mutluluktan ağlamak

başa gelen en güzel hadise. ilk gözyaşı sağ gözden akarsa sebebi mutluluk, sol gözden akarsa sebebi acıdır.

bence yine derinde bir yerlerde yaşanmış mutsuzluğun, burukluğun dışa vurumudur. o mutluluğa erişmenin verdiği coşku ve erişene kadar yaşanan umutsuzluk gözyaşı akıtmaya yeter.

show olarak gördüğüm lakin aşırı mutluluk yüklemesinde dayanamayıp arada bir yapabildiğim eylem. bana göre insan mutluluktan ağladığını farkettiğinde daha da duygulanıp birkaç damla gözyaşı fazladan akıtabiliyor.

daha henüz o kadar mutlu olamadım

hayatımda bir kere mutluluktan ağladım. 2013 de. sonra o gün ki akan mutluluk gözyaşlarım yıllarca acıdan akıp karşılığını aldı.

bu aralar çok ağlıyorum mutluluktan. allah bozmasın da sabah bi kalkıyorum göz surat şişmiş. arkadaşlarımın iyi misin sorularına maruz kalıyorum. mutluluktan diyorum, inanmıyorlar. en sonra delireceğim o olacak.

e bize de nasip olur insallahhhh

219 km uzakta ki sevgilimi dün karşımda gördüğümde karşılaştığım durum (bkz: gözler doldu)

hiç yaşamadım ama arkadaşlarımın mutluluklarına ağladığım çoktur

suphanallah. ne yazıyor orda bilmem öyle şeyleri.

aman ne mümkün ne münasebet ben kimim de ekstra mutlu olup aglıcam ben anca dertlenip kederlenirim

hayatimda hic yasamadim üzgünüm :(

mutsuzluktan gülüyoz da mutluluktan hiç ağlamadık

bi kere oldu böyle bişi.yolun ortasında mutluluktan ağladım.sanki bulutların üstündeymişim gibi hissettim.sonrası yere çakılış

insanın başına çok az kere gelebilecek hadise. ve en güzeli sanırım. çok sevilmenin, güzel sevilmenin sonucu benimki. allah bozmasın.

mutluyken ağla mutsuzken ağla nedir la bu çektiğimiz

şunu yaşamadan ölmek istemiyorum. bugüne kadar olmadı. işin kötüsü de beni ağlatacak kadar mutluluk verecek bişey de gelmiyor aklıma

2000 yılı uefa kupası finali'nin tekrarını izleyip, davala'nın penaltısından sonra mutluluktan ağlıyorum. evet her seferinde. bi de canlı yaşama imkanım olsaydı. ah ah

bilmiyorum bir insan kaç kez mutluluktan ağlar. bir ya da iki mi? belki sayamayacak kadar çok olan şanslılar vardır aramızda... henüz bu yaşımda ikinci kez tam şuan da ağlıyorum. belki hüzün dolu bir ağlama belki içine mutluluk karışımlı ama fazla yoğun bir duygu, fazlaca hemde.

i̇kimizde öğrenci olduğumuz için şu anlık sevgilimle aramızda mesafe var, sadece 2 ayda 1 yüzünü görebilirsem görüyorum. bi gün kargodan gelen mesajla gidip kargomu almıştım, içinde mektup bir sürü fotoğraf ve bi tane de çikolata vardı. her fotoğrafın arkasında bir söz yazıyordu. i̇lk mektubu okudum gözümden yaşlar akmaya başlamıştı bile sonra fotoğraflara baktım daha çok ağlamaya başladım. çikolatanın hikayesine gelirsekte öyle aptal kızları etkileme yöntemi gibi bir şey değildi ondan 3 gün önce gece yarısı telefonda konuşurken çikolata yediğini söylemişti bende canım çekti demiştim aynı çikolatadan koymuş içine sevdiceğim.i̇lk kez böyle güzel sevilmiştim, birisi benim için böyle bir şey yapmıştı ve ilk kez mutluluktan ağlamıştım.

20 yaşındayım henüz böyle bi durum yaşamadım kader utansın

yıllardır dua ediyordum ablam çocuk sahibi olsun diye az önce doktordan çıktık. i̇kiz teyzesi oluyorum. mutluluktan ağlamakta ne demek uçmak mümkün olsa uçarım.

