söylenecek milyonlarca söz varken susmak

avazın çıktığı kadar sessiz kalmak sözünün vücut bulmuş halidir

söyleyemem çünkü o kadar zamanım yok. iq'su benden yüksek biri anlatırsa dinlerim ama.

yorgun olursun. o kadar söz birikmiştir ki içinde ağır gelirler sana artık dayanamazsın söyleyemezsinde yorulur bırakırsın oluruna sonra da konuşmuyorsun diye asosyal denirsin..

en belirgin örneği tabiki de (bkz: türkiye'deki olaylar)

şu yorumları okuyunca elimdeki sigara kendi kendine yandı

ben sustum siz susmayın, ben içime attım siz atmayın (bkz: ben bir malım gelin beni alın)

(bkz: kendini anlatmaktan yorulmak)

Konuşmanın bir faydasını görmeyince susmayı tercih eder oldum

Dün yaptığım şey. Gerçekten bir insanla tartışmaktan başka şekilde iletişim kuramayınca insan artık salıyor. Karşındaki kişi iğneleyici konuşsun, haksızlığına rağmen haklı çıkmaya çalışsın bir yorgunluk geliyor ve “aynen, evet evet sen haklısın” diyip bitirmek istiyor insan tartışmayı.

nasıl olsa anlamayacaklar, konuşup kendimi yormayayım düşüncesi. bu yüzden susuyorum.

Bu uzun süredir hissettiğim bir şey. Anlatmak istiyorum fakat bazen hissettiklerimi,düşündüklerimi dile getirecek kelimeleri bulamıyorum. Kullandığım kelimeler,kurduğum cümleler beni tatmin etmiyor. Bu olmasa karşımda ki insan ya anlamıyor ya da konuşma sırasının ona geçmesini bekliyor ki kendinden bahsedebilsin. Böyle olunca da kendimi ifade edememekten dolayı içimde bir şeyler patlayacakmış gibi hissediyorum. Hangi duygu bu emin değilim ama kin ve öfkeye yakın bir his sanırım. E bunu yaşamak yerine de susmayı tercih ediyorum.

Söyleyecek milyonlarca şeyim varsa ben de susarım dediğimdir. Üşengeçlik.

Sözlerinin bir şey değiştirmeyeceğini bildiğinden dolayı susarak verdiğin çok kıymetli tepkidir.

Karşımdaki kişiye göre çoğu zaman kullandığım yöntemdir (bkz: cahile laf anlatmak deveye hendek atlatmaktan zordur )

bıkmışsındır artık. kaçmak istiyorsundur. kendine 'az daha dayan' diyorsundur. çaresizlik değil asla bence. kendini yormamak bu