mutsuz olmak

mutlu olmak insanin kendisiyle alakalidir felsefesi her ne kadar dogru olsa da bazen dogru hamle mutlu olmaya calismaktan cok omuzlardaki yuku, dersi azaltmaktir. konustugunuz insanlarla paylasirsaniz dertlerinizi azaltabilirsiniz. onca dusunce, yuk, dert arasinda mutlu olmak mumkun olmayabilir cunku.

mutsuz olunca , mutlu olan adam. mutlu olunca ne olur? (bkz: mut ilçesi)

ne yazacagimi bile bilmiyorum öyle bir ruh hali

başlangıcını hatırlayamadığım derecede uzun süredir mutsuzum. ne yapsam geçiremedim mereti. ne zaman o eski enerjik, gülen halime dönerim acaba. ya da döner miyim? onu da bilmiyorum. kişiliğimle bütünleşmiş midir acaba mutsuzluk? allah belanı versin mutsuzluk. gerçi sana da lanet okumak saçma, şeytana sen çok kötüsün demek gibi... belası verilen benim ki böyle mutsuzum heralde... ne zaman geçecek acaba bu hal? geçer heralde... umarım yani...

şahsen ben az sonra ders çalışacağım için mutsuzum.

katiyen mutlu değilim. mutsuzluğumun sebebini de bilmiyorum. yarrak gibi bir ruh hali. allah ıslah etsin.

mutsuzluk için dediğini o gün nereye koymuştun ki şimdi anlat bana bilmeden geceyi, görmediğimiz geceyi. (bkz: melih cevdet anday)

mutlu oldugun anda bile 'ulan bu işte bi pokluk var diyip' mutsuz olayımda her şey yolunda gitsin bari eylemidir...

bazen öyle vuruyo ki param yatsa dahi mutlu olamazmışım gibi geliyo.sonra geçiyo öğrenciyiz ne de olsa.

mutlu olmak istemediğiniz için mutsuzsunuz aq

mümkün olabildiği kadar mutsuz olmak lazım. yaralarınıza bastırabildiğiniz kadar bastırın, bi gün canınızı yakamayacaktır artık.

dibine kadar

ortada mutlu olunacak bişey varsa söyleyin bizde mutlu olalım

alışkanlık yapıyor.

mutsuzken durup birdaha mutsuz olmaktır.

son dokuz gündür bir mutluluk var bende,depresyona girip melankolik takılmayı istiyorum,garipsedi tabi bu bünye mutluluğu kaldıramıyorum

kalıcı bi hastalık gibi birşey

mutsuzluğumun sebebini biliyorum ama düzelince mutlu olabilir miyim onu bilmiyorum. eğer uzun bir süre mutsuzluğa beyninizi alıştırırsanız bir süre sonra beyinde bağımlılık oluşuyor ve beyniniz en mutlu gününüzde dahi aklınıza kötü ihtimaller getirip mutsuzlaştırıyor sizi. bir tıpçıdan kendinize iyi bakın önerileriyle

dertlerin alfabetik sıraya dizilmiş olma durumudur. otobüste gördüğünüz kıza, derste gördüğünüz adama aşık olup acı çekmek, akşam dışarı çıkmak için izin alamamak, annenizin size fırça atması bunlardan biri değil, bilginiz olsun. insanlar bir yerlerde ölüyor sen hala pelinsu berkecan modunda en büyük derdinin karşı cins olma durumunu aş istersen sevgili okur. dünya sonuna geliyor, uyan.

alıştık artık ama bazen dayanılmaz oluyor her seferinde hayata tutunmak için küçük sebepler arayıp bulmak da zor yine de bir şekilde sıyrılıp önümüze bakıyoruz

ince bir ustura kesiği gibi. sızım sızım sızlıyor. orada bir yerlerde. ne dokunabiliyorsun ne de üfleyebiliyorsun. çocukken ağaçtan düşüp dizini kanatman gibi. tek başınasın ama. ne o yaraya üfleyecek annen var ne de senden daha büyük ve güçlü birisi. öylece kanıyor içten içe. öylece sızlıyor içten içe. geçer mi ya da geçiyor mu, bilmiyorum. can yakıyor sadece. pişmanlıklarla dolu bir can yakış bu. işin kötü tarafı; onun da bir yerlerde canının yandığından adın gibi eminsin. ama o bilmiyor, giden ömürden gidiyor. ve mutsuzluk karşısında haklı veya haksız olmanın hiçbir ehemmiyeti yok. insan böyle anlarda sadece üzülüyor. hem de ne üzülmek. kendi yokluğuyla hem kendini hem de seni cezalandırıyor. belki de sanıyor ki diğer insanlar ve dışarısı çok güzel. çok güvenilir, çok saygılı, çok doğru, çok dürüst... belki de sanıyor ki, her şey daha güzel olacak. ve hiç olmadığım kadar huzurlu-mutlu olacağım. olmuyor. üzgünüm. gitmeye çalıştığın yerden geliyorum. orası sadece karanlık ve tıka basa mutsuzlukla dolu. bir gün geliyor, diyorsun ki; "madem çekecektim bu acıyı, bari gülüşünü bildiğim birinden gelseydi bu acı. madem mutsuz olacaktım, uyuyuşunu bildiğim birinden gelseydi bu mutsuzluk." insanlar, mutsuzken geçen zamanı ömürden ve mutluluktan daha değerli sanıyor. manası yok. hiçbir şeyin. mutlu olmaktan öte bir köy yok. haklılık veya haksızlık manasız. oradan geliyorum. kızmayın bana. hakir görmeyin beni. allah'ın 99 adı üzerine yemin ederim ki her yeni insan koca bir hayal kırıklığı. ve yeni bir insanı tanımak her şeyden daha mide bulandırıcı. zaman kaybetmeyin. hiçbir şey için. bir gün gerçekten çok geç olabiliyor. onu da biliyorum. bana geç kalanlardan ve benim geç kaldıklarımdan.

