aileden ayrı üniversite okumak

bi ara 5 tl ile 10 gün geçirmişliğim var

ailenin yanında okumak çok rahattır zira 4 aydır dışarıdayım ve hayvan gibi özlüyorum.belki de geldiğim şehri beğenmediğinden ama yaşadığım şehirden çıkmak için yapmayacağım şey yoktu geçen sene.şimdilerde ise eve yakın bir yere geçmeyi düşünüyorum.hayatı öğrenicem diye bu kadar rezillik çekmenin anlamı yok.bu sene tercih yapacak suserlara sesleniyorum:eve yakın olun. edit:anlatmak istediğim şey 2 alt entryde

en mantiklisi ailene yakın bir şehirde üniversite okumaktir osmaniyede oturan aileme 1.30 saatte gidip gelebiliyorum.

zordur ama insanı olgunlaştırır. hayatında o ana kadar ilgilenmek zorunda olmadığın onlarca şeyle tek başına yüzleşmek zorunda kalırsın. en basitinden yemeğini bile kendin hazırlarsın. bir şey sen yaparsan vardır yoksa yok. sorunlara tek başına göğüs germeyi öğrenirsin. insanların ne olduğunu, neler yapabileceğini, ne kadar aşağılık olabileceğini, çıkarları uğruna neleri gözden çıkarabileceğini öğrenirsin. hatta genel olarak hayata, insanlara bakış açını değiştirirsin. zaman zaman her şeyi bırakıp gitmek, ailenin yanına dönmek istersin ama alıştıktan sonra bunu da yapamazsın. 2 haftada canın sıkılır, geri dönmek için gün sayarsın. böyle de garip bişey işte..

bakın eğer gerçekten hayatı öğrenmek istiyorsanız aileden ayrı yaşamalısınız, aileden uzak bir yerde okumalısınız. ve bence olması gereken de budur. evet belki ailenin yanında okumanın bir sürü avantajı olabilir. sıcak yemeğiniz önünde, paranız cebinizde hiç bir sıkıntı çekmez, sadece derslerinize odaklanıp okula gidip gelebilirsiniz. liseden farkı olmaz. peki hayata dair ne kadar şey öğrenebilirsiniz? ne zamana kadar ana kuzusu olacaksınız? hayatı öğrenmek, kendi ayaklarının üstünde durmak gerekiyor yaşamak için. başka şehirde okuyup her türlü sıkıntıyı çekmek hayatı öğretiyor size. gerçek yaşamı. evet zordur, belki ana kucağını, baba şefkatini göremezsiniz. orada yediğiniz hiçbir yemek annenizin yaptığı sıcak yemekler gibi iyi hissetirmez sizi. hasta olduğunuzda, annenizin sıcak elini arayabilirsiniz. en ufak başarısızlığınızda babanın elini omuzlarınızda isteyebilirsiniz. gün gelir sigara alacak paranız kalmayabilir, para sıkıntısından günlerce evden dışarı adımınızı atamayabilir, günlerce gözünüze uyku girmeyebilir... evet işte bu ve bunun gibi bir çok sebep yüzünden hayat, size tek başına kalma mücadelesini öğretir. öncelikle birey olma yolundaki en önemli basamaktır aileden uzak olmak. sorumluluk almayı öğretir, hayata geniş açıdan bakarsınız. sizi hayata karşı güçlendirir. size ait sosyal bir ortam sosyal bir hayat oluşturur. okurken ev geçindirmeyi, elinizdeki parayı idare edebilmeyi bütün tecrübeleri yaşarsınız hayata dair. demem o ki aileden uzak bir yerde okumak, en doğru kararlardan biri olur.

aileni özlersin,geride bıraktığın arkadaşlarını özlersin,sevgilin varsa onu da özlersin,ama hayatı ve yaşamayı öğrenirsin.

farklı şehirde aileden uzak okul okumak anlamında 2 okulum, 3 şehrim oldu. biraz karışık durumlar olduğu için detaya girip kimseyi sıkmayacağım. ben ailesine çok bağlı bir insan değilim, onlar olmadan yaşayamam, onları görmeden, konuşamadan duramam diyen bir insan değilim. fakat orada gerçekten ailenizin değerini, diğer arkadaşlarınızın ailelerini duydukça, gördükçe daha iyi anlıyorsunuz. eğer yaşadığınız şehir çok kötü değilse bence başka bir şehire okumaya gitmeyin. birçok arkadaşım "aile baskısı yea, özgür olmak bambaşka bir şey" diyorlardı. sizin de özgürlük anlayışınız kış gününde yurdun kapısının önünde götün donarak sigara içmek veya arkadaşlarınla 4-5 bira vs içip kusmak ise bunlar için üniversite hayatı dediğiniz ortama değmez. bunun için mevcut sosyal ortamınızı, ailenizi bırakıpta gelmeyin. gerçekten idealleriniz varsa, öyle paranızı sağa sola savurmayacaksanız, bazı şehirler bulunmaz fırsat gerçekten.

aileme 820 kilometre uzaklıkta gerçekleştireceğim eylem. şimdiden hüzün basıyor insanı, hadi hayırlısı.

ortaokuldan itibaren ailemden ayrı okuyorum ve kesinlikle hayatımın en isabetli kararı.. hiç pişman olmadım çünkü hayatı öğrenmenin, ögrenciliğin sefaletini bile dibine kadar yaşamanın neresi kötü olabilir ki?. bana çok şey kattığına inanıyorum.

hele ayrıldığınız ilk güne kendinizi hazırlayın zira benim 24 cevaplanmış çağrım vardı :(

ilk zamanlar özlem sizi zorlayabilir ama kesinlikle öz güven olarak çok şey katıyor. bir kere kendi başınızın çaresine bakmak zorundasınız. fatura yatırmak, banka işleriyle ilgilenmek, evde kalıyorsanız kira ödemek, paranızın muhasebesini yapmak, vesaire cidden yarar sağlıyor.

