçmişi hatirlamalara.

bir fotoğraf bin kelimeye bedel

yıllar sonra aynı sokaktan geçmek

6 sene önce burada bir hesabım vardı ve şimdi tekrar döndüm. Dönmenin etkisi biraz da geçmişe dönmek oldu ve gördüm ki o 6 sene önceki çocuğun umduğu, beklediği, hayalini kurduğu, yoluna koyacağını düşündüğü hiçbir şey gerçekleşmemiş. O umut etmiş, ben günden güne daha da dibe batmışım. Derler ya insanın nasibi bukalemun gibidir, her yerde farklı bir renge bürünür. Ben o rengarenk hayaller peşinden bir o yana bir bu yana savrulup durmuşum.

eskiden her karışını bildiğim bir yere uzun bir aradan sonra gidince zaman geriye akmış, ağır çekim moduna geçmiş gibi bi hisse kapılıyorum. hüzünle karışık garip tebessümle seyrettiğim kocaman bi ağırlık çöküyor göğsüme.

Sildiğini sandığın, rastgele telefonu kurcalarken bulduğun fotoğraf. O kadar buruk o kadar berbat bir his ki. Bazen bu kadar kısa sürede nasıl bu kadar değişebilir her şey şaşırıyorum.