bir kez nasip oldu bir daha da olmaz herhalde kajsssk

sanırım bir kez mutluluktan ağladım. 14 temmuz sabahı idi. ablam doğum yapmıştı ve ben üçüncü kez teyze olmuştum ama ilk kız yeğenimdi. çocukluğumdan beri hayalim olan kız yeğenim doğmuştu. eniştemin, annemin; o güzeller güzeli bebeğe bakarak ağlayışları... cidden o kadar tatlı bir bebekti ki, diğer bebek bekleyen aileler kendi bebeklerini bildikleri halde bizim bebeğimizi göstererek "bizim bebeğimiz bu dimi?" dediler. neyse herkes ağlamaklı ve sadece hayran hayran bir bebeği izliyoruz. arkadaşlarım bana sürekli odun olduğumu söylerler, sanırım bu ortamdan etkilendim ama hala ağlamamıştım. sonra ablam ameliyathaneden çıktı ve sayıklıyordu "canım çok yanıyor." diye. o an bir şey oldu ve ben kendimi ağlarken buldum. bir baktım, herkes kendini salmış ve ağlıyor. düşününce, mutluluktan değil de ablamın canı yanıyor diye ağlamış olabilirim ama mutluluğumun da etkisi vardır elbette.

en nefret ettiğim huyum.

ben de diyorum ki neden ağlayamıyorum. meğerse mutlu olamıyormuşum

şu an doğum günüm sayesinde hasını yaşadığım durum. öyle güzel insanlar seçip öyle güzel anılar biriktirmişim ki hepsi bir bir önüme çıkıyor. ne kadar teşekkür etsem az geliyor. demom gibi şükür yazarak paylaşmama ramak kaldı.

başlık bana şu entirimi hatırlattı, bir garip hissettim. neredeyse bir yıl olmuş, rabbim o günleri bir daha yaşatmasın.

ağlıyorum şu an ama mutluluktan değil, bu hissiyatı meslektaşlarımdan başkası anlayamaz sanırım. 1/50’ler, 1/100’ler, vaziyet planları, arazi kesitleri, çizgi kalınlıkları, kaplamalar, yalıtımlar, anlayamazsınız...

üniversite sınav sonuçlarının açıklandığı zaman. (bkz: emek)

babam hiç bize iltifat etmezdi aksine herkese karardı bir kaç gün önce beni birine överken duydum istemsizde gözümden yaş geldi önce hep üzüntüden ağlardım hiç övmüyor diye

kaçıncı seviye bu? bu seviyeye ulaşmak istiyorum artık ben de.

şu hayatta bir insanın yaşayacağı en güzel şeylerden biri kesinlikle budur. yeni yaşıma girdiğim bugün içinde 30. ağlayışım falan oldu. birbirimizin yüreğine bu kadar içten dokunabildiğimiz dostlarımın, arkadaşlarımın olması dünyanın en güzel hissi. yanımda olup desteğini bir an bile esirgemeyen her bir kişiye gönül borcumu ödeyemem. asıl siz iyi ki varsınız çiçeklerim!! aşırı duygusallaştım bugün. şunu yazarken bile gözyaşlarım pıt pıt dökülüyor yaaaa :/

öyle çok merak ediyorum ki bu olayı. hayır üzgün olduğumda bile yalnız kalamadıkça asla ağlayamayan bir insanım. mutlu olunca nasıl ağlanır ki şimdi?

i̇lk defa bu yıl ki doğum günümde yaşadığım olay. ve bunu yaşatan kişi de canım canım ya

Başıma sık gelen bir şey değil fakat hayatım boyunca hep aynı kişi mutluluktan ağlattı. Anladım ki ben onun dışındaki insanlara körüm.

Hiç mutluluktan ağlamadım hayatım boyunca. O yüzden bana çok garip ve komik gelir. "Mutlu ama ağlıyor, mutluysa neden ağlıyor ki deli mi ne?" gibi düşünürüm içimden. Demek ki insan gerçekten mutlu olduğunda ne yapacağını bilemiyor.

Ablamın yıllarca yolunu gözlediği çocuk hayalinin sonunda gerçekleştiğini ameliyathanenin kapısında doğumunu beklerken iyice anlamıştık. Bir tanesinin yolunu gözlerken iki tane geliyordu. Artık internette çocuk kıyafetleri gördüğünde iç çekmeyecekti. Dışarda anne bebek gördüğünde tebessümünün altında hüzün olmayacaktı. Ana sınıfı öğretmenliği yapıyordu ve her an çocuklarla birlikteyken çocuk hayalini unutmak kolay olmuyordu. O gün ameliyathanenin önünde hep birlikte iki bebek ağlama sesine ağladık biz. Hayatımın en mutlu gözyaşlarıydı.

milli piyango çıksın söz ağlıcam.

Ben genelde mutlu olunca ne yapacağımı bilemem.

mutluluk diyince aklıma sadece eti geliyor.

whatsap olaya yine duyarsiz kalamamis ve bunun emojisini cikarmis. gulerken aglayan bi surat yapmislar evet

Nasip olur mu

Bi gün bana da nasip olacak buna yürekten

cidden bu olayı yaşadım. hep sabırla bekledim, rabbimden her zaman hakkımda hayırlı olanı istedim. nasip diyip susmak, hayırlısı değilmiş demek çok zordu. ama bir gün Allah'ın bana nasip ettirdiği mutluluğu yaşayacağıma inanıyordum. hamd da şükür de sana Allah'ım.

Hiç nasip olmadı.