insanların en büyük sorunu

(bkz: bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak)

dikkat çekicem diye abuk subuk triplere girmek en büyük sorunlardan biri kesinlike aq bide şey var kendini yüceltmek için başkalarını ezme gereksinimi toparlayamadım amk öyle işte anlayın

yaşamın kurallarına körü körüne hizmet etmek herkesin yaşamı birbirinin aynısı biraz kurallardan uzak olup kendi hayatınızın kurallarını koyun ne sizi mutsuz eden durumlar ortaya çıkar ne de hayatın anlamsızlığı sizi yorar he sen yapıyo musun diyeceksiniz başlıyorum diyelim!

tatminsizlik mi desem, kibir mi desem, aptallığımı desem, vahşiliğimi. vs vs vs liste negatif anlamda sonsuz gibi. bence en büyük sorunumuz varolmamız.

kendilerinden vazgeçebilip başkaları için yaşayabilecek olmaları,kibirli olmaları,ellerindekinin kıymetini bilmemeleri ve daha birçok şey

cosmos'ta kendi hacmini düşünmemek. bir kereliğine tüm hücreleriyle düşünse, tüm orospu çocukluklarından vazgeçer. bu da şunun kanıtı oluyor, insan varolmuş ve belki de varolabilecek tek akıllı ama en aptal canlıdır.

(bkz: sevişememek) evet arkadaşlar şaka değil maalesef :/ hele müslüman kardeşlerim (özellikle araplar) bir sevişse rahatlayacaklar yav xd

başka insanlar. bırakın insanları istedikleri gibi yaşasınlar size neeee

kendilerini sorunsuz olarak görmeleridir

empati yoksunluğu ve bencillik bence

fannymagnet

güvenememek, güvenmemek, güven kaybı, güvendirmemek, güvenilememek, güvenilmemek. sonuç olarak:güven

kendilerini övmeleri, birde marka takıntısı ciddiyim tahammül edemedigim iki sey etiketcilikten gorgusuzlukten baska birsey degil

lanet olası beyaz kıçlarının o boş kafalarından büyük olması.

hiç ölmeyecek hiç o toprağa girmeyecekmis gibi sorumsuz davranmalari kalp kırmaları.

dünya bizim etrafımızda dönüyor sanıyoruz. kendimizi çok önemli kişiler sanıyoruz. hepimiz özel bir gelecek hayal ediyoruz, biz ölünce dünyanın yerinden oynayacağını düşünüyoruz. boş ve abartılı hayallerimiz yıkılınca da üzülüyoruz. aslında kendimizi bu kadar özel görmesek daha mutlu olacağız.

en büyük sorun bence bi türlü insan olmayı beceremiyor olmamız.

sizi bilmem ama benimki yarın komitesi olduğu halde çalışamamak

insan olamamaları

insan olmayı becerememek

ayrımcılık. ne zaman herkes olduğu gibi kabul edilecek, işte o zaman dünyaya barış gelecek.

Bencillik. Herkes kendini, menfaatlerini düşünüyor. Böylece ister istemez irili ufaklı çatışmalar doğuyor.

Nezaketsizlik. Az biraz kibar olsak hepimiz hepimize canımızı bile veririz. Örneğin; bir sırada ben yaşlıyım, ben hamileyim, ben hastayım, ben şöyleyim..kaba bir şekilde dile getirmek yerine" rica ile başlayan şimdiden teşekkür ederim" ile biten bir konuşma tarzı olsa bu ülkede tek kavga yaşanmaz.

Tek kelimeyle şerefsizlik

Kendini gerçekleştirememiş ya da gerçekleştiremeyecek olmak. Bütün kötülükler bu huzursuzluktan çıkar. Bir insan kendini gerçekleştirdiğini düşünüyor ya da o yolda adımlar atıyorsa eğer bütün problemlere karşı daha bi olgun yaklaşmak durumundadır. İnsanın kendiyle ya da diğerleriyle olan kavgası bu olamamışlıktan geliyor olabilir. Bu başlığa yazılan diğer tüm problemlerin altındaki asıl gerekçenin bu nevrotik çalkantı olduğunu düşünüyorum hep. Yaşamının misyonunu tamamlamış bir insanda hiçbir negatiflik barınamaz. Ruhundaki o huzur ve dinginlik hepsinin üstesinden gelir ve alayını söker atar.