ankarada'yım, arkadaşımla kaldığım evimizin bahçesinde uzun yıllardır var olan bir ağaç var, yaprak döküyor. eve her giriş ve çıkışımda sokağımızdaki, bahçemizdeki kuru yapraklar üzerinden yürüyorum. evimizin salonunda, bahçeye bakan kısımda pencerenin altında petek var, yanında da koltuğumuz. geçen kış bunu yapmak pek mümkün olmadı ama bu sefer aklıma koydum. kulaklığımı takıp bach dinlerken dünya klasiklerinden birkaç kitap daha bitirmeyi düşünüyorum. sıcacık peteğe yaslanırken hırkalarımı giyecek ve kendime yaptığım kahve ellerimi yakmasın diye hırkamın bilek kısımlarını sündürerek kendimi koruyacağım. kitabın dünyasına girdiğimde kâh üzülecek kâh sevineceğim. işte böyle anlarda ankara'ya yağan karı ve evimizin önündeki çıplak ihtiyarı izleyeceğim.
(bkz: deli ibo'nun tumblr kullanması)