deplasmana gitmek

nefret ettiğim ama vazgeçemediğim eylem. deplasmana gitmek dünyanın en sıkıntılı olaylarından biridir. saatlerce sıkış tepiş yol gidilir. otobüste alkolü fazla kaçıran hayvanların oraya buraya kusmasını görmek zorunda kalırsınız. " 15 dakikada nasıl geldi çişimiz otobüse işeriz. " haykırışları hiç eksik olmaz. taşlanma, bıçaklanma, kavga dövüş riskleri çok yüksektir. kimi hayvanlar da içip içip arkadaşlarına sarar kavga çıkarır, tüm ortamı mahveder. tüm bunlar ne için? sadece 90 dakikalık bir maç için. tabi şunu da belirtmek isterim, eğer maçı kazanmışsanız o çileli yol çok neşeli geçer. otobüste bir an bile susan olmaz. herkes dağılana kadar besteler, marşlar gırla gider. yenilmişse takım zaten git git bitmez o yol. herkes mutlaka bir kere de olsa deplasmana gidip o havayı deneyimlemeli bence . son olarak ilk gittiğiniz deplasmanı unutamazsınız, burda yâd etmek isterim gençlerbirliği - kayserispor maçıydı. yenilmiştik.

ilk gittiğim deplasman maçı ankaragücü deplasmanıydı tarih : 13.03.2011 saat :14:00 başlayacak olan bir deplasman maçıydı. yolda hep yönetime sövüp, içe sıça gidiyorduk. eğlenceli bir yolculuk yaşamıştık. mola verdiğimiz yerleri inletiyorduk. deplasmana gitmek çok farklı bir duyguydu. maça dönersek ankaragücü taraftarının ne kadar iyi ve güçlü olduğunu öğretti bu deplasman bana. ki ankara bana göre ankaragücü'nden ibarettir. ne osmanlı ne hacettepe nede gençlerbirliği.. keşke tekrardan süper lig'de yer alsalar.. neyse maç başladı ve biz avaz avaz bağırıyoruz takıma bazen destek, bazen de yönetime saydırıyoruz. maçın 30'uncu dakikasıydı galiba aydın yılmaz'ın golüyle ilk yarıyı önde kapatmıştık. sonra sestak 1-1 yapmıştı skoru. pinto vardı bizde her yerden kaleye şut çeken abimiz. o skoru 2-1 yaptı. maçın son anlarında sestak'ın 2 golüne engel olamamış maçı 3-2 kaybetmiştik. dönüş yolu baya sıkıntılı geçmişti ve yine hüsranla dönmüştük. çok seviyorum galatasaray'ı bu duygu çok farklı. allah'a inanmak gibi bir şey galatasaray sevgisi.

dünyanın en güzel eylemlerinden biri. hele ki kendine aile bellediğin insanlarla gidiyorsan. yeri gelir küçücük koltuğa sığmaya çalışıp arkadaşının omzunu , sırtını yastık yaparsın , yeri gelir o rahat uyusun diye bu sefer sen eziyet çekersin ama kesinlikle şikayet etmezsin. eğer gidilen araçta koridor varsa orayı kapan her zaman şanslıdır uyku konusunda ama petrol molasında işemeye gidenler uyku sersemliğiyle üstüne basarlarsa eğer şikayet etme hakkı da yoktur :) eğer deplasmandan galibiyetle dönülüyorsa keyif katlanır, puan kaybı söz konusuysa o dönüş yolu bitmek bilmez ama en nihayetinde kardeşlerin yanındadır, kendini her daim güvende hissedersin, hepinizi kutsal bir sevgi bir araya getirmiştir ve her şeyden önemlisi bu sevginin ve beraberinde getirdiği kardeşliğin hiç bir koşulda bitmeyeceğini bilmektir. edit:imla.

3 abisi olan sevgilimin evine yemeğe gittim bu da sayılırmı

arka sokağa deplasmana gitmek deplasman mıdır? ligin seviyesine bak. adamlar otobüsle maça gidiyor hem de 5-6 maç. ligin kalitesi hadi yok da bari taraftarı olan şehir takımları çıksın lige. istanbulspor olimpiyatta oynuyor, karagümrük olimpiyatta oynuyor, ümraniye nerde oynuyor bilmiyorum. aralarından sadece kasımpaşa ve başakşehir'in stadı var. diğer 3'ü bomboş. bursaspor, samsunspor, göztepe.. ankaragücü'nü sırf bu yüzden seviyorum çünkü acayip tribünü var. kötü olur iyi olur önemli değil. şimdi seneye de eyüpspor çıkar lige :d

(#1550310) Aklıma geldi yine ya. Çok eğlenceli ve her taraftarın bunu yaşaması gerekiyor gerçekten.