öğretmenlerin insan hayatına etkileri

benim ilk okul 2 den 4 kadar olan öğretmenim istisnasız her gün dövmüştü. ödev verirdi üşengeçtim yapmazdım amk. 8 yaşında bir çocuk ödev için dövülür mü lan orospu çocuğuuu her sabah saat 6 da kalkıp dayak yemek için servise bindirilirdim. amk hocasının korkusuna aileme de söyleyemiyordum. sonra ne oldu ? bütün öğretmenlerden tiksindim , 5.sınıfta okuldan kaçma(evden okula diye çıkıp başka bir yere gitme) eylemine başladım. menopoza girmiş 50 yaşında psikoloji bozuk orospu bir öğretmen yüzünden benim öğrenim hayatım sikildi.bak kendimi düzgün ifade edemiyorum , aklıma gelir gelir sinirlendim. ailem öğrendiğinde ızdırabını züktüler karının ama benim göt folloş olduktam sonra neye yarar.

sıcağı sıcağına bir örnek verecek olursam cc yerine hoca cb vermiş olsaydı ortalamam 1,99 değil 2,00 olacaktı yani bu durumda 2.dönem dd olan bir dersi tekrar alacağım bu yüzden de okulum 1 yıl uzadı yanisi 2.öğretim de olduğumdan 765 lira gibi bir zararı oldu bana

ortaokuldaki güzel ingilizce öğretmenim sayesinde o hocadan sonraki 8 senelik eğitim hayatımda ingilizce konusunda en ufak bir sıkıntı yaşamadım. kadın o kadar güzeldi ki gözüne girebilmek için sabah akşam ingilizce çalışıp evde ingilizce konuşurdum. ah burcu ah

kesinlikle çok önemli bir konu başlığı şu gerçekle anlatmak isterim almanya’da bir lise müdürü, her eğitim öğretim yılı başında öğretmenlerine şu mektubu gönderirmiş. “bir toplama kampından sağ kurtulanlardan biriyim. gözlerim hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü. iyi eğitilmiş ve yetiştirilmiş mühendislerin inşa ettiği gaz odaları, iyi yetiştirilmiş doktorların zehirlediği çocuklar, işini iyi bilen hemşirelerin vurduğu iğnelerle ölen bebekler, lise ve üniversite mezunlarının vurup yaktığı insanlar. eğitimden bu nedenle kuşku duyuyorum. sizlerden isteğim şudur.öğrencilerinizin insan olması için çaba harcayın.çabalarınız bilgili canavarlar ve becerikli psikopatlar üretmesin. okuma yazma, matematik, çocuklarınızın daha fazla insan olmasına yardımcı olursa ancak o zaman önem taşır.”

dünya görüşümü değiştiren 3 tane hocam olmuştu diğerlerinin amına koyayım bi sik veremediler bana

ilkokul hayatım sıradan bi mahalle okulunda geçti. eğiticimlerine bakıldığında her şeyi bilen dört dörtlük insanlardı hepsi. zeki başarılı bi öğrenciydim ben, hepsine de bilgi konusunda minnettarım şuan. fakat liseye geçtiğimden dedim ki kendi kendime bana dersten başka bişey öğretme gayesi bulunmayan insanlara öğretmenim demişim. eğer ki o öğretmenlerimin hedefi sadece dersleri iyi olan öğrenciler yetiştirmek yerine düşünen, okuyan, kendini geliştiren bireyler yetiştirmek olsaydı şuan belki de bambaşka bi hayat yaşıyor olabilirdim.

abi hoca bedende bile matematik dersi veriyordu o zamanlar sövüyordum ama allah razi olsun simdi 0 carlismayla 25 30 net yapiyorum

ölümcül hastalığımı öğretmenim sayesinde öğrenmiştim. öğrettiği ilk ve tek şeydir zaten. canı sağolsun.

