bilmemenin verdiği rahatlık

sınav sonrası çalışanların soruları tartıştığı sırada bir köşede hepsini yapmış gibi oturup hiçbirini yapamamış olmak durumu.

(bkz: cehalet mutluluktur) bilmeyince dert yok tasa yok. en güzeli aslında.

final haftasında olduğumuzu hatırlatan başlıklar bunlar

(bkz: cehalet mutluluktur) ama fazlası değil fazlası şemsiye olayına dönüyor Okuyun, okuyalım biz okuyup araştırdıkça bizden daha da korkacaklar Yoksa iki torba kömür biraz makarna biraz duble yolla kandırırlar Sesiniz çıkmaz sonra

çok bilmek cidden iyi değil çok kafa ağrıtıyor böyle 3-5 bir şeye ilgili olacaksın onlar hakkında düşeneceksin aksi taktirde düşün düşün bitmiyor.

Ignorance is bliss arkadaşlar, hele bunu Dunning-Kruger etkisi ile pekiştirirseniz Türk tipi Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde kendinizi gerçekleştirmeniz işten değil. Dikkat, Türk tipi dedim. Normalinde sümkürülecek peçete kadar değeriniz olmaz.

Bazen cevabını öğrenmek istemediğim şeyleri sormam. Söyleyecek olsalar izin vermem. Bunca mutsuzluğun içinde bir de beni üzecegine emin olduğum konuları deşip durmanın manası yok.

Bazı durumlar vardır ki bilmemek daha iyidir. Bu yüzden fazla kurcalamamak lazım. Çünkü kurcalarsak zararlı çıkarız.

yanlış önerme. zira; (bkz: hakikat sizin neyinize)

bilmemek, rahat uyuyabilmektir

Keşke bazı şeyleri hiç öğrenmeseydim, hiç bilmeseydim.O zaman hayatım için herşey çok çok farklı olurdu. Ama elimde değil bazı şeyleri hissedip kurcalamak, aptal yerine konulmayı içime sindiremiyorum. Bazı şeyleri öğrenip insanların gerçek yüzünü görmek mi daha iyi, yoksa birşeyleri görmemek, bilmemek mutlu mutlu devam etmek mi bilemiyorum.

Neyi bilmemek