üniversite hayatı

baslarda ygs,lys,oss gibi hayat karartan vak'alardan sonra kurtulusa ermenin planlarinin yapildigi,sonlara dogru ise her cesit makarnanin ustalikla pisirilebilme yetkinligine ulasilan aci-tatli gunler dizisidir

ailenizle birlikte yaşıyanların,ailesiyle yaşamayanlara kıyasla sülalesi daha raad olan hayattır. bölümler arası zorlaşmazlar görülür,bazen öğrenciler gece ders çalışır.

aynı sınıftan sevgili edinmeyin, yazık günah geleceğinize

küçük şehirde okuycaksanız hiç okumayın daha iyi.

uzak yerde okursan hayatı insanları ogretir.benm gibi sosyal sıcakkanlı insanı asosyal mesafeli insan yapan şeydir.aslında böyle biri degilim ben diye bagirasim geliyor peh peh peh

kahve,batak ve taşak muhabbeti çerçevesinde geçer

okeye dördüncü bulamıyoruz lan

lisedeki aptalları üniversite sınıfında da bulunca hevesiniz kaçıyor. mal bunlar aq

acı tatlı karışımı birşey unutulmuyor

üç aydır filan yaşadığım hayat. ve kendimce bir iki tespit yaptım bunları sizlerle paylaşmak isterim. tespitlerime gelince ne diyor bu amınakodumun diyebilirsiniz, kanıksamam. *tek amaçları kız sikmek olanlar, adamlar yakışıklı filan tamam ama bu kızlara üzülmüyor değilim. *batak, okey, 101 vs. kahve kültürü içinde doğmuş gibi hareket edenler, bunlar iyidir bak ne yalan söyleyeyim ama üniversite hayatı bu mudur tartışılır. *sikimsonik fikirler ve internetten okuduğu(özellikle ekşi), deli gibi savunan insanlar bunlar ellerinde afiş şu yürüyüş benim, şu yürüyüş senin koştururlar.allah affetsin. *lol, cs go vs. tayfası, bu adamlar kendilerini bu işe adamıştır.her gün kyk internetine sövüp deli gibi tuşları sikerler. bunlar sadece örnekler. üniversite hayatı insanın kendine bir şeyler katmasıdır, şahsi görüşüm bu yönde. neyse efendim, vakit öldürün ama buna endeksli bir hayat yaşamayın.

makina mühendisliği okuyorsanız hayatınızın en boktan 6 senesi

aileden ne kadar gelirse gelsin o paranin 2 günde bitip evden dışarı çıkamama durumu. makarnaya çorbaya bağımlı olma hali.

sadece parası olanın yaşadığı hayat. aksini iddia etmeyin sıktı artık o nostaljik havalar. yok çay içecek dostun varsa da güzel bilmem ne geçin bu ayakları size kalsa oturduğunuz doğalgazlı apartmandan " ayy sobalı evin tadı , kestaneymişte yok tavana vuran soba ateşiymişte bilmem ne" hayat o kadar tatlı değil işte böyle avunmak çok acıklıdır bence...

ne yapabiliyorsanız yapın bu süreçte. bir daha sansınız olmıcak. hayatınızın geri kalan 40 senesi boyunca calısacagınızı ve en ufak hatanızda suratınıza vurulucagını iş hayatınızın anasının sıkıleceğini unutmayın.

genelde üniversitesiz olur

okuduğum okulun allah belasını versin, üniversite değil sanki köye geldik, okulda kantin yok amk

benim için lise 5 farksızdır hayır hazırlıkta okumuyorum bir kaç tane adam diyebilceğiniz insan var gerisi çoluk çocuk sanki bir ergen esprileri, herşeylere atlamacalar, cool olma çabaları, dışarda yağmur yağıyor güneş gözlüğü ile gelmiş aq bak yine sinirlendim ya ben erken yaşta olgun biri oldum yada insanlar çok değişik.