öyle bir şey yapayım ki ilerde belki 40 yaşımda, yolda yürürken biri beni durdurup "hocam sayenizde ... mesleği yapıyorum, emeğiniz bende çok" desin. hep böyle insanlar yetiştireyim ki dünya güzelleşsin. iyi insan olmayı, sadece meslek öğrenmeyi değil; çevreye, canlıya, insana saygılı olmayı öğrensin. kutsal meslek lakin yapabilene.

matematik olimpiyatlarına katılacak kadar iyi bir sayısal zekam vardı. salak bi kadın yüzünden soğudum bi daha da ilgimi çekmedi. seni hoca yapan sistemi sikeyim

arkadaşımı beşinci sınıfta türkçe öğretmeni bahçede pataklamış biraz. o da kitabı atmış bir daha da hiç türkçe çalışmamış. şimdi ygs'de fen ve matematik kısmını neredeyse hepsini doğru yapıyor ama türkçeden dokuz netle yoluna devam ediyor hâlâ. herkes öğretmen olamıyor.

az önce sosyal medyada denk geldim kurban olduğuma.gözlerine bi hüzün çökmüş,bi yaşlılık gelmiş gibi sanki.arkadan neşet ertaş çalarken inceledim bikaç dakika.hayatımın bikaç dakikasını yüzünü inceleyerek geçirdim.gözlerinde çok şey var o adamın.ve ben her geçen saniye biraz daha gördüm belki de içini gözlerinde.kalbini yüzüne yansıtmış rabbim.o gözlerin içi hep gülsün isterdim.seni çok seviyorum öğretenim.

öyle güzel yol gösterdi ki öğretmenlikten başka bi meslek seçemezdim heralde. onun haricinde dersime giren hocaların sevmediğim davranışlarınıda tek tek aklıma yazdım. asla öğrencilerime bunların birini bile yapmıyorum ve hepsi not kaygıları olmadan yürekten seviyorlar. tabi bende kızlarımı seviyorum.

sadece derslerinize girmesi gerekmez. hayalimin peşinden giderken dahi ahmet naç adlı öğretmeni tanıyıp keşke öğretmen olup onun yapabildiklerini yapma şansım olsaydı diyorsunuz

benim ilkokul öğretmenim beni hiç sevmezdi. sürekli döverdi, öğretmenler gününde liste sırasından çağırır hediyelerini toplardı. çok ayrım yapardi bir de sürekli bana saclarini kestir derdi. siniftaki diğer kızlara demezdi ama bana hep derdi. ne alıp veremediği vardı saçlarımla inanın bilmiyorum. çok aglardim ama saclarimi kestirmezsem döveceğini de bilirdim. anneme söyledim annem okula geldi "alaz saclarini kestirmek istemiyor evde sürekli agliyor ne istiyorsun bu kızın saçlarindan" dedi. anneme " o alazla bizim aramizda"dedi. aramizda olan bir şey yoktu. ortaokuldan lise 2ye kadar saçlarımı hiç kestirmedim. onu hiç affetmeyeceğim. şimdi bir öğretmen adayıyım. tek idealım onun gibi bir öğretmen olmamak.

zafer hocam vardı sosyal bilgiler hocası o adamı tanıdıktan sonra sosyalist hep fulledim

başöğretmenimiz mustafa kemal atatürk ' ün de dediği gibi " öğretmenler ; yeni nesli sizlerin eseri olacaktır" bu yüzden öğretmen olmak cok zor çok kutsal bir meslektir hayatımızı şekillendirmemizde büyük katkısı vardır

idealist olmayan bir öğretmen bildiğini anlatır, geçer. umudunuzu söndürür. idealist bir öğretmen, solmuş umutlarınızı yeşertir.

de leri da lari insanlara duzgunce ogretmiyolar sonra millet burda birbirine giriyo

ilkokulda fen bilgisi öğretmenimiz kimyacıydı ve okulda en sevdiğim öğretmenimdi. lisede 3 farklı kimya hocası dersimize girdi hepsini de çok sevdim. dersanedeki kimya hocam aynı şekilde çok iyi bi insandı çok severdim. ama bütün bunlar olurken kimyaya dair pek bir alakam yok ve çok zevk aldığım bir ders değildi. gelgelelim üniversite bitti ve kimya mezunu oldum. alın size öğretmenlerin insan hayatına etkisi.