o is bizden sorulur

mutsuz olduğunu anlayamayacak kadar mutsuz olanlar var. şükrediyorum

kendimi bi yere kapatıp ölene kadar orda yaşamak istiyorum ne kimse dokunsun ne kimseyle görüşeyim hiç birşey yaşamak yapmak istemiyorum keşke mümkün olsa.

aga ben nasıl bir günah işledim nasıl bir beddua aldım ki yüzüm hiç gülmüyor ulan tamam bu sefer oldu diyorum sonra bütün hayallerim umutlarım sevdam elimin avuçlarımın içinden kayıp gidiyor.. ne olurdu be çok şey mi istemiştim sadece tertemiz bir sevgiyle sevdim birlikte mutlu olalım istedim sevdim be güzel kardeşlerim gerçekten sevdim ama bir insan ne kadar sevilmezse o kadar sevilmedim..

Bazen mutsuz insanları konuşmalarından, tavırlarından, yaptıklarından, yazdıklarından falan hemen anlıyorum. Bazıları mutsuzluğunu gizlemeye çalıştığı için açık ediyor. Bazı insanlar mutsuzluğunu çok dile döker. Her fırsatta ne kadar mutsuz olduğunu anlatır etrafındaki insanlara. Onların gerçekten mutsuz olup olmadıklarına emin olamıyorum. Gerçekten mutsuzlarsa bile asıl dertlerinin ilgi açlığı olduğunu düşünürüm. Bir de mutsuzluğunu ölümüne gizleyen ve sürekli kendini ispatlama telaşına düşenler var. Onların hali gerçekten içer acısı. Oldukları halden memnun değiller, kendilerindne memnun değiller, içerisinde bulundukları durumu kendilerine yakıştıramıyorlar ve en önemlisi insanların kendilerine acımasını değil imrenmesini istiyorlar. Bunu her zaman değil ama bazen fark ediyorum. Kötü bir durum. Hayatta birçok şeyin çaresi ölçülü olmaktır. Mutluluğun da, mutsuzluğun da, kendini sevmenin de, kendini ispatlama telaşının da... Ölçüyü kaçırdı mı yokuş aşağı yuvarlanmak kaçınılmaz oluyor. Bir bakmışsın depresyon sandığın şey senin karakterin olmuş. Bir bakmışsın özgüven sandığın şey seni günün sonunda gerçekten çekilmez ve boktan bir insan yapmış. Bazı engelleri aşmak için bazı yönlerde kendimizi zorlamamız gerekiyor evet ama bu zorlamayla kendinden ödün vermeye başladığın an karakterin geri dönüşü olmayacak şekilde değişmeye ve çürümeye başlıyor. Ahlak, karakter, davranış ölçülü olmayı gerektirir.

Açıklamaya gerek yokkk muttsuzum

Mutsuzluk gülümseyerek gelir, adıyla süslenmiştir. Banliyo treninde rastladığımız, sınav saatini kaçırmış liseli kız... Hep kazanırsın ey çözümsüzlük! Ey otobüssever, ey Troya yolcusu! Anımsarsın günlerce konuşup durmuştuk, O ipekböceği sesli kadını. Birinin Grönland\'ı olmaya hazırlanıyordu, İki çay söylemiştik orda, biri açık! Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Mutsuz olamaya hiç bir sebeb yok gerçekten ben son 3 gündür bunu anladım tek başınıza mutlu olun arkadaşlar

Genelde şımarıklıktan şükürsüzlükten kaynaklandığını düşünüyorum

Mutluluk hep sürdürülmeye çalışılır mutsuzluk da bastırılmaya. Hatta sol frame'de ağlak entryler görmek istemiyorum diyen yazarlar buna güzel bir örnek. Hal böyleyken mutlu olmak eskisi kadar zevk vermiyor bana, zaten hedonik döngüye kapılıp kendime kurduğum küçük ama güvenli her şey çok mükemmel çemberinden çıkıp duruyorum. Mutluluk gibi geçici bir durağa sığınmaya lüzüm yok.

Sabah evden çıkarken saçımı yapmayı unutmuşum. Başka bir açıklama yapmama gerek yok galiba

tam başlığa girdiğim anda çalan şarkıdan "bu dünyada hiçbir şey beni ısıtmıyor" sözünün geçmesi..

uzun zaman sonra kendime de şaşırıp bir hanımefendiden hoşlandım. hatta sanırım sever gibi oldum. en ufak hatamda o kadar racon konuştu ki benimle, gerçekten benim sevdiğim kadın mı söylüyor bunları dedim kendi kendime. mutsuzum. çok mutsuzum.

" Mutsuz olalım, ne var? Biz de mutsuz oluruz. Ben seninle mutsuzluğa da varım."