çok birşey ifade etmiyor

okulun yaşadığım evden 50 km öteye taşınmasıyla benim icin zehir olan hayat

kanka eve ne zaman çıkıyoruz sorusunu bolca duyacağınız yer

memleketini özlersin, ama gittiğinde seni karşılayacak anan baban yoksa kalabalık içinde yalnızlık çekersin

batak oynayacak insan bulamıyorum amk sınıfta

güzel insanlar tanidim guzel arkadaslarim dostlarim oldu eglendimde bilgilendimde( kendi capimda ) biteli iki yıl oldu.cok ozluyorum sozluk.o les gibi kokan ayagiyla yanima gelen arkadasimi bulasik dolu mutfagi kol gibi dogalgaz faturasi iki tane kiz gorunce birbirimizi gomusumuzu hepsini ozledim.üniversite okuyan kardeslerim bitsede gitsek modunu birakin.okuyun eglenin imkanlariniz el verdigince ufkunuzu genisletin

vizeler bittikten hemen sonra finallere çalışmaya başlıcam diyip daha sonra bi ara çalışırım demektir

hayallerimde sevdiğim kızla aynı üniversitede okuyup aynı evde yaşamak vardı şu an ise bir odada 6 kişiyle bildiğin sıra gecesi yapıyoruz her gün..

hiçbir şey için acele etmeyin zamanı gelince olur. hocalarla aranızı sıkı tutun lazım olacak :) sırf sevgilicilik için hayatınıza saçma sapan insanlar almayın pişman olursunuz. doğru kişi zaman geldiğinde sizi bulur anlarsınız o an.

maddi imkansızlıklarla boğuşuyorsanız bok gibi geçecek bir süreçtir. çalışırken okursanız muhtemelen gündüz hep işte akşamda derste olacaksınız. sosyal aktivitelere katılımınız zorlaşacak ve bunalacaksınız. ama durumunuz varsa her ay düzenli bir şekilde hesabınıza para yatıyorsa yani çalışmak zorunda değilseniz ve sadece bursla geçinmek zorunda kalmayacaksanız hayatınızın en güzel dönemi olabilir.

okula başlamadım ama öğrenci işlerine şimdiden çok sövecek gibi hissediyorum.

%90 ihtimalle anlatılandan daha vasat ve beklentinizin altında geçecek olandır.

okulun ilk başlarında gruplaşanlar olacaktır kazımayın, tek takılın derim zira birkaç haftaya kimlerin ne kadar boklaştığını görünce anlarsınız. bölümünüzden kimse dostunuz sırdaşınız değildir olsa olsa not kankalığıdır o. ha bi de ilk dönem yürüyenlerin çoğu okulun kıdemli zırtlanları olacaktır yanılgıya düşüpte leş ilişkiler/ortamlar içinde bulmayın kendinizi. :) şimdiden geçmiş olsun.

mezun olmadan okulun girişinin fotoğrafını çelmiştim hala saklar arada bakar hüzünlenirim. öyle güzel yıllardı..

4 yıl lisans, 3 yıl yüksek lisans ve gazi üniversitesinde geçen 7 yıl. hayatımın en güzel yılları diyebilirim. dostu da gördüm, dost kazığını da. aşkı da tattım, nefreti de. aldattım da, aldatıldım da. velhasılı imkan olsa tekrar o yaşta, o hayatı yeniden yaşamak isterdim.

Herkesin iki yıl dahi olsa yasamasını tavsiye ettigim sürec. Insanın kisiligi oturuyor bu sürec icerisinde. Sınava hazirlanan her yazar, insallah istedigi sehirde istedigi bölümü kazanır.

Unuttum ben o nasıl bir şey di???

Güzeldir. Kendinizi tanırsınız, gelişirsiniz, ayaklarınızın üzerinde durmayı öğrenirsiniz. Herkes yaşamalı. Üniversiteden sonra aile evine dönünce eskisi gibi olmadığı da doğru bence.

Bırakında yaşayalım be kardşm.

20 gün sonra mezun olacağım.Seneye bu zamanları deli gibi özleyeceğim şimdiden biliyorum.Kyk’nın o kötü yemeklerini, 15m2 odada 6 kişi kalışımızı, Ramazan ayında 500-600 kişilik iftar kuyruğunu bile özleyeceğim. Çok güzel insanlar tanıdım. Bir o kadar samimiyetsiz ve sahte insanlar da tanıdım. Hepsi için iyi ki diyorum. İyi ki tanıdım.Son finallerime giriyorum içim buruk. Üniversitenin benim için karşılığı özlemdir.