benim okul hayatım pek iyi değildi.hele lise dönemini hiç söylemeyeceğim.ama sırf dersleri iyi olması için düşünmeden sürekli ders çalışan ve hocaların gözüne girmek isteyen biri olmadım.sürekli merak ettim ve araştırdım.hatta uzayı merak edip araştırdığım için uzaylı lakabı bile almışlığım vardır.sırf o derslerine çalışan çocuklardan farklı bir şeye merakım olduğu için dışlanmış bir cocuktum."öğretmen"lerimin çoğu beni dersi dinlemeyen geri zekalı çocuk olarak anardı.ama bilmiyorlardı benim o dersleri dinlemediğim zaman beynim de nelerin olduğunu.çünkü düşünmek ve merak etmek istiyordum.yaşadığım dünyaya belki ufak bir yararım olur diye kendimi geliştirmek istiyordum.bu konuda bana destek verip yönlendiren beni çok iyi tanımayan ancak beni çok iyi anlayan bir öğretmenim vardı.kısacası sizi notlara göre değerlendiren öğretmenler varsa öğretmen değiller.onlar sadece gözlerinin önünde ki 30 40 öğrenciye konu anlatan insanlardır.asıl öğretmen düşünmeye,sorgulama ve meraka yönlendirendir.

okulda genelde 4. 5. olurdum bütün derslerim çok iyiydi 7. sınıfta inkılapçı (oç) kopyayla suçladı ( hayatımda hiç kopya çekmedim) o gün bu gündür inkılap dersini tarih dersini yapamam nefret ederim inşallah eline bi şey geçmiştir aq gerizekalısı

çalışma disiplinimi kazandırdığını düşünüyorum. inatçı bir öğrenci yaptı ne kadar yapamazsın edemezsin dediyse her seferinde yapıp eline verdim. hala daha öyleyim yapamazsın edemezsin denildiği anda tüm benliğimle uğraşıp didinip ama öyle ama böyle yapıyorum. bi sözü vardı o hala kulaklarımda. hayat kolay değil siz de kolay olmayın derdi. daha 1. sınıftaki çocuğa bunu aşılamış bir öğretmendi çok realistti çok katıydı hatırladığım kadarıyla bu.

lisede bir rehberlik hocam vardı. çok neşeli bir insandı. o okuldaki bütün beton suratlı öğretmenlerden milyon kat neşeliydi. espriler , şakalar gırla olurdu onunlayken. sonra biz mezun oldu iki sene sonra intihar ettiğini öğrendik. anlayamadığım şey şu oldu. ulan dışardan bu kadar neşe dolu görünen , mutluluk üretmek için yaşayan biri gibi görünen biri nasıl kendi canına kıyardı. o zaman anladım insanın içinde neler olup bittiğini kimse anlayamaz. hiç kimse.

ben kolej okudugum için biraz durum farkli. ogretmenler ister istemez kaliteli.falat sorun śu ki onlar derslerini iyi biliyor ama anlatma kabiliyeti varmi?

lise son sınıf öğrencisiyim bi edebiyat hocam var barış diye sayısal olmama rağmen o kadar çok seviyorum ki adamı bi öğretmen mesleğini bu kadar güzel yapabilir abartısız söylüyorum bakın sayısal olmama rağmen çoğu zaman edebiyat mı okusam diye düşünürüm sırf o adamı örnek aldığım için mezun olmama az kaldı üzüldüğüm tek şey o adamın bi daha bana ders anlatamayacak oluşu ve belki de onu göremeyecek oluşum ama barış hocam benim icin her zaman en doğru insan idol olarak kalıcak

ortaokulda çok güzel bi ingilizce hocamız vardı baktıkca bakasınız gelirdi saçları sarı gözleri bal köpüğü.onun hakkında kötü yorum yapanları sustururdum sınıfta da otoriter sahibi bi başkandım.ingilizcemde iyi olduğu için hocayla aramda baya iyiydi arkadaş gibiydik ve her gün yatmadan fotoğraflarına bakar öyle uyurdum evet aşık olmuştum.evlilik için izin aldığı gün baya ağlamıştım şimdi üç çocuğu var allah analı babalı büyütsün

bizim 1. sınıfta sınıf öğretmenimiz vardı 50 yaşında felan ödev yapmayanı ders çalışmayanı döver azarlardı beden dersinde dahi matematik calistirirdi tabi çocukluk aklı biz nefret ederdik simdi emekli olup orduya gitmiş memleketine, değerini bilemedik.

