galatasaraylı olmak

Çok net hatırlıyorum 7 yaşındaydım(95 doğumluyum bu arada) bizim bütün aile amcamlar dayımlar babam filan hep fenerlidir.Babam bana fener forması filan almıştı fenerli yapmak için ama ben giymemiştim rengini mi beğenmedim nedir içime sinmemişti reddetmiştim feneri.Bir gün babamın çok yakın arkadaşı ismail amcalara gitmiştik hangi takımlısın demişti daha tutmutorum demiştim, olmaz öyle ama oğlum dedi 2000 yılındaki efsane kadroyu göstermeye başladı gazete küpürleri filan anlatıyor okuyor filan bi baktım orda kel bi adam var Hasan Şaş az ötesinde de saçları şekil Ümit Davala var.İçimden bu adamlar süper lan dedim o an galatasaraylı oldum.Hasan Şaşın saçları gerçi yoktu ama o zaman çok hoşuma gitmişti o günden beri hep 3 numaradır saçlarım.

(bkz: anlatılmaz yaşanır)

Tamam o zaman ben de anlatıyorum. Peçeteleri hazırlayın , boşalmicaksınız ağlicaksınız. Dört yaşındaydım , dayım geldi Burak hangi takımı tutuyon dedi, dayı bilmiyorum, dedim. O da dedi ki bak yeğenim; Beşiktaşlı olursan taşta yaşarsın, Fenerbahçeli olursan bahçede yaşarsın, Galatasaraylı olursan SARAY da yaşarsın. Velhasılsikerim işte böyle oldu iyi oldu çok da güzel oldu. Herkesin takımına kimse karışamaz

Çok küçüktüm ve tüm ailem Beşiktaşliydi. Fakat her hafta yabancı takımlarla Galatasaray oynuyordu. Dedim baba gevurla oynayan iyidir demek en iyi Galatasaray ve böyle başladı sevdam :-) o gün bugündur benim bahtsiz bjkli ailem üzülür ben 4. Yıldız sevdasına düşerim ..

(bkz: galatasaray'ın aristokrat takımı olması) @4

Futbulda sadece Hakan Şükür ve Tuncay Şanlı'yı biliyordum. Hakan ismi daha güzel geldiği için 5 yaşından beri Galatasaraylıyım

Yıl 2000 gs de var corç haci.benim dede de gelmişti hac dan dedim dede nereden geldin sen böyle mübarek dedi hacdan.dedim gs dede var haci böyle gs li oldum

nasıl Galatasaraylı oldum bilmiyorum. tek bildiğim kendimi bildim bileli Galatasaraylı olduğum..

ibne galatasaray

Sene 2000. Her yer sarı kırmızı. Cimbomum Avrupa'nın anasını bellerken ben daha 5 yaşımdayım futbolu pek takip etmem. Bi gün sokakta oynuyorum -daha teknoloji yok o zamanlar- bizim ev sahibi geldi. Severdi beni. Sordu bana : -Hangi takımlısın diye. Ben de hiç düşünmeden cevap verdim. +Galatasaray. Bildiğin içimden geldi. Neyse ev sahibimiz aferin sana dedi ve gitti. Ertesi gün elinde bi Galatasaray şapkasıyla gelmişti. Bana almıştı. Senelerce gururla taktım. O gün bugündür Galatasaraylıyım. iyi ki Galatasaraylıyım

cezalı olan cemal nalga’yı, başkasının formasını giydirerek oynattılar ve evraklarda ‘oynamamış’ gibi gösterdiler.

şeref duyduğum olaydır:)

mallıktır.

ayrıcalıktır. (bkz: yensek de yenilsek de her zaman cimbom)

aşktır gururdur mutluluktur 😇😇

başkanı verem etsede aşkı herşeye bedel kulüp

galatasaraylı olmak üstteki entryleri okuyunca duygulanmaktır

mario jardel 'in real madrid'e attığı gole amcamın sırtında sevinmemle başlamıştı. hayal mayal hatırlıyorum. sonra küçük amcam bana hagi forması almıştı. o formayla zaten zirveye ulaşmıştım mutlulukta. o güzel duygularla galatasaraylı olmuştum. şimdi abdi ipekçi'de "fenerbahçe ananın amı" diye yardırıyorum. lol oğlu lol ya.

