çocukluk hayalleri

aga herzaman "şaban pabucu yarım" filmindeki zengin çocuğun odasını istemişimdir.

ben jokey olacaktım, hipodromda çimenleri ağlatacaktım. babam at sevdam yüzünden veli efendi hipodromuna götürmüştü beni. 5 yaşındaydım üstelik.

dansçı olacaktim yada spiker

"büyüyünce ne olacan" sorusuna "delilerle deli" derdim xd

uçağa binip bulutları avuçlamak pamuk sanıyordum

çocukken bulaşıkçı olmak istiyodum aq kafaya bak

i̇şe geçip rahat kendi evimi tutacağım ve birsürü kitaplar olan oda kurmayı hayal ederdim hala hayal ederim arasan 13 sene geçti gıdım ilerleme yok

ben çocukken ismail yk olmak isterdim allah kahretsin ya. millet doktor öğretmen polis olmak isterdi ben soranlara ismail yk derdim hey gidi günler

hani böyle üfleyince kafası uçan çiçek var ya adını bilmiyorum. ona benzeyen yazları uçuşan muhtemelen ağaçtan düşen pamuğa benzer bir şey var hehh işte ona binip uçmayı hayal ederdim hep.

simiti çok sevdiğim için simitçi olmak isterdim.

milli yüzücü olmak istiyodum

doktorlardaki ela olmak istedim hep, büyüdükçe tanışma şekilleri gibi bi aşk. ve sonra finitooo nasıl çocukmuşum bilmiyorum ki

müstakil bir ev bahçesinde kırmızı güller ve salıncak olsun ben eşim ve çocuklarım​ mutlu bir yuva

hayallerimden biri saçlarımı dilediğim renge boyayabilmekti. bu hayalimi 2 gün önce gerçekleştirdim ve saçlarım şu an mor ombre ^^ çok da seviyom çok da beğendiler iyi ki yapmışım

bir tanıdığımın en büyük hayali patpatla bok taşımaktı. kafasına çok vurmuşlardı çocuğun zamanında

bir gün tüm insanlığın mutlu olmasını sağlayabilecek güce sahip olduğumu düşünürdüm. tabi olmayacağını anlayınca büyümüş oldum.

geceleri ajan gunduzleri dansci olmak isterdim ben hep. dans tamam da ajan olamadık be.

kırtasiyemizin ya da bakkalımızın olmasını isterdim çoğunluk ister heralde

karşı komşumuz binbaşı pilot' tu yıllarca pilot olmak istediydim. yine pilot oluyoruzdq uçakta diil :d

plüton'a gidip dışlandığı için teselli etmek isterdim hep. hala istiyorum gerçi pek bir şey değişmedi, ne çok üzdüler seni canım plüton. <3

bakkal olup istediğim herşeyi para vermeden yemek.

kocaman bir tıra birsürü yiyecek doldurup fakir çocukları doyurmak

uğur böceğinden sürekli uçak isterdim asdfasfa ah masum ben ahh. --- spoiler --- dilek dilenir vee şu sözler söylenir. uğur böceği uçtuğu taktirde dileğin kabul olacağına inanılır. uç uç böceğim yarın düğün olacak annem sana terlik pabuç alacak alacak --- spoiler ---

peri olmak isterdim

birde ev yapmış köyün hemen 2 km dışında 30000 metrekare kiralık bir tarlamız vardı. i̇çinde bir kiraz bir tane de büyük ceviz ağacı vardı. yaklaşık 15-17 yıl buğday nohut ekip kaldırdık. hayalimde o tarlayı satın almak ve o ceviz ağacının üstüne çocuklarım için ev yapmak hayali vardı. para durumumuz sıkıntılıydı. başkası satın aldı. geçen yaz köye gittim. gezmeye için yaylaya çıktım. geçerken ne göreyim? o ceviz ağacını ceviz vermiyor diye kesip aşı yapmışlar. hep içimde vardı belki çocukları ilerde satarlarsa alırım diye. çok şükür şimdi durumum iyi olmaya başladı. ama hayallerim yıkıldı. şimdi üzerine para verseler gidip almam o tarlayı. aslında benim hayalim o tarla değilmiş. o ceviz ağacıymış. o koskoca dallarının altında hayaller kurmakmış. kurduğum hayallerin ucu bucağı olamamasıymış. bir dahaki köye gidişimde sırf o kesilen hayallerimi görmemek için o yoldan geçerken kafamı zıttı tarafa çevireceğim. sırf o ağacı kesen adama küfür etmemek için.

