william faulkner

nobel ödüllü, abd'li yazar. 1897-1962. amerikan modernist yazarların babası sayılan faulkner, rakip gördüğü ernest hemingway'den farklı olarak, uzun ve karmaşık anlatımları benimsemiştir. uyguladığı teknikler arasında bilinç akışı tekniği ve çoğul anlatı (multiple narration) teknikleri bulunur. 1930'larda avrupa'daki deneysel geleneği izleyen ilk amerikan yazarıdır. 1929'a dek olan yazılarında şeytani özellikler taşıyan karanlık kötü kadın karakterler görülürken, 1928'de estella'nın boşanıp dönmesi ve william faulkner'ın onunla evlenmesiyle bu kadın modeli değişmiştir. 1929'da sartoris'i yazmıştır. bu eserinin önemli özelliği, faulkner'ın ünlü yoknapatawpha kasabası sembolünü ilk kullandığı kitabı olmasıdır. aynı yıl ünlü eseri the sound and the fury'yi (ses ve öfke) yazmış ve büyük bir başarı kazanmıştır. 1930'da ise as i lay dying'de (döşeğimde ölürken) 40 mil ötedeki jefferson'a gömülmek istediğini söyleyen addie bundren'in cenazesinin ailesi tarafında buraya götürülmesi anlatılır.

hem nobel edebiyat ödülünü hem pulitzer ödülünü kazanan nadir insanlardandır. eserlerinde genel olarak güney kültürünün yozlaşmasını konu almıştır.

gabriel garcia marquez bu adama hayrandır dersek yanlış olmaz. ya da hemingwayle arasındaki çekişmeyi göz önüne alırsak marquez faukner'ın tarafını tutardı diyebiliriz.

''acılı bir hayatla hayatsızlık arasında bir seçim yapmamı söyleseler, hiç duraksamadan acılı hayatı seçerim. insanlar hayatın ne kadar kötü olduğunu söylerse söylesinler, ben umudumu asla kaybetmedim. henüz nasıl umut kaybedileceğini öğrenmedim.''

"günde sekiz saat boyunca yemek yiyemezsiniz. sekiz saat boyunca hiç durmadan bir şeyler içemezsiniz. sekiz saat boyunca seks yapamazsınız. ama sekiz saat boyunca hiç durmadan çalışabilirsiniz. i̇şte insanlığın mutsuzluğuna neden olan en büyük şey budur."

"yeryüzüne gelmemiz için iki kişi gerekiyor, ölmek içinse bir kişi yeter. dünya böylece varacak sonuna."

şu sıralar kendisine ilgi duymaya ve görüşlerini keşfetmeye başladım. yazdıklarına şahit oldukça, eserleriyle bunca zaman neden yollarımız kesişmedi diye hayıflanıyorum. fakat bu hayıflanmayı kısa kesmek ve gerçekleşmekte olan vuslatın tadına varmak da istiyorum. memnuniyetimin nişanesi olarak yakın zamanda kendisi hakkında daha kapsamlı araştırmalar yapabilir ve hatta çeşitli inceleme yazıları yazabilirim. tabi uygun vakit ve imkan bulursam.. "şunu anladım ki yaşamanın her türlüsüyle, yazmanın her türlüsü arasında kapatılmaz bir uçurum uzanır. yaşayabilenler yaşar, yaşayamamanın acısını çekenler de bu acıyı yazarlar." "gördüm ki yaşamak korkunç bir şeydi. kelimelerin bir şeye yaramadığını anladığım zamanlardı, kelimelerin söylemek istediklerime bile uymadıklarını.." "aşkı kitaplara soktukları iyi oldu, yoksa belki de başka yerde yaşayamayacaktı."

"Savaş alanı insanların delilikleri ve umutsuzluklarını ortaya çıkarır ve zafer felsefecilerle budalaların hayalidir..." (bkz: Ses ve öfke)