çocukken doya doya yenilip içilemeyen şeyler

en başı çekenler için; (bkz: dondurma) (bkz: gazoz)

(bkz: dondurma) hep hasta olursun dediler yedirmediler. şimdi kış aylarında bile yiyorum. ayriyeten: (bkz: yarrak) 7/24 yiyorum artık

(bkz: cola)

(bkz: ezogelin çorbası) ne doya doya içebildim ne de doya doya yiyebildim. okuldan kaçar kaplıca'ya giderdik arkadaşlarla. sonra bilardoya. bilardodan çıkar lokantaya giderdik. paramız yetmezdi döner falan yemeye. bir ezogelin söyler, 2 ekmekle içerdik. vay be.

(bkz: kodabey) herkes bilmez elli binliralık halleyler, muzlusu ve kakaolusu olurdu.

meybuz :(

(bkz: anamın yaptığı sosisli sigara börekleri) (bkz: mc donald's ın hamburgeri) ikisini de hala severim.

(bkz: capri-sun)

harçlık alıp serbest gezmeye başlayınca hepsi doya doya yenir.

puding. bitmesin diye çay kaşığıyla yerdim. gerçi hala öyle yiyorum ya neyse.

magnum yılda bir kere yada hiç alınmazdı harbi ya tadı nasıldı

(bkz: patates kızartması) (bkz: et dolması)

puding. hep bir kase yedirirdi annem. tabi sonra büyüyüp palazlanınca istediğim kadar yemeye başladım.

magnum.

magnum ve kola. simdi doya doya yeniliyor iciliyor ama eski verdiği tat yok tabi

dondurma 🍦

(bkz: capri-sun) (bkz: kinder surprise) (bkz: toto yumurta) akla gelebilecek ortalama fiyatta olan her şey. fakirdik biz, ben sadece çocukluğumu doya doya yaşayabildim. ellerim çatlayana kadar misket, taso dizlerim kanayana kadar futbol oynadım. akşam ezanını duyunca da eve gecikmemecilik oynardık. aklıma ilk gelenleri yazdım buraya, ama esfane diye söylenen çoğu şeyi doya doya yiyemedim küçükken. meybuz bile lükstü. ama mutluydum, çocukluğum hepsinden güzeldi. vesselam.

okul kantininde satılan o ne üdüğü belirsiz tostlar. durum olmayınca olmuyor demek ki. yedim mi, yedim ama doya doya değil. biz hep simit ayran yiyip içerdik.

sigara , vodka , nargile

doya doya kantinde simit yiyemedim, afedersiniz mehmet diye bi piç vardı hep fakir edebiyatı yapıp simidimin birazını alırdı.

deliler gibi dondurma yerdim. profiterol hiç yiyememiştim

(bkz: çay) bunu nasıl unutursunuz, ağzımız yanarmışta çocuklara çay zararlıymışta, içirmezlerdi. misafirlikte herkese çay verirken, ev sahibi "çocuk içiyor mu, çay getireyim mi" diye özellikle sorardı.

sufle turta vb. hep özendim ulan

babanın rakı masasındaki mezeler. pringles

muz (bkz: fakirlik)

(bkz: rc kola) olum rc kola içen efsane nesil burada mı? sene 1990'ların başı

çocukken misafirlikte hiç 2 tabak yemek yemedim. babam annem kızar diye, dışarıda yemek yedikten sonra tatlı yemedim ya da yine 2.'yi yiyemedim.

ulan 6 yaşıma kadar bir defa bile sakız çiğnememe izin vermeyen kadın dondurma yememe karışmıyordu, bu nasıl bir mantık !

yumurta ve çikolata ne zaman fazla yesem alerji oluyodum gerçi hala oluyorum

(bkz: türk kahvesi) içersen büyüyemezsin dediler. içmediğim için mi şişkoyum acaba .s

danino vardı ben küçükken annem fransız malı o deyip almazdı...

(bkz: cips) çocukken anam yedirtmezdi bunu, ayda bir belki yiyebilirdim. şu an çok şükür bu tip bir yasağım yok .d .d not: küçükken lays klasik ile sütlü çikolata yemesini severdim. sonra sadece ruffles peynir-soğan yemeyi sevmeye başladım. şu an ise ruffles peynir-soğan ve barbekü soslu ile pringles barbekü soslu yemesini severim.

meybuzz

elma şekeri sadece bir yere gittiğimizde alabilmiştim her yerde yoktu öyle o da daha paketi açar açmaz düşmüştü şu yaşıma geldim hala tadını bilmem

kivi

şöyle bi düşündümde ben çocukken her şeyi sevmeyen bi tiptim, yani ne bileyim dondurma yemezdim çikolata sevmezdim cips yemezdim falan o yüzden ailem her yemeği yememe izin verirdi.

garip ama ailem meyve yememe izin vermezdi çünkü bir oturuşta 2 kilo kayısı yiye biliyordum annem karaciğer yağlanması olucak diye çok korkmuştu ama bir bok olmadı harbi amk 2 kilo kayısı ne şimdi otursam yiyemem

şöyle bir düşündüm de annem ve babama nekadar teşekkür etsem azdır. 2001 2002 krizinde en kötü donemimizi geçirdik 4milyon $ a yakın para kaybettik. yinede 1 gün olsun 1 dediğimi 2 etmediler.

toto sürpriz yumurta ...bilen bilir tadını hiçbirşeylere değişmem ...aydayılda bir alırdı babam, ama hep isterdim hepde dayak yerdim. şuan satılan biyervarmı acaba içindeki oyuncakların benim için manevi değeri var.

bu başlığı okuyunca direkt kafamın içinde yankılanan ses: ne kadar uğraşırsan uğraş dostum asla çocukluğunda doymazdın

meybuz, buz dondurmalar ve cips. ya dondurmalar yüzünden hasta olacağım için annem izin vermezdi ya da cipsler kanser yapacağı için... bir de bir ara halamın oğlu çok cips yiyordu diye çocuk kurtlanmıştı, ondan sonra birkaç sene cips göremedim.