şehir ya da üniversite ne kadar kötü olursa olsun dostlarınızla cennete dönecek bir hayat o yüzden temeli iyi atmakta fayda var

çok sevdiğimiz için bir yıl uzatalım dedik ama ailem çok beğenmedi bunu

zaman ve para kaybından başka bir şey değil.

biz de bitse diye bekliyoz amına koyim 10 sene okumayan da üniversite okudum demesin siktirin gidin yürüyeceksin millet yürüyecek arkandan fatihin istanbulu fethettiği yaştan bikaç yaş büyüksün..

nöbetten çık derse git derste uyukla nöbete git nöbetten çık derse git derste uyukla

- Bazı öğretim görevlilerinin arabasını değiştirebilmesi için yaz okuluna öğrenci bırakması..

Çok çeşitli insanlar tanıma fırsatı yakalanan ve bu sırada karakterin çoğunun oturduğu dönem. Hayatımın mesleği ve aşkıyla tanıştığım yer. İkisiyle de bir ömür birlikte olabilmek dileğiyle. Kalp.

Yurtta yatarak geçti. Oyun, okul, uyku, oyun.

İlk dönemini okulda geçirip her şeyin güzel olacağını sanarken pandemi çıkmıştı ve evde geçirmiştim 1 buçuk yılını . Tabi hiçbir şey bilmeden 2. Sınıf oldum birden zor dersler ihanetler ve daha fazlasıyla karşılaşınca sudan çıkmış balığa döndüm. Okulu bırakacağım diye zırlamalarım yatay geçişle son buldu . Şimdi de yeni okulumda yine 1 dönem okudum ve onlıne oldu ... Ben böyle işin içine...

Hayatımın en zor günleriydi.

En güzel dönemi kesinlikle geçen yıldı. Hele ikinci yarısı ayrı bir güzeldi. İlk dönem arkadaşlık ilişkilerimin ve girdiğim ortamlar açısından bir yere kadar keyifliydi. İlk dönemin sonlarında ise hala mutlulukla keyifle hatırladığım günleri beraberinde getirdi. Havanın ne kadar soğuk olduğu yapacak aktivite bulmanın ne kadar zor olduğu, zorlu sınav günleri gibi şeyler cidden şimdi hatırlayınca buruk bir gülümseme oluşuyor. her şeye rağmen mutlu olmak isteyen oluyor. Nerden biliyorsun diye sormayın, ağlarım. Aynı zamanda hayatım en güzel dönem arası tatiliydi de. Geri dönmek hiç bu kadar heyecan vermemişti. Akademik kaygılarımız hep vardı lakin yaşamayı da unutmadık. İlk dönem daha toy daha umursamazken sonra bir anda pandemiyle bir buçuk sene online sisteme adapte olduk. O rüyalarımızdaki üniversite hayatı bir anda bilgisayarda yaşanan basit bir eyleme dönüştü. Nitekim ikinci sınıfta böyle geçti derken üçü az evvel anlattım. Şimdi dördüncü sınıfın son dönemindeyim. Belki çok imkanları olan bir şehirde değilim ama baktığım dümdüz yol bile bana birçok şeyi hatırlatıyor. Tıpkı bugün gittiğim okulun amfisi bulayım derken neler çektiğimi hatırlayınca yüzümde oluşan buruk gülümseme gibi. O koridorlarda kimin beklediğini, dersteyken yan sınıfta benim için atan bir kalbin olduğunu hissettiğim an gibi. Üstelik taa uzaklardan sırf benim için orada o saatte. Dördüncü sınıfımın son dönemide uzaktan, staj için buradayım. İkinci öğretimim zaten okulun dolup taştığını bir tek sınav haftalarında görürüm ama yine de dokundu bugün kampüsün o yitik sessizliği. Kimlerin ne hayalleri vardı.. neler yaşadılar neler gördüler.. Ne hayallerim vardı.. neler yaşadım, neler gördüm. Hayat bu bir şekilde akıyor. Şu son günlerimde KPSS için çabalarken yolum bir daha düşer mi buralara diye geçiriyorum içimden. Kim bilebilir ki, olmazları olduranın dünyası burası. Küçük bi dipnot: yoksun şehir de yaşadıklarım da koca bir hiç gibi geliyor. Bir an önce gelsen de yine en sevdiğimiz yerde keyifli keyifli vakit geçirsek, ve bu kez söz o dönme dolaba bineceğim.

özlendi...