charles bukowski

kendilerini değerli hissetmeye ihtiyaçları var, onların hastalığı da bu. demiş bukowski amcamız.

''üzülme evlat, kaybettim sandıkların, kurtulduklarındır belki.''

(bkz: ham on rye)

"seks, şarkı söylerken ölümün kıçına tekmeyi basmaktır."

''başkalarını çözmeye çalıştıkça kendimi düğümlemişim, haberim yok..''

''aşk bir emre dönüştüğünde, nefret hazza dönüşebilir.''

çok garip bir çekim gücü var yazdıklarında ve kendini tasvir edişlerinde. okurken biliyorsun ki bu satırları yazam adam pisliğin tekidir, ayyaştır, seks bağımlısı ve megolamandır. ama bütün bu aşağılayıcı özellikleri onda olunca anlayamadığım bir şekilde hayran kalıyorsunuz. son dönem yeraltı edebiyatında bulunan yapay dirty talkeğreti durmuyor adeta yakışıyor.

"ilgi duymuyordum. hiçbir şeye ilgi duymuyordum. nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. bende bir eksiklik vardı belki de. mümkündü. sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. onlar adına uzak olmak istiyordum.gidecek yerim yoktu ama. intihar? tanrım, çaba gerektiriyordu. beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi."

"zaman unutturmaz, uyuşturur." diyor sevgili abimiz. tıpkı hiçbir şeyin geçmediği sadece alıştığın gibi. ruhun köreliyor, kalbin atmıyor ama yaşıyorsun..

kadınlar kitabını okudum. hayatı seks,içki ve umursamazlık içinde sürdürmüş. en azından kendini tanımlama şekli bu. bu tarz adamlar da okunmalıdır. aşka yorumları farklıdır.

"mutlu olanların hepsi uyuyor şimdi. mutsuz olanlara selam olsun…" diyen yazar.

"yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar ve sırf dardı diye kafalar, düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik, sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep, uzaktan sevdik" bu şiiri beni benden alan büyük yazar.

'aşk, gerçekliğin ilk ışığında yok olacak bir sistir'' günümüz ilişkilerine ışık tutan, salt gerçekliğin ortaya çıkışıyla; kimi zaman çaresizliğin hadsiz getirileriyle boyun eğilen doğruların aşktan üstün geldiğini kanıtlar nitelikteki söz. edit:imla

"korkunç olan ölüm değil, yaşanan ya da yaşanamayan hayatlardır." sözünü hiç unutmuyorum, unutamıyorum..

"yaşamımız boyunca beş kuruşsuz sürünüp, birgün yine beş kuruşsuz geberip gidiyorduk. hayat, insanı yıpratan bir oyundu. sabah uyanıp ayağa kalkabilmek bile bir tür başarı sayılmalıydı bu hayat koşullarında."

"zaman unutturmaz, uyuşturur."

''tünele girdiğinizde dikkat edin dostlarım, umut sandığınız ışık tren farı olabilir...''

"en büyük acı, başkalarıyla paylaşmaya cesaret edemediğin acıdır."

"ne kadar iyi bir insan olduğunun pek önemi yok; nasıl olsa ilk hatanda en kötü insan sen olacaksın."

"üşengeç değilsin, sadece mutsuzsun ve mutsuz insanlar yorgun olur, hiçbir şey yapmak istemezler. "

pis :d

"find what you love and let it kill you."

"zor günlerini yalnız atlatan, kimsenin yokluğunu hissetmez."

"insanların seni en çok sevdiği zaman, onların işine en çok yaradığın zamandır."

severim pez*vengi

can yücel, neyzen tevfik ve bukowski sağlam arkadaş olabilirlermiş gibi gelir hep bana

"seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür."