Benim değil de annemin var. Eskiden çok zenginmişiz (klasik her ailenin yaşadığı batışı biz de yaşadık evet) hala konu komşu bile söyler sizde şöyle para vardı böyle para vardı diye. Ama gel gör ki o paranın bolluğun içinde gelinlere cimri bir kaynana vardı. Nenem. Bizimkiler hep küçük yaşta evlenmişler zaten bir de üstübe hepsi aynı evde yaşamışlar. 2 daire ama bir sürü çocuk (amcamlar falan shshs), 2 gelin, kaynana, kayınpeder aynı evde yaşıyor sonra 2 daire üzerine 3 daire daha yapılıyor o çocuk amcalar da biraz büyüyor evleniyor maaile bu binada yaşamaya başlıyor. Daireler ayrı olsa da bütün kapılar açık adeta tek ev. Kaynana bir diktatör gibi. Bütün akrabalar binadan çıkmıyor gelinler full time hizmette. Gelen misafirler yatıya bile kalıyor hatta halam bi keresinde 5 katlı apartmanda yer kalmadığı için dolabın içinde yatmış şakasız jsjdjshdhshh. Para su gibi akınca gelenin giden eksik olmuyor. Neyse nenem işte çok cimri ev halkına ama gelene gidene bol keseden dağıtılıyor eşyalar paralar. Tabi bizler de doğmuşuz bebeğiz bir sürü kuzen. Aynı binada olunca evler de bir olunca boğazlar da bir oluyor. Evimizin arkasında marketimiz vardı ama nenem bize alınan sütlere bir sınır koymuş, süte su kattırırmış. Marketimiz vardı ama bebekler (bizler) bebek bezi görmezdi diye anlatırlar yengemler annem falan. Öyle cimri bi kadın. Kraliçe arı gibi dolanırmış kıymetlimissss. Karpuzun ortasını sadece o yer, karpuz keserken annemler küçük meyve bıçağıyla kesermiş karpuzu ki ortası bölünmeden çıksın. Nenem evde yokken bile gelene gidene karpuz kesildiyse ortasına kimse dokunmaz kaldırırmış gelince neneme verilirmiş. Baya sinir bozucu bir kadınmış yani. Benim annem de yabancı olduğu için annemi hor görürmüş (zaten beni de sevmezdi ama sorsan seviyordum der. Ulan öocukken anlıyordum beni sevmediğini kabul et için soğusun) . Diğer gelinleri onun köylüsü ama annem değil. Neyse gelen giden misafire yapılan tavuklar didiklenirmiş, çok ufak parça gelinlere verirmiş gelinler de zaten onu çocuklarına yedirirmiş, sonra annem ve yengemlerler sıfır şaka kalan kemikleri kemirirmiş djdjjdhdhshshhs güldüğüme bakmayın daha neler var neler kadın az çektirmemiş de şimdi toplandıklarında böyle gülüyorlar ağlanacak hallerine. Neyse annem de bir gün kendi evim olursa bütün bir tavuk alıcam çocuklarımla beraber doya doya yiyeceğim demiş ve biz ayrılınca gerçekten de hemen gidip tavuk almış pişirmiş yedirmiş bize. Böyle bir yaşam işte. Şimdi kraliçe arı hanımefendi eski saltanatı sürsün istiyor hala ama kimse eskisi kadar saf değil, olsa bile torunlar büyüdü kimse sana yedirmez ailesini. Herkese kepçe kepçe ama evin içindekilere gram gram, kesin bu yüzden battılar zaten.

Toz nesquik sütle karıştırıp içiyorsun çocukken bitiyordum ona her gün hevesli hevesli içiyordum annemde 1 bardaktan fazla vermiyordu :D Şimdide insanın canı istemiyor hayatın acımasızlığı diyelim :D

Cheetosun süt mısırlı cipsi. 25 kuruşluk olan.

toblerone marka çikolata

haşlanmış iç bakla. eniştem belden aşağı felçliydi. özellikle 8-10 yaşlar arası hep yanına gider hayata dair sohbet ederdim. sohbet çerezi olarak teyzem bakla getirirdi. çekirdek çitler gibi soyup soyup yerdik. ne o sohbetlerin ne de baklaların tadına doyamadan teyzemlerle görüşmeyi bir süre kesti annem. tekrar görüşmeye başladığımızda ne eniştem hayattaydı, ne de bakla yemenin o eski tadı kalmıştı. nedendir bilmem, artık kokusu bile beni rahatsız eder. nur içinde yat güzel kalpli eniştem..

sanırım yok ya. sanırım o yüzden bu haldeyim. hep zararlı şeyler yemekten. babam da asla lafımı ikiletmezmiş. şimdilerde duymazdan geliyor beni

çay ve kahve. çocukluğumdan beri kalp rahatsızlığı yaşadığım için kafein içeren şeyler tüketemiyordum. annem de bunu duyduğu için hiç izin vermezdi. tadını bilmesem de nasıl canım çekerdi anlatamam. bir de türk kahvesini bana yaptırırlardı sen güzel yapıyorsun diyerek. tadını bilmediğim bir şeyin güzelliğini nasıl bileyim… lise sona geçene kadar kahve içemiyordum sonra bir gün yeter bu kadar artık içeceğim diyerek zinciri kırdım. (bkz: yaşıyoruz lan daha ne macera arıyon)