asker dönüşü sımsıkı sarılınan sevgilinin kokusu

ciğer parçalar. baş döndürür. iftar sonrası yakılan ilk sigara gibidir.

Erkeklerin %90ı askere sevgilisi varken gider. Askerlik bitmeye yakın kız tarafından terk edilir. Dönüşte anca yastığa sarılırsın. Gerçi bedelli çıktı bu dramda bitti Türkiye'de.

Ben sevgilimi 6 ay bekledim. 8 Aralık’ta çıktı. Çıkışındaki sarılışı değil de ziyaretine gittiğim zamanki ilk sarılışımız aklımda yer edindi sadece. 4 ay görmemişim, ellerim ayaklarım titriyo. Nizamiye’nin kapısında bana seslenmesini bekliyorum. Sonra uzaktan mavi üniformalı birisi seslendi adımla. İlk bi tanıyamadım bu kim dedim. Sonra anlayınca yavaşça yürümeye başladım. Dizlerimin bağı çözüldü sanki. Uygun bir yere geçene kadar yabancı gibi yürüdük yan yana. Komutanı izliyomuş uzaktan düzgün durmamı söyledi e ben de mecbur… Dakikalar sonraki sarılmamız. Kaburgalarımı onun kaburgalarına geçirircesine sarıldım sanki. Bırakınca kollarım acımıştı. Sadece o anı hatırlamak bile hayata daha olumlu bakmamı sağlıyor.

Nasıl böyle seviliyordu ya? Çıldıracağım unuttum ben. Bana imkansız geliyor artık böyle şeyler. (bkz: yok öyle bir şey çıkar onu aklından )

ne güzel aşklar bunlar arkadaşlar