mesela yozgat. çok mu güzel yoo, sevdiklerim hep orda mı yeni bir durum benim için. daha öncesinde benim için anlamlı, sevecen ve şirin bir şehirdi yozgat. ama şimdi eski şatafatını kaybetti gözümde. peki neden platoniklik sağ olsun. i̇leride ne olur nasıl olur bakıcaz.
2
+
-entiri.verilen_downvote
tarihi.
0
+
-entiri.verilen_downvote
sevdiklerin. ve anılar.
0
+
-entiri.verilen_downvote
orada yaşanılan anılar, hissedilenler, tanıdığın insanlar anlamlı kılar bir şehri.
bu semtler için de geçerli. bir semtin adını duyunca gözünde canlanan anılara dalıyorsan gülümsediğini fark edip kendini durdurmaya çalışıyorsan anlamlıdır o yer.
bu anlam her şeye yüklenir, çıkmaz sokağa bile. yeter ki güzel hisler bıraksın yürekte.
bunu görünce aklıma hep şu geliyor:
"hani iki çift laf edersin kalbin kuş olur
hani el tutuşları olur, bir kent o zaman kent olur."
2
+
-entiri.verilen_downvote
Sevdiklerim, onlarla yaşadığım anılar, mutlu olduğumda gittiğim yerler, üzüldüğümde kendimi bulduğum sahil, her gün geçtiğim ama hiçbir zaman dikkat etmediğim caddeler. Hatta sürekli kullandığım otobüs bile benim için bu şehri anlamlı kılıyor. Burdan gitmeden önce bu kadar kıymetli olduğunu bilmezdim.
0
+
-entiri.verilen_downvote
Kendin
0
+
-entiri.verilen_downvote
Kaldırımında oturup ağladığın, heyecanlı adımlarını attığın sokaklar, telaşla bir yere yetişme endişesiyle koşarak geçtiğin o yollar.
0
+
-entiri.verilen_downvote
Yaşanmışlıklardır. Antep mesela bok gibi bir şehir. Ama yaşanmışlıklarımız var, sevmeyi bırakamıyorum
1
+
-entiri.verilen_downvote
Uzun uzun edebiyat parçalıcaktım ama aklıma cezanın bir şarkısı olan "Bu şehir" geldi ordan bi iki satır paylaşıcam.
Senin için yazılmış her şiir
Bu bedenin olsa keşke
Bak bir ömrü verece'm işte, bu şehir benim
Bi' demir atmış ki gönlüm
Yosun tutmuş limanda, kalmış toprağında servetim var
Anılarım, çocukluğum ve geleceğim
Bağlamış elimi kolumu, ne kadar uzağa gitsem de kopamadım
Hep yalan dolan var
Her taraf tuzak, her bi' yer yalan
Tutulmamış ki hiçbi' söz, hep yalan dolan var