Playstation veya herhangi bir oyun konsoluydu. Arkadaşın VCD oynatıcıda oyun vardı öyle birşey bile olurdu. Lakin olmadı. Biraz geç mi bilmiyorum amaartık var... ilk babalar günü hediyesi

Doktor olcam diyordum,hayalime tüküreyim . Böyle olduğunu bilmiyordum pişmanım merkez.

Savaş pilotu veya sivil pilot olmak istiyordum.Babam üniforma içine girmemi istemedi bende direk vazgeçtim.Ben çabuk vazgeçiyorum heralde.Neyse olduğum yerden de memnunum zaten.Pozisyon temiz,devam.

büyümeye sebep hayallerdir. bazılarımız için iyi bir eğitim, bazılarımız için mutlu bir aile, bazılarımız için iyi bir kariyer, araba, seyahat vs... şeklinde sıralanabilir. hayalini kurduklarımın %80 ine sahibim. eksik kalan kısımlar tamamlanma olasılığı yüksek olanlar. ve fakat şahit olmasını istediğim kişilerle ayrı dünyalarda olmamız biraz yavaşlatmış olabilir....

Benim çocukken en büyük hayalim mahallenin bakkalında 1 gece kalmak isterdim.

Hep önü bahçeli bir ev çizerdim; yanında bir ağaç, bir köpek kulübesi içinde minik bir köpek, rengarenk çicekler binlerce belki, evime giden yolun kenarları taşlarla hizalanmış, aylardan yaz kış farketmeksizin mutluyum.. Hayal işte..

Babamın kendisini düzeltip tekrardan mutlu bir aile olacağımızı hayal ederdim bu hayalim 18 yaşındayken babamı kaybetmemle son buldu

Halterci olmak istiyordum, hem Naim Süleymanoğlu’ na çok özeniyordum hem de küçük yaşta ağır şeyler kaldırmaya mecburdum (annem romatizma hastası ve ağır işler yaptırmayız, ikizim hep benden zayıftı o yüzden benim hep daha ağır şeyler kaldırmam gerekiyordu, ablamın bilekleri hep çıkardı, babam zaten ailesine yardımcı olan biri değil). O yüzden hep ağır şeyler kaldırmak zorunda kaldım şimdi 19 litrelik damacanayı tek solukta 3.kata çıkartırım keşke hayalimi yaşayabilseydim gerçekten isterdim

hep veteriner olmak istedim küçüklüğümden şuanki yaşıma kadar ama matematik netlerim buna müsade etmedi. sırf bu hayalim için sayısal seçniştim tğm derslerde itlik serserilik yaparken biyoloji derslerinde günde 1000 soru çözen çalışkan çocuklardan daha iyi dinler zevkle dinlerdim. 3 kere ygs lys girdim üni tutturup girmeme rağmen üniye gidip tekrar sınavlara girdim. ama bu siktimin sisteminde 20 30 net matematik sorusu çözemedim diye bunu başaramadım. az önce köpeğimin boğazında kalan herneyse boğazına yaptığım masajla geçirdim sonra bunu düşündüm yazasım geldi.

Hep avukat olmak istedim. Daha 2. Sınıfa falan gidiyorken bile kendimi hep o cübbe ile hayal ediyordum. Sonuç: kpss is loading..

(bkz: fabrikatör olmak) akla hayale gelmeyen inovasyon projeleri üretecektim, sonra onları üretip pazarlayacaktım. güya.