"en zor günümde tek başıma kahkaha atmaya başladığımdan beri, kimsenin varlığına ihtiyaç duymuyorum." "benim hayatım, benim seçimlerim, benim hatalarım, benim sorunlarım, benim yalnızlığım; yani özetle sizi ilgilendirmez." "yalnız olmak, yanlış yerde ve yanlış bir kalpte olmaktan iyidir." "anladım ki, hayatında birinin olmaması değil, birinin hayatında olamamakmış yalnızlık." "ne zaman ki en sevdikleriniz yanıltır sizi,ne zaman ki birer birer düşürür herkes maskesini ,ne zaman ki yalnızlıktaki o muhteşem gücü keşfedersiniz ,işte o zaman başlarsınız gerçekten yaşamaya." "benim için dünyanın en güzel manzarası, içinde yalnız olduğum bir odanın kapalı kapısıdır." "yaşam felsefemi sordular cevapladım: “sonsuza dek yaşayacakmış gibi düşün, yarın ölecekmiş gibi yaşa." "hayatta kimseyi değiştiremezsin ve kimse için değişmemelisin. ne sen başkası için mecburi istikametsin; ne de başkası senin için. yorma kendini; bırak hayatına eşlik etmek isteyenler seninle gelsin."

"güzellik bir bok değil,uçar.çirkin olduğun için talihlisin.biri sana ilgi gösterirse başka bir nedeni olduğunu biliyorsun."

"sokakta yürürken kendimi yumrukluyordum. yanımdan geçenler tuhaf tuhaf bakıyorlardı ama umursamıyordum, çünkü bir amacım vardı, onlar ise sadece yürüyorlardı.." (bkz: kasabanın en güzel kızı)

afrika'ya ilaç göndermeye karar vermiştik; fakat hepsinin üzerinde "tok karnına" yazıyordu...

"herkesin sürdürdüğü tarzdan bir yaşam ; bizi öldürüyor."

"...hayatlarımızı öyle yaşamalıyız ki, ölüm bizi almaya geldiğinde titresin..."

yer altı edebiyatı yazarlarının en bilindik yazarı.. çok çirkin olduğu yönünde söylentiler var..

"kendimde en sevdiğim yanım, saçmalamamdaki ciddiyetimdir."

hiçbir şeyin önemi yok bir yatakta debelenmekten başka ucuz hayaller ve bir birayla yapraklar ölürken ve atlar ölürken ve ev sahipleri koridorlarda dikmiş gözlerini bakarken; canlıdır müziği çekilmiş perdelerin, sinek sürüleri ve patlamalar sonuszunda son insan'ın mağarası; hiçbir şeyin önemi yok sızdıran lavabodan başka, boş şişeden, keyiften, kıstırılmış bıçaklanmış ve traş edilmiş gençlikten başka kendisine sözcükler öğretilip ölsün diye arkası yastıkla desteklenmiş gençlikten başka.

Bazen kendine gelmek için başkalarından gitmen gerekir. Uzaklaşmak, özgürlüktür.

yıllardır biliyorum kitaplarını kısmen okudum 1 numaralı idolümdür, 25inde milli olduğunu yeni öğrendim tahtındaki yerini sağlamlaştırdı

yeraltı edebiyatınının sevilmesinde belki de en fazla payı olan, amerikalı yazar ve şair. eserlerinde daha çok depresyonu ve alkolizmi konu almasının nedeni kendisinin de bu yaşam tarzını seçmiş olması gösteriliyor.

Gerçek hayatta karşıma çıksa, kafana sokayım diyeceğim bir şahıstır. Kendisi ile aramda dönem, yaş farkı olması ya da bir yazar olması görüşlerimde bir şey değiştirmiyor. Okudum ama lan acaba bunu mu sevmedim diyerek ilk kitabından sonra birkaç kitabını daha okudum. aşırı boş gelmeye devam etti. bir barda yanıma oturup konuşmaya başlasa yerimi değiştiririm.

‘Işık var bir yerlerde.. Tetikte ol. Tanrı sana fırsatlar sunacaktır. Farkında ol, kullan. Ölümü yenemezsin ama hayatta iken ölmeyi yenebilirsin, bazen.’ Charles Bukowski

--- spoiler --- hayır kazanamayız mümkün değil kazanamayacağımıza karar verdim bi an için kazanabileceğimizi sanmıştık ama sadece bi an için şimdi biliyorum ki kazanamayız hareketsiz dursak da kazanamayız koşsak da doğru davransak kazanamayız hata yapsak kazanamayız başka biri kazanacak o yüzden başka biri orada ve biz de buradayız... --- spoiler ---