ne zamandı bilmiyorum sinop'ta tatildeydik. tatilin kaçıncı günü onu da hatırlamıyorum ama galatasaray'ın steaua bükreş ile şampiyonlar ligi ön eleme maçı var. eniştem de kuzenlerimi ve beni kahve de maçı izlemeye götürdü. nonda falan vardı o zamanlar. 2-2 berabere kalmıştık bükreş ile fakat o kahvedeki ortam beni etkilemişti. keşke galatasaray'lı olsaymışım demiştim. çıkısta da eniştem galatasaray'lı ol sana orjinal tam takım forma ve şort, çorabıyla dahil dedi. hazır bende galatasaray'lı olmak için bahane arıyorken hemen kabul ettim. ve galatasaray'lı olduk. sonrasında o zamanlar turuncu forma vardı. ondan almıştı eniştem hey gidi hala durur forma.

doğum günümü yazarken yıl kısmına 1995 olması gerekirken hep 1905 yazıyorum yanlışlıkla.

allah baska dert vermesin

çocukluk aşkımsın sen ilk göz ağrımsın kimseyi kimseyi sevmedim senin gibi sevdanın uğruna terkettim her şeyi hayatın anlamı galatasarayyyy

hayatımda yaptığım ilk ve tek mantıklı harekettir.

şereftir. ben yensekte yenilsekte galatasaraylıyım. bu bir iki maça değişebilecek bir aşk değil. yapılan saldırganlığa, küfürlere, çirkefliğe baklınca fener taraftarından çıktığını görürsünüz. böyle yapan galatasaray taraftarıda var mı? vardır elbet ama çoğunluğun içinde çok az. bunun nedenide sanırım zaten bir şeylerin kanıtlanmış ve biliniyor olmasıdır. şöyle söyleyeyim galatasaray kendini şu zamana kadar zaten kanıtladı hem yaptıklarıyla, hem karakteriyle. fakat fener'e bakınca böyle bir şeyin olmadığını görüyoruz. başta şike davaları ayrı bir muhabbet zaten ve başarısı olsa bile galatasaray'ın yanında az kalıyor, galatasaray'ı geçemiyor. bu yüzden bu küfürler, bu çirkeflikler. kendilerinde eksik olanı örtmek için bu tek maçlardan yürümeler.

ah ulan gassaray doğduğumda babam fisildadi seni bana... fikret'in,ali sami yen'in,metin'in,baba gündüz'ün kim olduğunu,ne anlatmaya calistiğini bilerek sevdik biz seni. kundakta başlayan aşkimiz mezarda bitecek vesselam. amaci türk olmayan takimlari yenmek olan olan takim:biz bu hayatta herkese yalan söyledik:sadece seni sevdik...

tek marifeti 6 0 ve kadikoy galibiyeti ile ovunen bir rakibi olan ve turk tarihinin ilk ve teklerin takiminin taraftari olmak

kaybetmeye tahammülü olmamak, ucuz adamların efsane yapıldığı kulüplere inat efsane adamları kulübün bir aktörü görmektir. büyüklük nedir bilmeyen adamlara inat gerektiğinde takıma(kulübe değil), yönetime, başkana, hocaya sırtını dönebilmektir. galatasaray menfaatlerini her şeyin üstünde tutmaktır. en büyük başarısı galatasarayı yenmek olan kulüpleri ezmenin verdiği tarifsiz histir. en önemlisi de galatasaraylı olmanın verdiği gururu taşımaktır. "başarılar gelip geçer , asaletin bize yeter."

gurur.

cani beşiktaşlı babama rağmen dimdik ayakta durmaktır.

babamdan kalan tek miras.

çok büyük bir lüks bu. fenerli biri ile tartışırken, sus amk sahanizda kupa kaldirdik dersin. uefa kupası, süper kupa, dördüncü yıldız, real madrid galibiyetleri, sampiyonluklar bir ton malzeme vardır. not: hiç yenilmeden alınan uefa kupası bence burasi önemli bir detay.

17 yıl önceki uefa kupasıyla övünüp diğer takımlara bok atmaya çalışan insan tipi olmaktır.

şu ana kadar tek becerisi yarı final görmek olan taraftarının tadamaacağı duygudur.

bir insanın başına gelebilecek en güzel şey bee.zaten aşklar hep yalan dolan sonu hep acı hüsran bize her sevdadan geriye kalan sadece galatasaraaaay

şampiyon olamadığımız zaman, kimin şampiyon olacağıyla ilgilenmeyiz. sadece kendi başarımızla övünür, şampiyonluklarımıza, kupalarımıza bakarız. çünkü galatasaraylı olmak bunu gerektirir. bu arada dursun özbek istifa.