lise dönemlerindeki öğretmenlerim çoğu şerefsizdi "din ve ahlak" bilgisi öğretmeni bir müdürümüz vardı derse girdiğinde bize haram yememeyi haksızlığa boyun eğmememizi söylerdi ama o müdürümüz oraya torpille gelip; babası ünide rektör olan doktor olan mühendis olan öğrenciler ne yapsa gözünü yumardı ama benim gibi emekçi çocuklarına yapmadığını bırakmazdı yani etkileri kinci bir insan yapmaları beni umarım bir gün elime düşerler

10. sınıfın sonunda tayinimiz çıktığı için okuldan ayrılmak zorundaydım. hatıra kalsın diye bütün arkadaşlarıma ve öğretmenlere bir defter tutturmuşum bir iki bişey yazsınlar ilerde açar okurum diye. neyse yazdırdım biz taşındık falan o defter uzun bir süre öyle dolapta kaldı. bir ara çok zor bir süreçten geçtim tamamen kendimden nefret ettiğim yaşamaktan zevk almadığım hatalar üzerine hatalar yaptığım bir dönemdi.. odamda ağlamakla ağlamamak arasında ince bir çizgideyim saat gecenin geç vakitleri gözüm dolaptaki o deftere ilişti aldım elime okuyorum herkesin yazdıklarını, en son sayfaya geldim başladım "hayatın akışına kapılan bir insan rüzgara kapılan kuru bir yaprak gibi olur......" cümlesiyle başlayan yazıyı okumaya o zaman ki sınıf hocam yazmış son sayfaya.. beni bir haftadır içine girdiğim bunalımdan alıp çeken kendime getiren cümleleri dizmiş ardarda sanki o an yanımdaymış yaşadıklarımı görüyormuş gibi sıralamış sözcükleri. ne zaman kendimi kötü hissetsem açar okurum kendime gelirim.

matematikten soğuktan amk hocaları

aileden sonra etkisi en büyük olan kişilerdir. lisede öyle bir hocam vardı ki ders anlatmaktan çok siyaset yapardı.o zamanlar diyarbakır-sur-mardin-nusaybin olayları hakimdi. askerimızı her zaman zalim gösterip, pkk ya destek veren halkı mazlum gösterirdi. rabbim nasip eder de okulu bitirip öğretmen olabilirsem, vatanını milletinı seven şuurlu türkçü nesiller yetiştirmek böyle şerefsizlere inat boynumun borcu olsun.

9. sınıfta sınıfı zor geçerken 10. sınıfın sonunda tanıştığım hocalar sayensinde son iki sene 98.5 ortamam olmuştu.

tokat nasıl savunulur guard nasıl alınır yalan nasıl söylenir

aslında pek çalışmam ama.gayet zeki bir öğrenciydim.2 sınıfta ilde 10.,3 te 20. felan dereceligim var yani. 4.sınıfa kadar hep bi sonraki senenin kitaplarını çözerdim lakin sınıf hocamız öğretmen değil kimya muhendisydi.o aptal karı yüzünden böyle bir öğrenci heba edilmiş durumda. lisede de 3 yıl boyunca babam yüzünden sırf isim yapmış köklü bi okula gittim.bana 3 yılda bi sik gösteremediler.iq su 40 olan bo hocanin bana vericeği derside anlamam çok zor.ayrıca bu 3 yılda 1 yıl fizik 1 yıl biyoloji dersi görmedim.sözel dersleri saymıyorum bile belkide ilkokulda gerçek sınıf hocası denk gelip beni çalışmaya teşvik etseydi suan gayet iyi bir liseden mezun olucak ve türkiye de sayılı universitelerden birine girebilicektim ah ulan naran kaşarı.ne akılla 30 yaşından sonra öğretmen oluyorsun aptal insan

bir insanın fikir olarak temelini atan kişilerin ilkokul öğretmenleri olduğunu düşünüyorum bu yüzden daha çok idealist , atatürkçü öğretmenlere ihtiyacımız var

cidden çok büyüktür. mesela meslek lisesi olduğumuz için kimse bizi tınlamıyordu. şu zamana kadar sayısala dair hiçbir ders almadım kimya dışında. kimya da bölümüm olduğu içindi. e bakıyorsun ama kimya sonuçta sayısal bölüm. ama okul geneline ve sisteme baktığın zaman hiçbir şekilde sayısalı düzgün olan insan yok. o da öğretmenlerden dolayı. 'aman meslek lisesi' bunlar diyerekten belki de bir sürü öğrencinin hayalini ya söndürmesine ya da gecikmesine neden oldular. allah hepsinin belasını versin.

