sözlük yazarlarının keşkeleri

Keşke keşkelerle dolu bir hayat yaşamasaydım...

sevdiğim kıza açılamamak en büyük keşkemdir. aslında açılmıştım ama kızla konuşamıyordum, çekiniyordum,yanlış bir laf ederim veya benden soğur diye. daha sonra tam adam gibi konuşur oldum kızla, okul bitti.istanbul'un uzak bir ilçesine gitti üniversite okumaya ve baya bir popüler oldu.artık hiç yüzüme bakmaz. neyse sonuç olarak sevdiğim kıza kendimi geç açmam en büyük keşkemdir.

bundan 9 ay önce ,kahpe bir terör saldırısında hayatının baharında ,hayallerini yasayamadan, sevdiklerine doyamadan katledilen ,polen abla ile uzun uzun sohbet etmek isterdim ,o kadar güzel gülüyordu ki ,bir kez daha görmek isterdim ,asla unutmicam seni güzel ablam

keşke hiçbir şey için keşke demeseydim.

keşke kaybetmeyi göze alamamak gibisinden saçma sapan bir bahane ile kendimi kandırmasaydım. tek diyebileceğim keşke bu. devamında halen daha enkaz var çünkü, öyle pek matah bir yapı çıkmadı bu temelin üstüne.

keşke gelmesydim, keşke kendimden yana bu kadar taviz verip bağlanmasaydım. tek taraflı yaşayıp kendimi kandırmak cok zor oldu ama bitti şükür

keşke daha önce hayatıma girseymiş.

keşke annem beni aldırmış bir biçimde kalksaydı o masadan o zaman belki bu kadar dünya kirlisi olmazdım.

keşke kimse için fedakarlık yapmasaydım.

(bkz: yere yatan çetesi) sözlükte hiç olmasa keşke. :d

keşke bu hayata başka biri olarak gelseydim .belki o zaman herşey daha güzel olabilirdi.

keşke gurur murur dinlemeden karşısına çıkıp avazım çıktığı kadar herşeyi söyleyebilsem

Keşke yalnız bunun için sevseydim seni

keşke oylece birakip gitmesine izin vermeseydim

bin kere düşünüp bir kere yaptığım için, yaşadığım hiçbir şeye keşke demedim.

keske bazi insanlara gereğinden fazla değer vermeseydim

keşke insanları kaybetmekten bu kadar korkmasaydım keşke insanlardan da bu kadar korkmasaydım

başlığı sözlük yazarlarının keşkekleri diye okudum,açlık kötü birşey.

yaşamadığım keşkelerim vardı. keşke yaşasaydım dediğim

söyleseydim, konuşsaydım dediğim keşkelerim var

keşke onu sevmeseydim de olanlar olmasaydı, konuşulanlar konuşulmasaydı...

keşkelerim yok "öyle olması gerekiyormuş öyle olmuş" larım var.

keşke insanlara bu kadar kolay güvenmeseydim

sevmeseydim keşke. koca bi utançsın benim için

hiç bir şeye keşke demeyin. en azından bundan sonra, çünkü hatalarımızla var oluyoruz.

keşşşke benim olsaaa

keşke onu kaybetmeseydim ve keşke universite sınavında 10 puan yüksek alıp 70bin kisinin önüne gecebilseydim

keşke hala gözümde 'zamanında senin hayatının içine ettim ama şimdi buradayım, hadi beraber olalım.' dese koşarak gideceğim kadar değerli olmasa.