İlk uçak gördüğümde beş yaşında falandım. Öyle etkilendim ki, "Pilot olacağım ben." dedim anneme. Çocukluk hayali. Üstüne de Top Gün tarzı filmler izleyince bu hayal baya mühürleniyor insanın zihnine. On yedi yaşındayım. Saat sabah altı. Yeşilköy Hava Harp Okuluna gittim. Heyecandan dizlerim titriyor. Etrafıma baktım, herkes şort, fanila giyinmiş.(Öyle yazıyordu bize gönderilen kılavuzda.) İçeri girdik. Kapıda "Bugün altı bin kişi gelecek." dedi asker. Altı saat sonra elli kişi ya vardık, ya yoktuk. Kulelide de, Yeşilköyde de çok güzel insanlar tanıdım. Uzun süreler görüştüklerim oldu. Bu kadarı kafi. Devamı acıklı çünkü. "Ulan bu kadarı da olmaz." diyorlar bazen, insan üzülüyor. İnsan ne çocukluğunu seçebiliyor, ne de başından geçenleri. İsyan etmek istemiyorum da, bazı şeyler fazla geldi bana. Hissediyorum. Biraz duygusalım bu gece. Kusuruma bakmayın. Huzur içinde uyusunlar. edit: imla falan.

Uçurtma uçurmak. Hiç nasip olmadı şu yaşıma kadar..

Bakkallarda bulunan şeyleri sınırsız yiyebilmem için iki ihtimal vardı birincisi babamın bakkalının olması, ikincisi kocamaın bakkalının olması.Babam asla bakkal açmayacağı için kocamın bakkal olmasını isterdim. Hala da istiyorum.(bkz: bir tek dileğim var bakkalın olsun yeter )

İlk üç sınıfı köy okulunda okudum ve o kadar güzel öğretmenlerim oldu ki.11.sınıfa kadar hep kendimi benim gibi her şeye ulaşma imkanı olmayan okullarda ders verirken hayal ettim.Hep bir çocuğun yüzünde gülümseme, hayatında iz olma hayalim vardı. Şimdi bırak birine iz bırakmayı öldükten sonra bile bana ait bir şey kalsın istemiyorum arkamda.Nasıl bu evreye ulaştım bilmiyorum.

Bizim mahallede dik bir yokuş vardı. O yokuşu frene basmadan bisikletle inebilmekti benim hayalim, hatta kendi içimden adak bile adamışlığım var. Gerçek olmadı henüz.

10-13 yaş civarındayken dünya gözüyle WWE'nin Raw programını seyretmekti. Yalan yok o yaşlardayken asla kaçırmazdım.

öğretmenime otomobil almak

Astronot olup jüpitere gitmek

satürnün halkasında oturup bi tur dönmek isterdim, ha bi de gökkuşağından kaymak :)

Astronot olmak istiyordum ne olduk...

geçmişi çokça yad ettiğim şu günlerde hayallerimiz geliyor aklıma. beraber büyüdüğüm arkadaşımla sokakta oturup hayaller kurardık. en büyük hayalimiz mahallemizdeki kocaman kiraz ağacının tepesine bir ağaç ev yapmaktı. sonra o ağaç evde oyunlar oynamak. ve buna tüm kalbimizle inanıyorduk biliyor musunuz. bir gün o ağaç ev yapılacaktı. yerde bulduğumuz çivileri toplayıp biriktirirdik lazım olacak ev yaparken diye. keşke o zamanlarda ki umudumuzu ve inancımızı hiç kaybetmeseydik. bazen tekrar o çocuk olmak istiyorum. bir gün ağaç ev yapabilmek umuduyla sokaktan çivi toplayan o çocuk..

Başka bir şehirde yine ailemle yaşayacaktım. Hafta sonları arkadaşlarımla doyasıya gezip eğlenecektim. Şimdi evden bile çıkamıyorum.

Formula 1’i izlemeyi çok istiyordum çocukken. Yarın bu hayali gerçekleştireceğim için çok mutluyummmm… :)))

pilot olmak isterdim hep. uçaklara olan sevdam ta o yaşlarda başladıydı ama hayaller-hayatlar olduk tabii.