lisedeki birçoğu öğretmenim ve lisenin müdürü küfür yeteneğimi geliştirdiler

çoğu bi bok katmadı. ama uyuşturdular, korkuttular, sindirdiler. bana ders namına bir şeyler öğretebilecek seviyede olan çok fazla öğretmenim olmadı. ama hepsi ordinaryustu egolarına bakınca. tabii şimdi saygı beklerler, saygı gösterirsem sırf bana yakışan olduğundandır. bir çoğuna yakışmıyor çünkü. şu yaşa geldim hala bu ibnelerin ruhumda bıraktığı hasarları onarıyorum.

ben fotoğrafçılık istedim hep, üniversite yerine kursa gitmek istiyordum. ygs stresiydi okuldu oydu buydu uğraşmak istemiyordum. meryem hoca vardı bu isteğimi öğrendiğinde bana; bir ajansa başvurduğunda kurstan öğrenen seni mi alırlar yoksa üniversite mezunu mu diyip fotoğrafçılık için baya gaz verdi. ygs sınavına girmeden 1 hafta öncede bana fotoğrafçılık yüzünden o nasıl meslek falan diyip bir sürü şey söylemişti. ulan karının kafası tuhaf ama şuan fotoğrafçılık okuyorum etkisi büyük🤓

ilkokul öğretmenim dünyanın en iyi hocasıydı. şu an iyi bir yere gidiyorsam hep onun sayesinde. ve tabi ki öğretmen olmaktan çıkıp her şeyimi paylaşabildiğim bir hocaya da sahip oldum. sanırım öğretmen konusunda hep şanslıydım. ya da şansızlıklarımı örtecek kadar 3 tane iyi öğretmene denk geldim. teşekkür ederim.

lise biyoloji hocam sayesinde şuan insan anatomisini hala ezbere bilirim. 10 sene geçmiş hala ezbere bitkilerin fizyolojik ve kimyasal terimlerimi sayarım.

sanırım sigara konusuydu.hocadan kırtasiyeye gidicem diye izin almıştım.ve arkaya gidip yarım dakikada sigarayı bitirmiştim.meğersem yukarıdan izliyormuş.yanına gittiğimde hiç bişey olmamış gibi yanına çağırdı ve dedi ki içme.bak daha küçüksün,ben bu illet yüzünden yavaş yavaş ölüyorum demişti.tabi ciddiye almadım.gülerek anlattı çünkü.mezun oldum ve 3 ay sonrası halı saha maçı yaparken yere yıkılıp vefat etmişti.bende yıkılmıştım.

mesela benimki bana ayrımcılığın ne demek olduğunu öğretti. kendi kızına ve sınıftaki bir kıza çok iyi davranır bize elinden gelen herşeyi yapardı. tabi siyasete de bakardı ilkokulda(!) ama ben onu dinlemedim ve hayatımda hiç kimseyi kimseden üstün görmedim

öğretmenlerin varlığı yeter. onlara yalakalık yapmaya gidenleri uzaktan uzaktan izleyip nasıl omurgalı durulacağını öğrenirsin, 2 not için bin takla atanlardan farkın olur. hayatında sözün geçer, arkandan adam derler. öğretmen iyidir öğretmen gibi olun...

geçenlerde bizim bölümden üst sınıflardan bir kızla etkinliğe katılmıştık. ben çocuklarla olabildiğince kibar ve sevecen konuşmaya çalışıyordum. kız geldi diyor ki neden kendini kasıyorsun, kibar olmana gerek yok, bunların hepsi canavar. o ki gelecekte bir eğitimci olacak insan öğrencilere bu gözle bakması, böyle sığ bir düşünceye sahip olması beni üzdü. gelecekteki öğrencilerinin hayatında olumsuz etki bırakmaya hakkı yok ya böyleleri öğretmen olmasın lütfen. kaldıramıyorum.