keşke bu dünyada hiç varolmasaydım. varoluş nedenimi sorguluyorum. bu uğurda defalarca akli dengemi yitirme eşiğine gelmiş, günlerce davarlar gibi ilaçlarla uyutulmuş, ailesi tarafından bile dışlanmış, evim dediği yerden geri dönmemecesine sürülmüş, deli diye yaftalanmış, hor görülmüş bir insanım. çok acı çektim, çektirdim. çok şey yaşadım. herkes gibi. ama bu hayata tam anlamıyla hiçbir zaman tutunamadım. hep bir şeyler eğretiydi. tek nedeni herkes gibi düşünmemem, düşünememem. bugün bir arkadaşım bana "kanka" dedi "normal olmaya çalışsan? kendini normale, rutine zorlasan?" denemedim mi sanıyorsunuz? 8 yıl önce dipsiz bir kuyuya düştüm, hala çakılmaya devam ediyorum ve hala dibe ulaşabilmiş değilim. ölümü denedim. çok denedim. fırıl fırıl her şeyi öğrenmeye meyilli gözlerimin baktığı her nesneyi; kendine zarar vermek, hatta kendini öldürmek için yeniden kurgulayan bir beyne bağlandığını çok oldu farkedeli. balkon kapısı sadece balkon kapısı değildi benim için. cesaretimi topladığım an orası benim mutlu sonum. çevremde yaşayan her canlının çektiği, çekeceği, çekmekte olduğu her acıyı yaşıyorum. burnumun direği sızlıyor acılardan. derisi yüzülmüş insan gibi, esen meltem bile acı verir oldu bana. tiksiniyorum sözlük. acısını çektiğim canlılardan yazdığım klavyeye kadar, herkesten, her şeyden. olamıyorum. kafama esti, şehirleri terkettim. saçlarımı kestim upuzunken. gözlerimle kesişen her göze tiksintiyle baktım. çocuklar hariç. onlara acımayla karışık şefkat besledim hep. acıdım çünkü daha bu hayatın ne kadar berbatlaşabileceğine dair fikirleri yok. şefkat besledim çünkü her şeye rağmen masumlar. ben çocukken masumiyetimi aldılar elimden. çoğu kez aynaya baktığımda orda artık bir çocuk olmadığının farkındaydım. kanımı emiyor bu dünya, tutunamıyorum. kafamı kaldırmaya korkar oldum. gözlerimi çevrede gezdirsem bu dünyada olan bir iğrençliğe daha şahit olacak olmaktan. nefret ettim her bir boktan. sen nasıl yaşıyorsun? edit: yazdıklarımı defalarca okudum ve ne kadar yüzeysel olduğunu görünce kendimden bir kez daha tiksindim. .

keşke o gece daha geç uyusaydım da babama biraz daha sarılsaydım

keşke 3.sünde inanmasaydım ona..

keşke kimsenin bilmediği yerlere gidip yeni bir hayat kurabilsem

keşke son köfteyi de gömseydim

bir kez daha babama onu sevdiğimi söyleyip sarılsaydım.

keşke dedemi kaybetmeden önce onunla biraz daha zaman geçirmiş olsaydim.

keşke hiç keşke dememiş olsaydım

keşke o acı biberi yemeseydim.

keşke keşke dememe gerek kalmasaydı

keşke kendimi yalnız bırakmasaydım. başıma bişey gelmez inşallah.

keşke seni görmeseydim.

konuşmak istersen mesaj at demem bence

keşke bu kadar yaşamdan ölseydim :/

keşke hayatım boyunca "keşke yapmasaydım" dediğim şeyleri yapmasam

keşke şimdiki aklımla 10 sene öncesine dönseydim.

keşke daha olgun olsaydım. çocuksu hal hareketlerim davranışlarım olmasaydı. keşke daha azimli olsaydım. keşke daha inançlı olsaydım. keşke daha güçlü olsaydım. keşke hiç okumamış olsaydım. keşke aklımı müsait bi yerde bıraksaydım.içim içimi yiyor. normalde kendimi severim vs ama çok büyük bir nefret besliyorum bana sevemiyorum artık.

keşke gora'daki gibi tecrübe yükleme makinesi olsa. her şeyi peşin peşin yükletirdim.

keşke annem mutlu olsaydı

keşke meşke kalmadı ben hepsini tükettim

keşke daha açıkgöz biri olsaydım. keşke yalaka olsaydım emek harcamadan bir yerlere gelirdim. keşke sivridilli değilde tatlı dilli olup yalanlar söyleye bilseydim. keşke bu kadar saf değilde şeytan olsaydım

keşke hiç yaşamamış olsaydım. doğmamış olsaydım. keşke sevilecek bir insan olsaydım.