karadeniz + azerice + ermenice (aşırı ermenice kelime var) ağzı karışımı bir ağızdır bu. güzeldir ama. kulak tırmalamaz ve içten gelir. işin daha güzel tarafı ise şu; bu ağzın bir çok kelimesi ermeniceden türemiştir. mesela eski yerleşim birimleri ve günlük hayatta kullanılan hemen hemen her şeyin kökeni ermeniceye dayanır.
eski ismi "kındığı" olan bir köyün adı şimdi "altınbaşak"tır.
eski ismi "pulur" olan bir köyün adı şimdi "sunak"tır.
eski adı "guşgana" olan bir mutfak gerecinin adı şimdi "tencere"dir.
hatta bu guşganayla ilgili unutamadığım bir anımı anlatayım şurada;
bundan yaklaşık 3-4 yıl önce ardahan'lı, güzel bir dostumla evde ekşici piç modunda takılıyoruz. filmlerin yarısında çıkıp nutella yerken sandalyeden düşüyoruz. işte tam böyle bi anda, mutfakta yemek yapıp bir yandan da konuşurken o ara nasıl olduysa tencereyi isteyecekken yarı ciddi, yarı şaka "gardaş guşganayı versene" dedim. adam dondu kaldı ilk önce, sonra bastı kahkahayı.
bu ağzı seviyorum ben. anne-baba hala bu ağızla konuştuğu için de özellikle
erzurum'dan bir akrabam gelse yanıma, bilerek hemen bu ağıza geçiyorum. içten, samimi ve gerçek bi ağız bu.
ha ayrıca unutmadan, afedersiniz ama erzurum'da kim kimi övmek, yermek ve o kişiye kızmak isterse yarrağını yer. bu böyle biline.
(bkz: yarrağın yiyim gardaş ne güzel dedin)
(bkz: yarrağın yiyim bi dur hele)