19 eylül de başlayacak olan serüven. meraktayım çok.

üniversitenin sonunda iki şeyden birinin farkına varacaksınız. ya ailenin ne demek olduğunu anlayacak ve kıymetini bileceksiniz. ya da ailenizden uzakta daha mutlu olduğunuzu anlayıp bir daha onlarla yaşamak istemeyeceksiniz.

acısıyla, tatlısıyla, iyi ki diye sevineceklerinizle, keşke diye ağlayacaklarınızla dolu hayatınızın en güzel senelerini geçirmeye hazır olun. mezun olduktan sonra acı ve tatlı en büyük tecrübeleriniz, iyi ki ve keşkeleriniz ise peşinizi hiç bırakmayan görünmez arkadaşlarınız olacak. " keşke üniversite hayatımı şimdi ki aklımla başa sarabilsem."

makarnanın çeşitlerini öğrenmeniz için ideal bi seçim

ilkokuldan sonra 6 yıl ayrı kaldım şimdi annem aynı şehirde okumamı istiyor ama yine de dışarıya gideceğim çünkü ölene kadar ailenin yanında yaşayamayacağız

ayaklarınızın üstünde durmayı öğrenirsiniz. paranın kıymetini anlarsınız. kime güvenip kimden sakınacağınızın farkına varırsınız. farklı şehirde okumak candır.

ilk 1ay gözünde tüter okul bitince dönmek istemezsin. herkesin yapması gereken şeydir. el bebek gül bebeklik biter hayata yavaştan atılma provasıdır. geleceğe dair planların yapılması, kendini geliştirme adına adımların atılması için gereklidir. mümkünse ailenizle aynı ilde okumayın okulu.

hayatınızı yaşamak için elinize geçen büyük fırsat..şuan üniversitem bitti ve ailemin yanındayım arkadaş ortamımı arıyorum.

2 hafta sonra yapmaya baslayacagım eylem en güzel yanıda bu aq raad raad takılcam kafama göre

liseyi de aileden ayrı okuduğum için normaldi benim için

arkadaşlar sürüm sürüm sürünüyorum, depresyonlardan depresyonlar beğeniyorum. dayanamıyorum artık ama mecburum aşırı üzücü daha ne diyeyim:(

değil üniversiteyi ilkokulu liseyi okuyan var. bir süreden sonra kabulleniyorsun yeni evin oluveriyor o şehir. hele bir de sağlam sapasağlam dostlar edindin mi tamamdır. ailenle mi kalıyorsun sorusuna o zaman da evet kardeşlerimle diyebilirsin işte

üniversiteyi ailemden 10 saat uzaklıkta bir yeri kazanmıştım. aileden ayrı bir şehirde üniversite okumak iyi olduğu kadar zor yanları da var. iyi yanı dersek üniversiteyi kazandıktan 1.5 ay sonra bankamatiğe kartımı kaptırıp 3 hafta cebimde 5 lira ile dolaştım ailemden habersiz, ailen dışındaki insanlarla aile gibi yaşamayı öğreniyorsun ve üniversiteye kazanınca asıl insanların ne olduklarını görüyorsun, tek başına bir şehirde ayaklarının üzerinde durmayı öğreniyorsun. kötü yanlarına gelirsek hastalandığında kimse seninle ilgilenmez,annenin yemeklerini ararsın ve 3 günde 1 aynı yemeği yurdunuz önünüze koyar ve işin en kötü yanı -bana göre- bütün arkadaşlarının evi yakın olup seninkisi uzak olunca onlar hafta sonundan gider ya da final büt arası gidip gelirler aynı gün içerisinde sen yurtta bilgisayar başında skype tan ailenle görüşürken gözlerinden yaşlar dökülür. ilk giderseniz yapamazsanız evinize geri dönersiniz o yüzden yaşasın yatay geçiş ^.^

köklerinizi sağlam bi şekilde bağlamazsanız her türlü fırtınaya kapılma imkanınız olan ve sonunda yine her şeyle kendiniz baş etmeniz gereken bir süreç ama bir o kadar da zevkli

vodefone reklamında ki gibi babamı arayacağım ve bana bağlama çalacak :(

sanırım bu olayı seven bi ben varım,alışmakta zorlukta çekmedim,kendi kendine yetmeyi öğrendim.ilk senemdi diye böyle düşünüyor olabilirim ama başka şehirde okumanın daha avantajlı olduğunu düşünüyorum.

çokta zor olmadı alışmam.. iyi yönü de var, kötü yönü de...

kavgaların azalması özlemin artması yani benim için

en güzel üniversite okuma şekli budur aynı şehirde olup lise havasında okumaktan her zaman iyidir

başlığı okumak bile korkuttu. 2 hafta sonra içinde olacağım durum.ne kadar salakmışım da illa şehir dışı diye tutturmuşum..

hiç üzülmemiştim, hala da üzülmüyorum hayatta verdiğim en doğru karar olduğunu düşünüyorum. tabi ki yurt-ev ararken, taşınırken bıkıp keşke ailemle olsaydım dediğim cok oluyor ama özgürlüğün tadı başka arkadaşlar. gözünüz korkmasın. tedirginliği ve soruları olanla konuşabiliriz (‘:

bi yerde okumuştum, "bir an önce evden çıkma hayalleri kurma; sonra sırf ses olsun diye televizyonun sesini açmak zorunda kalırsın" tarzı bişeydi, yalnızlığı muazzam seven bir insan olarak en sevdiğim aktivitelerden biridir