üniversitede kendini cahil hissetmek

bugün bunu çok ağır yaşadım. fakültede kayıt esnasında tanıştığımız, sosyal ilişkimiz merhaba-merhaba ile sınırlı bir eleman var. bana aşırı boş geliyor bu çocuk,her konuda "hocam ben bilirim" tavrı falan var, bir de çevresi tarafından baya pohpohlanıyor. neyse ben bu çocuğu kendi kafamda baya bir ezdim. bugün selam verdim oturdum bir ön sırasında, kendi arkadaşlarıyla puşkin'in tarihle alakalı bir sözünü konuşuyorlardı. duyunca yerin dibine girdim, dışardan "bundan bi' sik olmaz aq" dediğim adam ilminde epey bilgili. ben ise dersin ismini ön sıradaki arkadaşımdan sorarak öğrendim ve bu konuda bile bilgisiz oluşuma hayıflanarak,kendi kendimi siktim eve gelene kadar.

imrendiğim eylem. keşke sadece kendimi üniversitede cahil hissetsem, tuvalette bile yüzleşiyorum bununla. üzgün surat.

genelde hocalar ders anlatırken yaşadığım duygu. bu insanlar bu kadar çok şeyi nasıl biliyorlar yahu? umarım ben de onlar gibi olabilirim.

üniversiteye gitmek bile bi olay bence şu günümüz eğitim sistemin de. kendini geliştirmediysen, okumuyorsan cahil kalmaya mahkumsun.

çok cahilsin keşke ölsen

keske herkese nasip olsa dedigim durumdur. insan kendindeki eksikligi farkettikce daha cok calisir, ustune katar, gelistirir, vizyonunu genisletir. "ben oldum, tamamim." diyen insani at cope gitsin.

Aksine,girdikten sonra sizden kat kat düşük seviyede insanları gördükçe halinize şükrediyorsunuz. Tabii yine de sürekli bilgiye aç olmakta fayda var

Üniversiteye başlayana kadar toplasan 5 kitap okumamıştım. Hiçbir siyasi fikre sahip değildim. Hiçbir devrimcinin hayatıyla ilgili hiçbir ideoloji ile ilgili iki kelam edecek donanıma sahip değildim. Üniversite ilk yıl ilk ders Yönetim bilimi. Bıyıklı bir hoca girdi sınıfa. Kimseye selam vermeden sırayla tek tek herkese bu aralar hangi kitabı okuduğunu sordu. Herkes bir şeyler söyledi ben o aralar kitap okumama rağmen bi kitap adı söyledim. Sonra sınıfa döndü Aliya İzzetbegoviç i bilen kimler var el kaldırsın dedi. Sınıfın yarısı el kaldırdı. Ben kaldım öyle dedim "ya kızım sen baya cahilsin baksana millete, senin bahsedilen kişi ile ilgili tek bir fikrin yok millet kompozisyon yazıyor." Çok utanmıştım. Neyse hoca bizi itin götüne soktu. "Cahilsiniz kendinizi geliştirin, hepiniz kaymakam olacağınızı mı zannederek geldiniz buraya, okul bitince size tuvalet temizletecekler" falan filan diyerek dersi bitirdi gitti. Ben hemen internetten baktım tabi kim diye. Sonra her konu ila ilgili okumaya araştırmaya insanlarla tanışmaya fikir alışverişine vs başladım. Aradan yıllar geçti, şimdi düşünüyorum da gerçekten cahilmişim. Cahil olmasam hocanın bıyığının ülkücü bıyığı olduğunu bilirdim, öyle bir adamın dinci biri olduğunu tahmin edebilirdim ve sınıftakilerin yüzde sekseninin Erzurumlu olmasından mütevellit ülkücü olduklarını ve o yüzden bu şahsın en azından adını bildiklerini anlayabilirdim. Gerçekten çok cahilmişim..